cafuné | lo'ak sully ☆

1.

(Suki'nin gözünden)

Gözlerden uzak deniz kıyısına yakın bir yerde altın renkli kumları incelerken arkamdan sesler duyuyorum.

"Şuna bakın! bizim beş parmaklı ucube buradaymış!"

Aonung ve arkadaşlarını görmek için başımı çeviriyorum.

"Yine ne istiyorsun Aonung!"

Sırıtarak yaklaştı.

"Ah hiçbir şey. Biraz eğlenmek istiyorum sadece."

Gözlerimi devirip oturduğum kayadan kalktım.

"Her sıkıldığında eğlenmek için beni kullanamazsın."

"Oh ormandan gelen bir na'vi'yi dinleyeceğimi mi sanıyorsun?"

Söyledikleri karşısında yüzüm düştü. Gerçeği her gün hatırlatmak zorunda değildi.

"Birinin kalbi kırıldı sanırım."

Yüzümü taklit ederek güldü.

"Sende haklısın tabii. Koyu mavi bir ucube olsaydım bende insan içine çıkmak istemezdim."

Oradan ayrılmak için hamle yapmıştım ki bileğimi tuttu.

"Nereye gidiyorsun? Eğlence daha bitmemişti."

"AONUNG!"

Arkadan gelen sese karşılık dördümüz de ileri baktık.

Tsireya koşarak bize doğru geliyordu. Bu klanda beni seven ve benimle arkadaş olmak isteyen tek kişi Tsireya'ydı. Kardeşinin aksine onun tertemiz bir kalbi vardı.

"Sana arkadaşıma sataşmaman gerektiğini daha ne kadar hatırlatmam gerekiyor?"

"Hadi ama Tsireya, bu kadar ezik olduğunu bilmiyordum."

"Sensin ezik!" Aonung'un eline vurarak bileğimi bırakmasını sağladı.

"Hadi kışt kışt! Eğlenecek doğru düzgün şeyler bulun!"

"Hey, eğlencemizi bozma-"

"İkileyin dedim!"

Aonung homurdanarak arkadaşlarını arkasına aldı.

"Yürüyün çocuklar."

Onlar uzaklaşınca Tsireya bana döndü.

"İyisin değil mi? o aptal sana bir şey yapmadı?"

"İyiyim Tsireya. sağol."

"Eywa'ya şükürler olsun."

"Hiçbir yerde rahat vermiyorlar. nerede görseler dalga geçiyorlar."

"Onlara aldırma lütfen, seviyesizlerin teki hepsi! Babamın uyarmasına rağmen inadına yapıyorlar."

Tsireya'ya bakıp gülümsedim.

"Teşekkür ederim Tsireya."

"Neden teşekkür ediyorsun?"

"Her zaman yanımda olmaya çalıştığın için."

O da gülümseyerek bana sarıldı.

"Güneş neredeyse tutulmak üzere. Birazdan yemek için çanları çalarlar."

Elimi tutup beni arka yoldan maorime götürdü.

"Çan çalınca yerimizde ol tamam mı? ikimiz için yemekleri alıp dönerim."

"Tamam, teşekkür ederim."

"Önemli değil."

Gülümseyerek suya atladı ve gözden kayboldu.