Verslaafd aan jou

14. Lily

“UIT?” ik kijk Mike aan. In no time staat Jasmin weer in de deuropening: “Ja, uit ja, want die lieve vriend van je heeft jou ook bedrogen, maar jij hoeft ook niet met een sorry aan te komen, of dat je o zo zielig bent. Heb je dat van je ouders soms ook gefaket om dit te verdoezelen?” de tranen staan in mijn ogen, hoe kan ze ooit bedenken dat ik mijn ouders’ scheiding heb bedacht, ze kan nu echt oprotten, en zij hadden een relatie? “sorry” ze rent weg. Ik zak door mijn knieën. “Jasmin, we zoenden niet!” Mike staat in de deuropening en schreeuwt naar Jasmin, die huilend in de lift stapt. Als hij terug komt ziet hij mij gebroken op de grond en komt op me af. “Leave me!” hij gaat op een stoel zitten. Ik sla mijn handen voor mijn ogen en begint te huilen. Niet veel of hard. Ik ben Cool, ik huil nooit! Ik voel een arm om mijn schouders en voel dat ik op iemands schoot word getrokken. Het is Mike, maar ik wil het niet! Ik heb de kracht niet om me te verzetten en laat alles maar gebeuren. Ik voel Mike zijn lichaam schokken, hij huilt ook. “Wat een stelletje baby’s zijn we ook.” Ik hoor hem zachtjes grinniken. Ik sta op en veeg mijn tranen weg. “dus jullie… uhmm… samen… jullie hadden wat?” Mike knikt langzaam zijn hoofd. “Dat verklaart alles!” hij kijkt me niet begrijpend aan. Ik wuif met mijn hand, zodat hij weet dat het niet belangrijk is. “Het spijt me Lil.””jij slaapt dus op de grond.” Ik loop de badkamer in en laat Mike vragend achter. Ik doe mijn pyjama aan en klim dan in mijn bed. “trusten lil.” Mike ligt op het tapijt op de grond met een dekentje om hem heen. Ja, het is hard, maar begrijpen jullie het dan niet?

**

We staan met onze koffers in de lobby. Jasmin staat bij haar vrienden en ik sta bij Christina en Max. Mike staat aan de andere kant  van Max.  We hebben nog niet verder gepraat. Ik ben boos maar niet zo erg als op Jasmin. Waarom zal ik bedenken dat mijn ouders gaan scheiden dan ben je toch ziek? “Dames en Heren, ik hoop dat jullie het leuk vonden in London… we vertrekken nu weer richting huis. Waar jullie morgen nog even naar school moeten komen en dan 2 weken vakantie hebben. We proppen ons allemaal in de dubbeldekker bus die voor de deur staat. Fijne reis.” Meneer van Dronkelen stapt van de tafel af, nouja, valt van de tafel af en wijst de mensen die vooraan staan de weg naar de bus, als automatisch lopen we er achteraan. Mike wordt tegengehouden door een oude vrouw die denkt dat Mike haar kind is. “Lilly, kom jij voorin zitten, met je hersenschudding weet je wel.” Ik knik en loop richting de bus. Iedereen zit al en ik ga een rij achter de leraren zitten. Alleen. “Chauffeur we kunnen gaan.” De chauffeur wil net de deur dicht doen, als Mike eraan komt rennen. “WACHT!” hij springt snel naar binnen en de chauffeur sluit de deuren. Hij rijdt weg. Meneer van Dronkelen kijkt Mike afkeurend aan. Hij kijkt naar de grond en loopt naar achter in de bus. Als hij langs Jasmin komt, kijken ze beiden snel weg. Dan komt hij naast mij zitten, waardoor ik mijn voeten van de lege stoel naast mij weg moet halen. “Er was geen plek meer…” ik knik en stop mijn oortjes in mijn oren en vul mijn hoofd met mijn muziek. Ik voel me zo moe en heb barstende koppijn. Waar moet ik nou slapen? Ik kan niet langer bij Mike blijven, wil ik ook niet. Maar mijn moeder is vast nog boos omdat ik 4 van de 6 uur had gespijbeld samen met Mike… langzaam vallen mijn ogen dicht.

**

“lil, wake up.” Ik voel een hand op mijn been en kijk op. Ik kijk in het gezicht van Mike, hij heeft grote wallen en rode kringen onder zijn ogen. Ik wil opstaan, maar ga snel weer zitten, mijn hoofd! Opeens word ik aan mijn hand vastgegrepen en meegesleurd richting de deur van de bus. Ik had niet verwacht dat er nog een traptrede was en val voorover. “AUW” ik herken Jasmins stem. “BITCH!” ze kijkt me met een vuile blik aan, maar draait haar hoofd snel weer weg als ik op kijk. Degene die me mee had gesleurd tilt me op en brengt me de school in, legt me op een bankje in de kantine en loopt weg. “Niet slapen!” Christina komt er aan rennen met een icepack in haar hand en een handdoek in de andere. “Waarom viel je nou weer uit de bus?” ik hoor haar zachtjes lachen. Ze wikkelt de icepack in de handdoek en drukt hem op mijn hoofd. “Dat is koud!” ik gooi het koude ding van mijn hoofd af. “Wil je me thuis brengen?” “Natuurlijk meid.” Ze helpt me opstaan en we lopen samen naar haar auto. Nouja, die van Max. “Maxie, we brengen de patiënt even naar huis.” Ik hoor dat ze zoenen. Dan word ik op de achterbank gelegd en rijden we weg.

**                                                                                              

“Hoe was London?” mijn moeder kijkt me aan. Ze zit naast me op mijn bed. “top, ik heb ruzie met Jasmin en een lichte hersenschudding, maar het was heel leuk!” zeg ik sarcastisch. Ik zie een flauwe glimlach op haar gezicht. “mooi, we eten vanavond pizza.” En ze verlaat mijn kamer. Ik pak mijn mobiel en zie 3 gemiste oproepen van Mike. Ik bel hem terug. Geen gehoor, nou dan niet. Ik sluit mijn ogen voor een paar minuten. Dan hoor ik de deurbel. Mijn moeder loopt naar de deur. “Mikiee, wat doe jij nou hier?” roept ze iets te enthousiast. “Lilianne is boven hoor.” Grr, alleen mijn moeder mag me zo noemen niemand anders! Ik hoor zijn voetstappen op de trap. Hij klopt. “niet binnen.” Roep ik. Dan hoor ik hoe hij zich op de grond laat vallen en tegen mijn deur aan leunt. “Dan maar zo.” Ik kan het niet inhouden om niet te grinniken.

“Lil, het spijt me dat ik niks heb gezegd.”

-luister Mike, het is al goed. Je had een relatie en verteld het je beste vriendin niet eens.

“Het is dus niet goed.”

-jawel, ik snap het alleen niet en ik moet eroverheen komen.

“mag ik please binnenkomen?”

-oké dan.

Ik hoor gelijk dat mijn deur opengaat en hij komt binnen met een plastic zak in zijn hand. Hij zet de tas aan de kant en komt naast mijn bed, op de grond zitten. “Het spijt me zo, maar we dachten dat je het raar zou vinden en ons zal haten…” ik schud mijn hoofd. “het is goed, echt waar.” Ik buig mijn hoofd naar voren en druk een klein kusje op zijn voorhoofd.”Mooi” hij staat op en pakt de plastic zak. “Dus waar is je laptop?” ik wijs naar mijn laptop en hij loopt erheen en pakt hem. “schuif eens op.” Ik schuif op in mijn bed en hij komt naast me zitten. Hij gooit de deken ook over zijn benen heen en haalt dan iets uit de tas. “niet kijken!” ik draai mijn hoofd de andere kant op en kan niet ophouden met glimlachen, dit is net als vroeger. “oké je mag kijken.” Ik draai mijn hoofd en zie dat hij een film heeft opgestart. Ik ga rechter zitten en leun een beetje op Mike. Zodra ik Dear John op het beeldscherm zie begin ik te lachen. “je kent me te goed!” ik geef hem een klein duwtje waardoor hij bijna uit mijn kleine bed valt. “Ik ben blij dat ik op jou kan terugvallen.” Ik kijk hem aan. Hij zit nu al helemaal in de film. Zonder zijn hoofd van het beeld af te wenden graait hij in de tas en haalt er een zak chips uit.

**

De film is afgelopen en samen huilen we ik lig ondertussen met mijn hoofd op zijn borstkas en voel me echt niet goed. “Ik heb er nog 1.” Hij graait weer in zijn tas en haalt the notebook eruit. Geweldig zo’n jongen die half meisje is.

**

Ik word wakker, vandaag naar school. Mike is weg en ik ben alleen met mijn moeder. “Schat, we hebben een gesprek over de scheiding vanmiddag.” Ik knik. “Ontbijt is beneden. Ik moet nu even werken succes op school schat.” Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd. En ze verlaat mijn kamer.  “Fijn.” Ik kleed me om en eet mijn ontbijt. Ik pak mijn tas en loop richting de schuur en pak mijn fiets. Ik fiets richting school. Ik zie mijn buurjongetje van 6 die de hun hond aan het uitlaten is, hij zwaait heel uitbundig naar me. Ik zwaai terug en fiets verder. BAM. Ik schrik me kapot en ik zie een zwarte auto mij hard voorbij rijden, ik kijk achterom en zie mijn buurjongetje op de grond liggen. Samen met de hond. Ik laat mijn fiets op de grond vallen en ren richting de twee. Dan zie ik Jasmin ook hierheen rennen. Ik zie haar fiets bij een boom staan. Ze belt 112 en ik probeer hem weer op te lappen. Ik probeer mijn buurvrouw te bellen maar ze neemt niet op. “Lil, what happend?” Jasmin kijkt me aan. Ik haal mijn schouders op. Ze legt een hand op mijn schouder, maar haalt hem snel weer weg. Samen helpen we mijn buurjongen van de weg.

yeaah, weer hoofdstukje, ik hoorde dat sharon veel ideeën had dus ik ben wel benieuwd;)

vote/stem, alles is welkom love youuu xxx