Verslaafd aan jou

26. Jasmin

“Ik vind Lucas ook leuk.” Voor een paar seconden is het stil. Tessie kijkt me met open mond aan en Louisa klemt haar kaken strak op elkaar. “Je hebt tegen me gelogen.” Ontsnapt er uit haar mond. Ze is verdrietig en niet boos. Dat is alleen maar erger. Ze staat op en loopt weg. Tessie volgt haar gedrag. “Wat is er gebeurd toen jullie truien gingen halen?” Lilly gaat tegenover mij zitten en kijkt me strak aan. Ik vertel het in het kort en dan komt er een soort piep geluidje van opwinding uit Lilly’s mond. “Nee Lil, dit is niet goed.”

“Jawel, wat kan jou Louisa nou schelen.”

“Heel veel Lil dat weet je.”

“Ja, sorry. Maar Lucas vind jou leuk en niet Louisa.” Ik knik en we gaan op onze luchtbedden liggen om te gaan slapen. “Ga er nou maar niet te veel over piekeren, ze komt er wel overheen. Genoeg vissen in de zee voor haar. Zo’n rijke kakker weet je wel.” Ik grinnik en doe mijn ogen dicht.

“Wij hebben wat voor vandaag geregeld en dat gaan we allemaal doen!” Mike klapt enthousiast in zijn handen. Tessie en ik hebben even oogcontact, we gaan dus niet naar het strand en zwemmen in de zee. “We gaan met de fiets, trek je zwemkleding aan en neem een handdoek mee.” Twintig minuten later zitten we op de fiets, het is een aardig eindje fietsen. Ik zit weer met Lilly op de tandem, dit keer stuur ik. Soms denk ik nog wel een over die roddel die er toen was, dat Lilly zwanger zou zijn. Hoe zouden ze daar bij zijn gekomen? Ik heb nog niet het lef gehad om het te vragen, maar als ik het zou vragen zou ze het me waarschijnlijk ook niet vertellen. “Hoelang duurt het nog voordat de baby word geboren?” Verward kijk ik op, Lucas is naast ons komen fietsen. Ik kijk even achter me en Lilly zit daar nog steeds, hij had het duidelijk tegen mij. Dan valt het kwartje, maar Lucas was me voor. “Je moeder, waar zit je met je gedachten?”

“Ja, sorry.” Ik schud mijn hoofd even uit verwarring. “Als het goed is, nog ongeveer drie maanden.”

“Oké, spannend.”

“Gaaf! We gaan waterskiën!” Lilly en ik zijn elkaar al springend in de armen gevallen.

“Weet je hoelang ik dit al een keer wil doen. Zo gaaf!” Lilly krijst alles bij elkaar. Het is grappig om haar zo blij te zien. Lucas pakt me bij mijn arm, ik kijk over mijn schouder naar Louisa en die kijkt verdrietig terug. “Hoe zit het nou tussen ons?” Ik staar lang naar zijn ogen, ze zijn lichtbruin met een goudgeel randje. In mijn ooghoek zie ik dat Louisa er aan komt lopen. “Wil je even meekomen?” Ik loop achter haar aan en we gaan een paar meter verwijderd van de groep stilstaan. “Je moet je maar niks van mij aantrekken, hij vind jou leuk, niet mij. Ik zal hem echt nooit gaan krijgen dus je moet het gewoon doen.”

“Vind je dat niet erg?”

“Tuurlijk wel, het is heel pijnlijk zelfs, als je iemand leuk vind wil je ervoor gaan. Je hoopt dat die persoon je net zo leuk vind als dat jij hem vind, maar als dat niet zo is houd het op. Je kan hem niet dwingen. En ik gun het jou ook. Maar je mag echt niet meer tegen me liegen, sorry maar daar ben ik nog steeds boos over.” Ik weet even niets te zeggen. “Dat begrijp ik, het spijt me.”

“Het zal ook niet meteen weer worden zoals vroeger, het heeft denk ik nog even wat tijd nodig, wat een jongen allemaal wel niet kan vernietigen.” Het voelt een beetje ongemakkelijk aan en Louisa ratelt maar door. “Kom we gaan weer terug naar de rest.” Zegt Louisa terwijl ze naar de andere rent. Lilly is net klaar om te gaan waterskiën, wij mogen mee op de boot.

Het was moeilijker dan ik dacht, het was vooral leuk om Max en Lucas te zien. Opscheppen over dat dit zo makkelijk is. Maar op het moment suprême alleen nog maar vallen en klunzen. “Hallo mevrouw, hou je hand is op.” Het is Lucas dus ik wat hij zegt. Er word een papiertje in mijn hand gedrukt.

Trek vanavond je rode jurkje aan (en neem een vest mee ;p)

Om 20:00 sluipen we er tussenuit.

 

“Wat heb je daar voor iets spannends?” ik schik van de stem en verfrommel het briefje snel. “Uh, niks.” Ik haal opgelucht adem als ik zie dat het Lilly is. Ze wiebelt nieuwsgierig met haar wenkbrauwen. “Hoe zit het nou tussen jou en Mike?” Ze haalt kort haar schouders op en verandert weer van onderwerp. “Wat was dat nou.” Het was geen vraag meer, nu werd ze echt te nieuwsgierig. “Ik denk dat ik een date heb.” Ik sta erbij te lachen alsof ik een klein kind ben.

Om precies tien over negen, zitten we aan een tafeltje voor twee in een klein schattig restaurantje. Er staan ook loungebanken, waar je nog wat na kan drinken.

De eerste zoen het aller bijzonderst? Voor mij niet. De tweede, met een speciaal persoon op een speciale plek en op een mooi moment.

Bijna afgelopen... spannend :)