Hilaf&Berceste(Gay)+18

1.4

İyi okumalar dilerim🌸

Abim birkaç saniye öylece kalakaldıktan sonra aniden bana doğru döndü. Yüzünde şaşkınlık dolu bir ifade vardı. Ağzı bir açılıp bir kapandı.

Hızlı adımlarla yanıma geldi ve beni kendine çekti. Sıkıca sarıldığında bir elimi hafifçe sırtına koydum, Aras abimin.

Huzursuzdum. Gelecek tepki beni ürkütüyordu. Az sonra muhtemelen abimin neşeli yüzünü görecek ve daha çok sinirlenecektim. Bütün mutluluklar birbirine benzemek zorunda mıydı?

Onların mutlu olacağı şeyler beni mutlu etmiyordu. Hiçbir zaman etmemişti de.

Elimle hafifçe abimin sırtını pışpışladım. Artık çekilmesini istediğimi belli etmeye çalışarak kıpırdandım. "Abi?"

Abim yavaşça geri çekildiğinde yüzünde ne diyeceğini bilemeyen bir ifade vardı. Birkaç saniye yüzüme bakmaya devam etti. Çok ifadesiz durduğumu tahmin edebiliyordum.

Abimin bir şey demek istediğini biliyordum. Gözlerimi devirirken konuştum. "Abi, ne söylemek istiyorsan söyle karşımda kıvranma."

"Yanlış bir şey söylemek istemiyorum, sana. Hep alfalardan uzak durmaya çalıştığını biliyorum. Diğer omegalar gibi bir yaşam sürmek istemediğini, önceliklerinin farklı olduğunu... Ama Alaz,.. ruh eşi çok farklı bir şey." Aras animin ağzından çıkan ruh eşi kelimesinden sonra midemde bir yanma hissettim, belli belirsiz.

"Neymiş, farklı olan? O da bir alfa." Abimin duraksayarak konuşuyor olması kendini törpülemeye çalıştığını belli ediyordu.

"Alaz, ruh eşini reddetmek nelere yol açıyor biliyor musun?" Omegamın içimde çırpındığını hissederken göğsümdeki ağrıyla elimi göğsüme götürmemek için kendimi zorlamam gerekti.

"Biliyorum, duyduğum ve kulaktan kulağa konuşulan kadarını." Abimin çatılan kaşlarıyla bakışlarımı hafifçe camdan dışarıya çevirdim. Bu konuşmayı hiç yapmamayı tercih ederdim.

"O da ne demek?" Derin bir nefes alırken bakışlarımı tekrar abimin yüzüne çevirdim.

"Hiç ruh eşi olan biriyle tanıştın mı, abi? Hiç ruh eşi olan biriyle tanışmış biriyle tanıştın mı? Hayır. Tanışmadın. Sadece oradan buradan duyduğun, duyduğum ruh eşin olmadan ölürsün saçmalıklarını dinledik. Belki de hiçbirinin aslı astarı yoktur." Abimin az önceki çatılı kaşları düzeltirken bakışları yumuşadı.

"Alaz,.. bu kadar söylenti bir hiçten mi doğmuş sence? Evet, haklısın. Ben hiç ruh eşi olan biriyle tanışmadım. Ruh eşi olan birini tanıyan biriyle de tanışmadım. Ama sen bir şeyle hiç karşılaşmadıysan bu yok mu demek?" Dedikleri zaten kafamda yüz kez sorguladığı şeyler oldukları için üstlerine pek düşünmeden cevap verdim.

"Varsa da kastettiğim bu değil. Sonuçları." Yüzümde hiçbir mimik oynamasın diye çok çaba sarf etmem gerekti, bunları söylerken. Omegam ile bu denli ters düşüyor olmak yorucuydu.

"Alaz..." Abimin bana doğru hamle yapmaya hazır beklediğini gördüğümde yüzüme bir şeyleri yansıtmamak konusunda pek başarılı olamamıştım.

"Beni desteklemeni istiyorum, abi. Sadece sorgusuz sualsiz beni desteklemeni. Kalan kısmı benim kararlarımdan ibaret. Benimle zıtlaşma, lütfen." Bakışlarımı tamamen yüzüne odakladığımda abim gözlerini kaçırdı.

"Seni destekliyorum, zaten. Bu zamana kadar aldığın her kararda da senin arkanda durdum. Ama eğer şimdi alacağın karar seni öldürebilme ihtimaline sahipse..." Hafifçe gözlerimi kıstım. Arkamda durmayacağını hiç düşünmemiştim desem yalan olurdu ama daha durumu bile görmeden tarafını böylesine belli etmesi çok net bir cevaptı.