cafuné | lo'ak sully ☆

13.

Başaramamıştık. Zamanımız tükenmişti.

Yelkenlimiz resiflerin içine girdiğinde boru çalındı. Gözümden bir yaş düştü. Kiri yanıma gelip omuzlarımı sıvazladı. Aonung yelkenliyi kıyıya bağladı. Teyzem yanımıza koştu ve önce çocuklarını sonra beni kucakladı. Yüzümü düşük görünce gülümsemesi hızlı bir şekilde soldu.

"Suki? İyi misin canım."

Burnumu çektim.

"Biz, biz başaramadık teyze..."

Ellerimi yüzüme koydum ve ağlamaya başladım.

"...son iki taşı bulamadık."

Teyzem başımı göğsüne çekince ağlamam şiddetlendi.

"Sorun değil canım, siz elinizden geleni yaptınız."

Ağlamamın durmadığını görünce beni omuzlarımdan tuttu.

"Suki, bana bak."

Ellerimi yüzünden çektim ve kızarmış gözlerimle Neytiri'ye baktım.

"Diğerlerini bulduğunuz için son ikisi önemli değil. Sıkma canını. Bulduklarınız ile de savaşabiliriz."

Teyzem bu konuda benden daha bilgili olduğu için rahatlamıştım. Gülümsedim. Neytiri gülümseyerek Tonowari'ye baktı. Tonowari ne demek istediğini anlamışçasına klana döndü.

"Başarmışlar!"

Klandan sevinç çığlıkları yükseldi. Ronal koşarak çocuklarını kucakladı. Tuk gelip bize sarıldı.

Teyzemler bizi alıp maoriye götürdü. Herkes odalara dağılırken teyzem beni tutup oturttu.

"Göster bakalım marifetlerini."

Gülümsedim. Avucumu açıp alev çıkarttım. Daha sonra kelebeğe dönüştüm. Eski halime geri dönüp ellerimden ışık çıkarttım. Bıçağım ile kolumu kesip iyileştirdim. Denizden su alıp elimde topladım ve suyu denize geri gönderdim. Kendimi klonlayıp yanıma oturttum, sonra yok ettim. Önüme bıçağımı koydum, sesimi ayarladım. Sesimi alçaltıp bıçağı havaya kaldırdım.

Teyzem beni alkışladı.

"Bulamadığınız taşlardan biri bütün taşların birleşiminden oluşuyordu. Onu bulabilseydiniz işimiz çok kolaylaşacaktı. Ama sorun yok tatlım, o taşlar olmadan da İblis'i yenebiliriz."

Gülümseyip başımı salladım.

"Hadi git dinlen, yorulmuşsundur."

Bıçağımı aldım ve odama gittim. Kiri hamakta uyuyordu. Onu uyandırmadan yavaşça yanına yattım.
________________________

Sabah kalktığımda Kiri odada değildi. Sabah demek pek doğru olmazdı çünkü kahvaltı bitmişti. Gözlerimi ovuşturarak salona gittim. Kimse yoktu. Dışarı çıktım. Halk her zamanki gibi işlerini hallediyordu. Teyzemi ve amcamı etrafta görememiştim.

Bizimkileri bulmak için dolaşmaya başladım. Yağmur yağmaya başladı. Bizimkileri bulamadım.

Klanın bir noktaya toplandığını gördüm. Önemli bir şeydir diye yanlarına gittim.

Kalabalığı yararak ortaya gittim. Teyzemler dönmüştü. Ronal konuşuyordu.

"Ruh kardeşim ve bebeği gök insanları tarafından öldürüldü!"

Ne? Bu ne demek oluyordu şimdi? Kiri beni görünce kolumu tuttu.

"Bu savaş kapımıza geldi!" Tonowari kalabalığa bağırdı. Tsireya ağlıyordu.