BANA GÜVENİYOR MUSUN?

Özür

           "Tamam." dersin ve odana çıkarsın.

        Hiç modumda değilim. Dylan'la uğraşmak istemiyorum.

         Duşunu alırsın ve üstüne bol, elbise gibi duran bir elbise giyersin. Aşağı inersin ve oyun odasına girersin. Dylan'ın içeride olduğunu fark edersin ve üstünü çıkarırsın. Kapının yanında dizlerinin üstüne çökecekken Dylan seni yanına çağırır. Dylan'a doğru ilerlersin ve Dylan seni kucağına yatırır. İç çamaşırını çıkarır ve elini poponun üstünde gezdirir.

           "Dün ben gittikten sonra hiçbir şey yememişsin. Neden yemedin?"

         Cevap vermezsin.

         Dylan popona sert bir şaplak atar.

            "Cevap ver Laura."

             "Restoranda terk edilince insanın iştahı kalmıyor."

              "İş için gitmem gerekti Laura. Bunu biliyorsun."

               "Biliyorum."

               "Ayrıca bugün çıkarken kimseye haber vermemişsin. Eve geldiğimde yoktun ve Bayan Watson'ın da haberi yoktu."

               "Pardon burada köle olduğumu unutmuşum."

           Dylan popona vurur ve yüzünü bururşturursun.

                "Burada köle olmadığını biliyorsun Laura. Zaten çıkma demiyorum ama en azından insanlara haber ver."

                 "Peki efendim." dersin dalga geçer bir tonda.

                  "Benimle dalga geçme Laura." deyip sinirli bir şekilde seni hızla ayağa kaldırır. Bir ip alıp ellerini birbirine sonra da yatağa bağlar. Seni öne eğer ve bir kırbaç alır. Bacağına vurur.

                  "Say Laura."

                  "Bir."

              Aynı yere bir daha vurur.

                  "İki!"

            Popona vurur.

                "Üç."

          Bacağına tekrar vurur.

               "Dört!" dersin ve gözünden bir yaş akar.

          Vurur.

                "Beş!" Gözyaşlarına hakim olamazsın.

          Tekrar vurmak için geri çekilir ve bağırırsın.

                "Kırmızı!"

           Dylan bir anda durur ve ellerini çözer.

                "Laura, iyi misin?"