Hilaf&Berceste(Gay)+18

0.9

Daha uzun bir bölümle gelmek isterdim, beni bu kadar beklemenizin hatrına ama biraz daha beni idare edin. Tam anlamıyla geri dönüş yapacağım.

Bu bölümü özleştik diye atıyorum.

İyi okumalar diliyorum aşklarım✨

Babama rest çekip odamdan çıktıktan sonra kapıyı ardımdan kapattım. Ağrıdan nefesim kesilirken elimi duvara koyup ayakta durmayı denedim.

İçten içe babamın bahsettiği, ruh eşini reddedersen öleceğin hakkındaki sözlerin doğru olduğunu hissediyordum. Yine de bu kadar kolay boyun eğemezdim!

Ağrının geçmesini beklerken hiçbir değişiklik olmadığında duvardaki elimi çekip yavaşça yete oturdum. Sırtımı duvara verdim. Nefes alamıyor gibiydim.

Gözlerimi sıkıca kapatıp nefes almaya çalışırken sık gelen adım seslerini duydum. Biri koşuyor gibiydi.

Omzumda yumuşakça beni sarsan bir el hissettim. "Alaz Bey! İyi misiniz? Kalkabilecek misiniz?"

Alfanın sesiyle gözlerimi açıp tekrar kapadım. Elimden destek alarak kalkmaya çalıştım.

Alfa bana elini uzattığı sırada yanımızdaki kapı açıldı. Odamın kapısıydı açılan.

Babam dışarı çıktığında gözleri üstümde dolandı. Ardından alfayı buldu. "Bırak kalsın orada, Seza. Zaten ölmeye niyetlenmiş."

Alfanın bakışları sertlikle babamı bulduğunda karşındakinin kim olduğunu unutmuş gibi görünüyordu. Babam arkasını dönüp uzaklaşırken alfa sert bakışlarıyla arkasından bakmaya devam etti.

Babam gözden kaybolduğunda alfa hipnoz etkisinden yeni çıkmış ve ne yaptığını bilmiyormuş gibi etrafına bakındı.

Sonrasında omzumdaki elini üstümden çekti. İki elini de benden uzaklaştırdı. Daha iyiydim. O da bunu anlamış gibi duruyordu.

Benden bir iki adım kadar uzaklaştığında ayağa kalktım. "Bir şeyim yok, alfa."

Alfa beni baştan ayağa süzerken usulca başını salladı. Olduğu yerde durduğunda beni beklediğini anladım.

Merdivenlerden inmeye başladığımda ayak seslerinden beni takip ettiğini anladım.

Sadece yanımda durması ve elini omzuma koymasıyla kurdum rahatlamıştı. Bu ruh eşi zırvalığı düşündüğümden de kötüydü. Resmen bağımlılar gibiydim.

Birinci kattaki salona girdiğimde alfanın hala arkamda olduğunu biliyordum. Babamın bir ucunda oturduğu koltuğun arka tarafından uzanarak omuz çantamı aldım ve arkama bakmadan evden çıkmaya koyuldum.

Kimsenin yaşamam gerektiğini düşündüğü hayatı yaşamak zorunda değildim. Beni anlamamaları sorun değildi.

Evin kapısına vardığımda hizmetlilerden biri kapıyı açtı, çıktığımda kapı arkamdan kapandı. Daha arabama varamadan tekrar kapının açıldığını duydum.

Nasıl olduğunu bilmiyordum ama kapının açılma sebebinin alfanın peşinden gelmesi olduğunu biliyordum. Belki de ruh eşliği ile alakalı bir şeydir.

Arabamın kapısını açıp kendimi içeri atmamın üstünden çok geçmeden, arabanın camını hafifçe tıklatan Seza'yı gördüm. Camı aşağı indirip konuşmasını bekledim. "Sizi görünce arabamı kenara çekip orada bırakmıştım. Buraya da sizinle geldim yani..."

Hiç bir şey duymamışım gibi camı kapatıp arabayla devam etmek geçti içimden. Yüzümde tek bir mimik bile oynamadığından adım kadar emindim.