Verslaafd aan jou

15. Jasmin

Brak kom ik beneden. Ik heb me ruim een kwartier verslapen dus ik haast me naar school. Ik zie Lilly fietsen –Ik ben maar van Liliane afgestapt, kan er maar niet aan wennen-, een zwarte auto komt me keihard voorbij rijden, ik weet niet waarom maar ik onthoud het nummerbord. Nog geen seconden later zie ik dat een jongetje word geschept door de auto. Ik schrik me helemaal kapot en ren naar het jongetje toe, het is een klein jongetje met mooie bruine lokken, hij ligt lusteloos op de grond. ‘Lil, what happend?’ Ik heb mijn mobieltje al bij mijn oor en vertel wat er is gebeurt. Ik leg onbewust mijn hand op Lilly’s schouder, maar trek hem snel weer terug. We tillen het jongetje naar de stoep. De ambulance komt eraan. Ook komt er een politie auto aan. ‘Wat is er gebeurt?’

‘Hij is aangereden door een zwarte auto, die reed sowieso te snel.’ Lilly verteld alles aan een stuk door. ‘Ik weet het nummerbord.’

‘Oké, je hebt genoeg verteld we brengen je naar huis, jullie zijn beide behoorlijk geschrokken dus even wat rust kunnen jullie wel gebruiken. Toch wil ik aan jou vragen,’ de agent richt zich nu tot mij, ‘Je weet het nummerbord? Dan nemen we je mee naar het bureau zodat je aangifte kunt doen, daarna zullen we je naar huis brengen.’ Ik doe wat de agent zegt en wordt na een half uur weer naar huis gebracht.

‘Wat is er gebeurt?’ Mijn moeder schrikt als ze de agent ziet en pakt me vast. De agent verteld het verhaal en mijn moeder komt bezorgd naar me toe. Ik ben ondertussen op de bank gaan zitten en heb moeite om niet in huilen uit te barsten. Ik haal diep adem als mijn moeder met een dienblad de kamer binnen komt lopen, maar de brok in mijn keel gaat weg. De eerste traan stroomt over mijn wang en al snel volgen liters andere. Alles stapelt zich op, mijn hart is gebroken en krijgt niet de tijd om te helen. Mijn moeder slaat bezorgt een arm om me heen en komt naast me zitten op de bank. ‘En dat nog wel terwijl we vanmiddag naar huizen gaan kijken. Ik snap het ook als je liever niet mee wil hoor.’

‘Ik wil wel mee.’ Ik veeg een traan, die over mijn wang naar mijn kin rolt, weg.

*_*

De straat is gezellig, alle huizen zijn verschillend en al wat ouder, op een pleintje is een speeltuin waar wat kindjes spelen en er is een skatebaan. Het is heel anders dan waar ik nu woon, nu moet ik eerst een kilometer fietsen om een ander huis tegen te komen, maar hier is het een paar meter lopen. Ik sta, samen met mijn ouders en een makelaar, voor een groot huis, het is zeker niet lelijk. De makelaar maakt de voordeur open en laat ons het huis zien. De woonkamer, badkamer, keuken, kelder en de slaapkamers. Er zijn vier kamers en twee badkamers. ‘Waarom hebben we vier kamers nodig? Twee hobby kamers een zolder EN  een kelder, hebben we geld teveel of zo? In dat geval weet ik nog wel wat.’ Mijn vader aait me glimlachend over mijn hoofd, net zoals hij vroeger ook altijd deed als ik een domme *niet al te slimme* opmerking maakte. We lopen door naar de eerst kamer, de master bedroom, voor mijn ouders. De volgende kamer is voor mij,  ik zie het al helemaal voor me waar alles komt te staan en welke kleur elke muur moet worden. De volgende twee kamers zijn ook als slaapkamer ingericht, maar dat zal het in ons geval niet worden.

Het volgende huis dat we bezoeken is aan de andere kant van de stad en iets verder van het centrum vandaan. Het huis is groter en heeft alweer vier kamers. Ik denk dat de vierde kamer voor mijn wellness center is.

*_*

Als ik in de avond in bed lig ben ik helemaal kapot, het is niet dat ik heel veel heb gedaan, maar alle gedachtes. Ik kan Lilly en Mike maar niet uit mijn hoofd zetten en het jongetje, hoe zal het met hem gaan? En de verhuizing, mijn ouders zijn er maar druk mee. Nog vier dagen en dan heb ik even geen school meer, vakantie kan ik niet echt zeggen want daarna heb ik tentamen week. Ik kijk op mijn mobiel, ik heb een berichtje van Mike, Lilly en Louisa.

Hey Jas,

Ik kan je echt niet uit mijn hoofd zetten. ik heb zo’n spijt van wat ik heb gedaan. Kan je me vergeven?

En wat is er gebeurt, we hoorden dat er een ongeluk was gebeurd.

Kus Mike.

Wat denkt hij wel niet, even een sms’je en het is weer goed. Niet dus. Nog een kus ook. Ik negeer zijn sms en lees de volgende

Jas, hoe is het? Ik ben echt heel erg geschrokken. En kunnen we het alsjeblieft weer goed maken, ik heb je nodig

Lil

Het doet me pijn om dit te lezen want ik geef nog steeds heel veel om haar.

He Jasmin,

Waarom was je niet op school, ben je ziek? Wat is er gebeurd

x-jes Louisa & Tessie

Ik lach als ik het lees, altijd zo bezorgd.

Er was een ongeluk gebeurd en ik wist het nummerbord, ik heb trouwens ook naar huizen gekeken dus ben benieuwd. Ze je morgen!

x-je

*-*

Ik heb dorst gekregen en loop naar beneden. In de deuropening blijf ik even stilstaan, mijn ouders zijn nog wakker.

 ‘We moeten het haar wel vertellen, ze vroeg al waarvoor de vierde kamer was.’

‘Ja, maar ik wil wachten tot een geschikt moment, ze was zo geschrokken vanmorgen.’

‘Ze heeft het recht om dit te weten, het is al zwaar genoeg voor haar dat ze in deze tijd ook nog eens last heeft van een verhuizing, met haar tentamens.’ Ik loop door de kamer tot ik in de keuken sta. ‘Wat moet ik weten?’

Mijn ouders kijken me geschrokken aan, de tafel ligt vol met boekjes. NEE, NEE. Ik kijk mijn ouders om de beurt aan. ‘Ga me nou niet vertellen dat het een ongelukje was. Ja, nee sorry, je was een ongelukje.’