Verslaafd aan jou

Proloog:

Vier geschrokken ogen kijken me aan. Duizenden gedachten flitsen door mijn hoofd. Lilly laat wat uit haar handen vallen, het ligt verspreid over de grond. De tranen branden in mijn ogen. ‘Zeg alsjeblieft, Dat het niet is wat het lijkt.’ Mijn stem trilt. ‘Ik dacht dat ik jullie kon vertrouwen.’ Uit woede bijt ik mijn lip kapot. Nog steeds kijken ze me verstijfd aan. ‘Verdomme!’ schreeuw ik. ‘Mike,’ ik haal diep adem, ‘HET IS UIT!’ met een klap sla ik de deur achter me dicht. ‘Uit?’ hoor ik Lilly zeggen. Ik ijsbeer een paar seconde over de gang en doe de deur dan weer open. ‘Ja, uit ja, want die lieve vriend van je,’ Het komt eruit alsof ik over een stuk rottend vlees praat, ‘heeft jou ook bedrogen, maar jij hoeft ook niet met een sorry aan te komen, of dat je o zo zielig bent, heb je dat van je ouders soms ook gefacked om dit te verdoezelen.’ De tranen staan in Lilly’s ogen. Meteen heb ik spijt dat ik dat heb gezegd. Ik weet best dat ze zoiets nooit zal verzinnen. ‘Sorry.’ Ik ren huilend de kamer uit.