"Sevgilim, ben evde bir şeyimi unutmuşum. Hemen onu alıp geliyorum tamam mı?"
Filmin en can alıcı sahnesine konuştuğu için onu pek umursamamıştım. Ona bakmadan konuştum.
"Tamam ben bekliyorum."
Çıktıktan sonra gözüm koltuğa kaydı, eve çıkacaktı ama anahtarlarını koltukta bırakmıştı. Filmi durdurup anahtarları aldım ve kapıya yöneldim.
Kapının önüne gelince Seulginin sesini duydum, tabii Yeonjunun da.
Kapı deliğinden naptıklarına baktım, Yeonjun Seulginin konuşmasına izin vermeden içeri geçip kapıyı kapatmıştı.
Sözünü tutmamıştı, onunla konuşmayacağına söz vermişti fakat şu an onun evinde büyük ihtimalle benim hakkımda konuşuyordu.
Sinir olmuştum, hem sözünü bozmuştu hem de yalan söylemişti.
Anahtarlarını cebime koyup tekrar koltuğa oturdum ama bu sefer filmi başlatmadım. Ne konuştuklarını düşünmek istemiyordum.
Birkaç dakika geçti ve kapı çaldı. Kapıyı açtım ve boşboş yüzüne ve ellerine baktım.
"Hani bir şeyini unutmuştun, nerde o?"
Pot kırmış gibi yüzüme bakıp hızlıca konuştu.
"Bulamadım, ondan geciktim. Neyse boşver zaten çok da önemli bir şey değildi."
Başka hiçbir şey demeden içeri geçip koltuğa oturdum. Onunla kapıda kavga edip başkalarının duymasını istemiyordum.
Yavaşça peşimden geldi ve yanıma oturdu.
"Bi sorun mu var?"
"Bana onunla konuşmayacağına söz vermiştin."
"Ne?"
Cebimden anahtarlarını çıkartıp yüzüme doğru salladım.
"Anahtarlarını unutmuşsun."
Başta 'işte şimdi sıçtım' der gibi yüzüme baktı.
"Soobi-"
"Neden beni dinlemedin Yeonjun? Ne gerek vardı onunla konuşmaya? Benim anlattıklarım yeterince inandırıcı gelmedi mi sana?"
"Ne, hayır! Soobin yemin ederim ki konuşmayacaktım ama-"
O açıklama yaptıkça ben sinirleniyordum.
"Aması ne Yeonjun? Sana güvenebilirim sanmıştım, bak şimdi onun gözünde nasıl bir durumdayız."
Endişeyle kendini bana açıklamaya çalışıyordu.
"Elbette ki bana güvenebilirsin Soobin, ben sadece-"
Histerik güldüm.
"Güvenebilirim öyle mi? Belki abartı gibi gelecek ama tutmadığın o sözün benim için çok değeri vardı. Ben onu unuttum ve hayatımdan çıkardım ama sen o hala hayatımdaymış gibi davranıyorsun."
"Soobin.. Ben gerçekten üzgünüm, ama lütfen açıklamama izin ver."
Başım ağrımaya başlamıştı.
"Sonra konuşalım Yeonjun olur mu? Konuşmak istemiyorum "
Ses tonumu asla yükseltmiyordum ve yüzüne boş bir ifadeyle bakıyordum. O ise gözleri dolu, endişeli bakışlarla bana bakıyor; elleriyle kollarımı tutup kendini açıklamaya çalışıyordu.
Benden habersiz eski sevgilimle konuşması gerçekten çok rahatsız ediciydi, hele ki bana böyle bir söz vermişken.
"Ne yani gideyim mi?"
"Ben mi gideyim?"
Ellerini çekti ve yüzünü eydi.
"Haklısın, üzgünüm."
Yavaş yavaş benden ayrılıp evden çıktı. O evden gidince derince ofladım ve saatlerce o koltuktan kalkmadım.
ULKUCU GENCLİK
Yeonjun: Bu sefer gerçekten sıçtım Kırdım onu
Beomgyu: Noldu
Yeonjun: Beni Seulgiye konuşurken görmüş
Hueka: Hassiktir
Taehyun: Hayır ya
Yeonjun: Baya Çok kırıldı Kafamı sikeyim ya
Beomgyu: Nasıl yani şimdi Tam olarak noldu
Yeonjun: İşte film izliyoduk Evden bi şey alıp gelicem dedim Anahtarı düşürmüşüm O da anahtarı vermeye gelirken görmüş beni kapıda
Hueka: SALAK BUGÜN YAPMAK ZORUNDA MIYDIN AQ
Beomgyu: Oğlum sen salak mısın
Yeonjun: SEN DEDİN BUGÜN YAP DİYE
Beomgyu: Salak yemin ediyorum gerizekalı bu çocuk
Taehyun: Gerizekalı O planınız olduğunu bilmeden önceydi Siz zaten komşusunuz aq kız kaçmıyo ya bi yere Oturup adam akıllı izleseydin filmini
Yeonjun: Of ama film çok sıkıcıydı
Beomgyu: Bak hala sıkıcıydı falan diyo Ne salak adamsın ya
Yeonjun: OF GELMEYİN ÜSTÜME Ya bi şey dicem Ayrılmamıştır dimi Ayrıldıysa kahrolurum
Taehyun: Aurılmamıştır ama Baya kırılmıştır Gönlünü alman lazım
