POV EMANOUEL
~~~~~~~~~~~~~~~~
Η πόρτα μου χτυπάει..
- ποιος ;
Είχα ξαπλώσει στον καναπέ και βλέπω να μπαίνει μέσα ή Αφροδίτη.
- εσύ βγες έξω!
Αφροδίτη:
" Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω "
- Αφροδίτη, αν ήρθες να πεις και άλλες μπούρδες δεν έχω όρεξη φύγε.
Με πλησιάζει και σηκώνομαι από τον καναπέ και κάθομαι για να την βλέπω καλύτερα. Και κάθεται δίπλα μου.
Αφροδίτη:
" Είναι μόνο μια εβδομάδα.."
- έχεις δει πως τρέχουν τα σάλια του ;
Της λέω νευρικά και την κοιτάω μέσα στα μάτια.
Αφροδίτη:
" Εσένα σε ενδιαφέρει για το πώς νιώθει ο Νταμιάν ή εγώ;"
- κούκλα μου;
Λέω μέσα στα νεύρα και στην τελική χαμογελάω.
Γαμω το κέρατο μου
Μόνο σε αυτήν δεν μπορώ να νευριασω.
Αφροδίτη:
" Χαμογελάσεςςς, εντάξει καλά θα πάει"
( Χαμογελάει και αυτή)
- αύριο θα προπονηθείς.
Αφροδίτη:
" Πάμε σπίτι; Είναι αργά !"
- πάμε...
Μια κατσαρίδα πέρασε στο δωμάτιο και την βλέπει η Αφροδίτη. Δεν χρειάστηκε να περασει ούτε ένα δευτερόλεπτο και την βλέπω να ανεβαίνει πάνω μου και να με παίρνει αγκαλιά.
- κατσαρίδα ήταν...
Αφροδίτη:
" Έφυγε;"
Λέει καθώς βγάζει τα χέρια της από τον λαιμό μου. Και όταν καταλαβαίνει ότι κάθεται πάνω μου ως γνωστόν αρχίζουν να παίρνουν κόκκινο χρώμα τα μάγουλα της. Την κοιτάω πονηρα για να την πειράξω.. και έχει κάνει ζημιά εδώ κάτω..
- είσαι πιο ωραία πάνω μου τελικά.
Το βλέμμα της πέφτει πάνω στα χείλη μου . Αφού βάζει τις παλάμες τις στον λαιμό μου , πλησιάζει για πρώτη φορά τα χείλη μου, και με φιλάει.. αρχίζει να κουνιέται πάνω μου. Καθώς το φιλί από αργό , γίνεται γρήγορο και με πάθος. Την πιάνω από την μέση και την κουνάω πάνω μου. Σταματάω να την φιλάω να πάρουμε και ανάσες. Με μια κίνηση την βάζω ξάπλα στον καναπέ και ανεβαίνω από πάνω της. Ενώ την φιλάω στον λαιμό , βάζει τα χέρια της δύο στήθος μου και αρχίζει να μου ξεκουμπωνει αργά το πουκάμισο. Αφού την φιλάω στο στόμα , βοηθάω για να βγάλουμε το πουκάμισο μου.
