Verslaafd aan jou

25. Lilly

Hoe lang duurt het om een paar truien te halen? Zoals ik nu kan merken, kan dat heel lang duren. Ik kruip nog dichter tegen Mike aan en zijn arm vindt een weg om mijn middel. De deken ligt losjes om ons heen, een harde windvlaag kan hem zo van ons afwaaien. “Zijn ze nou nog niet terug?” Louisa komt fronsend haar tent uitgeslopen. Ze draagt haar pyjama, als je het al een pyjama kan noemen. “Nee, Louisa. Ze zijn nog niet terug.” Mike zucht geërgerd en blijft staren in het vuur. Het begint al langzaam te doven. “Mike, het vuur.” Hij knikt en staat met tegenzin op. “Ik ga nog wat hout zoeken, ga je mee Max?” Max knikt en Mike staat op. Gelijk krijg ik het weer koud. Mijn warmtebron was dus echt niet die deken.

“Louisa, doe normaal, dat kan echt niet!” Ik kijk naar de meiden die aan de overkant van het vuur zitten. Louisa kijkt geschrokken om haar heen en als ze mij ziet stuurt ze me een ijzige blik. De liefde is te zien. “Ik moet van haar af, dat snap je toch wel, ik bedoel ze steelt Luc.” Zoals al eerder gezegd, met zo een schelle stem kan je niet fluisteren. Willen ze nou serieus van Jasmin af? Jasmin, doet nooit iets. Zij is de braafheid zelf. Ik lach om mijn eigen woorden. De spijbelmomenten van Jas en mij komen weer in me op. Het was maar 1 of 2 keer, maar toch. Jasmin had Lucas het eerst gezien en niet Louisa. Wat is ze van plan? “Meiden, laten we deze vakantie nou gewoon leuk houden en niet elkaar gaan opvitten, ja we zijn niet de beste vrienden. Maar we kunnen ons best doen om gewoon met elkaar om te gaan, toch?” ze kijken me aan. Tessie kijkt opgelucht maar Louisa kijkt eerder boos. “Heb je ons zitten afluisteren?” Ik schud mijn hoofd. “Nee, zo een schelle stem hoor je gewoon overal.” Ik begin te lachen en Tessie lacht stiekem mee. Mijn glimlach blijft nog even zitten terwijl Louisa snuivend haar tent inloopt met Tessie achter haar aan. Hoe kan je daar nou vrienden mee zijn?

“Wat zit jij te lachen?” Mike komt weer naast me zitten en gooit wat hout op het vuur. Ik lach dut nog steeds. Ik haal mijn schouders op.“Ik dacht aan jas en mij. Hoe we toch weer zo close geworden zijn, na alles wat er gebeurd is.” Hij knikt. “Dat is echt een wonder, maar daarvoor ben je al je levenlang met haar bevriend.” Ik knik en sla de deken dichter om me heen. “Heb je het overleefd met deze twee meiden?” ik knik en Mike kijkt me lachend aan. “Gelukkig, ik weet niet wat ik zonder je moest doen.” Een glimlach vormt om mijn lippen en blijf hem even aanstaren. Hij prikt met een stokje in het vuur en laat een afwezige blik zien. “Ik heb Louisa trouwens een beetje op haar plek gezet.” Fluister ik in zijn oor als Louisa en Tessie zich weer bij ons voegen. Tessie steekt haar duim naar me op, wat mij laat weten dat alles goed met haar gaat. Ja, Louisa en ik zijn als vuur en ijs. En meestal is zij het vuur, maar nu was ik het.

“Ik heb marshmallows!” Tessie trekt een zak marshmallows achter haar rug vandaan, Max geeft ons allen een prikker. Tessie gaat rond met de marshmallows en even later knapperen de spekjes boven het vuur. Jasmin en Lucas zijn nog steeds niet terug en ergens vraag ik me af of alles wel goed is. “Hoe kom je aan marshmallows?” Mike kijkt kwijlend naar mijn marshmallow. “Van Tessie, maar ze zijn op.” Hij kijkt me aan. “Maar ik wil ook!” als reactie op zijn kreet duw ik mijn marshmallow in zijn gezicht. “LILLY!” Ik begin te lachen en kijk hoe hij de marshmallow uit zijn gezicht probeert te halen. “Ik krijg jou nog wel.” Hij staat op en blijft dreigend voor me staan. “Nee, Mike!” ik sta ook op en begin weg te rennen. Hij komt achter me aan en binnen 2 seconden heeft hij me ingehaald. Stomme atleet.

“Heb je er al spijt van?” ik schud lachend mijn gezicht. “Ik zal er nooit spijt van hebben.” Hij kijkt me aan met een sluw lachje en komt dichter op me lopen. Ik loop verder naar achter, totdat ik tegen een hek aanbots. Shit. “Mike, vergeef me. Vermoord me niet.” Hij heeft nog steeds een gemeen lachje op zijn gezicht, maar hij stopt niet met lopen. “HELP!” hij legt zijn vinger op mijn mond en blijft me dan aanstaren. “Lilly, kus me nu, zoals geliefden elkaar kussen.”

Overrompeld van zijn woorden kijk ik hem aan. Hij knikt nog voordat hij zijn lippen op de mijne drukt. Langzaam ontspan ik en kus ik hem terug. Ik sluit mijn ogen en voel hoe zacht zijn lippen zijn. Zacht bijt ik in zijn onderlip. Wat voelt dit fijn. Mijn mond opent zich en zijn mond volgt mijn voorbeeld, het is maar goed dat er nu niemand bij is. Zijn hand glijdt van mijn wang naar mijn hand en hij geeft me een geruststellend kneepje in mijn hand. Ik ga met mijn andere hand door zijn haar en voel dat onze kus wat heftiger word.

“We hebben truien!” van schrik bijt ik op zijn tong en kijk ik om ons heen. Niemand. “Sorry Mike. Het spijt me van je tong!” Hij wuift het weg. “Bedankt Lil.” Hij laat mijn hand los en kijkt naar de grond. “Geen dank, denk ik” hij lacht en loopt dan weg. What happened there? Ja, het was fijn, voor zolang het duurde… ik loop droevig terug naar onze tenten en zie Jasmin met stralende ogen naast Lucas zitten. Ik lach haar toe en neem plaats naast Max, aangezien Mike al naast Tessie zit. Mike draagt een felgroene trui en het staat hem ontzettend goed. Ik krijg een knalroze trui in mijn handen geduwd en trek hem over mijn hoofd. Tessie draagt een paarse trui, die te groot is voor haar. Ze steekt haar handen in de lucht als overgave en fluistert een sorry die niemand kan horen behalve ik. Ik haal mijn schouders op, hallo, hij is niet van mij. Ze knikt en geeft me een knipoog. Wat? Ik heb niets met Mike en als het aan hem ligt blijft het ook wel even zo.

“Klaar met staren?” ik knik beschaamt en kijk hem aan. “Ik vroeg je of hij je terug gepakt heeft.” Dat was het dus, gewoon wraak op die marshmallow. Ik knik. “ja en goed ook.” Er zijn enige sporen van teleurstelling te vinden in mijn stem. Hij lacht en pakt mijn hand. “Je komt er wel overheen.” Ik lach: “Natuurlijk, ik krijg hem ook nog wel.”

“Zo ken ik je weer.” Hij geeft me een kus op mijn wang en staart dan weer in het vuur. Ik zie Mike naar ons staren, wat mij alleen maar uitdaagt. Ik schuif een stukje op, zodat ik nog dichter bij Max zit. Hij kijkt me even aan en als ik lief naar hem lach slaat hij zijn arm me heen. Dit voelt zo niet goed. Mike kijkt ons nog steeds aan, niet blij of boos. Ik zie geen emotie in zijn gezicht. Ik twijfel of ik moet stoppen met Max inpalmen, maar toch ga ik door. Max verplaatst zijn lippen naar mijn oor en zijn warme adem geeft me de rillingen. “Dit verdient hij.” fluistert hij in me oor. Ik knik ja en voel zijn lippen weer op mijn wang. Nee, Lilly! Hij verdient het niet! Als hij mijn hand wil pakken deins ik terug en sta op. “Sorry Max, dit verdient hij niet.” Ik zie teleurstelling in zijn ogen als ik mijn tent invlucht.

Waar was ik mee bezig! Mike jaloers maken met Max, serieus? Ik laat me op mijn luchtbed vallen en zonder dat ik het wil, beginnen er tranen over mijn wangen te stromen. “Lilly?” ik veeg de ergste tranen en mascaravegen van mijn gezicht en kijk op naar Jasmin, die de tent is ingekomen. “Iedereen kan je horen snikken als je zo doorgaat.” Met grote ogen kijk ik haar aan. “nee, ze hoorden je nog niet, maar kom op. Ik ken je.” Ik knik. “Gelukkig ken je mij.” Ze komt naast me op het luchtbed zitten en strijkt door mijn haar. “Ik weet niet meer waar ik mee bezig ben Jas.” Ze trekt me in een omhelzing. “Ik word echt gek!” weer komen er tranen. Dit had een leuke vakantie moeten worden en nu lig ik hier te snotteren als een klein kind die geen lolly mag van haar moeder. “We. Jas niet lachen.” Ze schudt haar hoofd. “Ik zal jou nooit uitlachen.” Toen vloeide het hele verhaal tussen Mike en mij van het wraak nemen uit mijn mond. “Toen liep hij weg en probeerde ik hem jaloers te maken met Max.” Ik zucht en kijk Jasmin aan, ze proest het uit. Ze begint te lachen en hard ook. “Je zou niet lachen!”

“Weet ik.” Roept ze terwijl ze nog steeds lacht. Ik kijk even naar haar en begin dan mee te lachen. “Hoe was het met jou en Lucas? Jullie deden er lang over om een paar truien te halen…” ze begint te glimlachen en wil net haar verhaal vertellen als Tessie en Louisa onze tent binnenkomen. “Ook hallo.” Ze knikken en ploffen op Jasmins luchtbed. “We hadden idee voor morgen.” Tessie kijkt met sprankelende ogen mij en Jasmin aan. “Ja, woehoe.” Klink Louisa sarcastisch. Ik heb zo een gevoel dat ze het avondje in de bioscoop nog niet is vergeten… “Wat dan Tessie?” vraag ik aan haar, Louisa negerend. “Het strand!” Ze kirt het uit en ik doe met haar mee. “Het strand lijkt me geweldig!”

“dan kunnen we de jongens eens even goed bekijken.” Tessie kijkt ons ondeugend aan en we schieten in de lach. Jasmin doet niet mee. “jas wat is er?” Louisa kijkt haar aan, geen blijheid of echt nieuwsgierigheid, maar ze is haar blije uitstraling kwijt, al sinds de bioscoop. Zou ze dan echt verliefd zijn op Lucas? Jasmin ontwaakt uit haar gedachten en kijkt ons een voor een. “Ik voel me echt heel schuldig Louisa…” Schuldig waarvoor? Hallo, jij zag hem het eerst. “Hoezo dan?” Louisa kijkt Jasmin bitchy aan, een blik waar je bang van wordt. “Nou…