Boundless

Special Chapter: Roi x Ezra

Happy Valentine's Day! Hindi lang isa itong special chapter na ipo-post ko ngayong araw, marami ito kaya enjoy! Hart hart!

-

"ARE YOU sure you want to go?" Ezra looks worried for her husband. The guy sighed and held her hand.

"I need to, love," Roi Niccolo said softly. Inalis niya ang kaba na nararamdaman at ngumiti kay Ezra. He doesn't need to be scared. He needs to calm down to let Ezra know that he's alright and he's ready.

It's time to face them.

Magkahawak kamay silang dalawa habang tinatahak ang daan patungo sa sasakyan. Pinagbuksan ng pintuan ni Roi si Ezra bago siya umikot patungo sa driver's side. Nagkatinginan silang dalawa at nagpakawala ng ngiti si Roi.

"I'll be fine, mahal," Roi assured her.

Ezra nodded and smiled back. Nagkuwentuhan silang dalawa tungkol sa nangyari sa kasal nila habang bumabyahe at sa gano'ng paraan, naibsan na rin ang kaba at takot sa kung anong p'wedeng mangyari.

Ilang minuto pa ay huminto na ang kotse kaya natigil na sila sa pagkukwentuhan. Naunang lumabas si Roi para pagbuksan ang asawa. Hinawakan niya ang kamay ni Ezra bago sila sabay na tumungo papasok sa loob.

Isang pulis ang sumalubong sa kanila. Nakilala ito ni Roi dahil ito ang pulis na humawak sa kaso na isinampa nila laban sa tatay niya at kay Manager Ree.

Tumango ang pulis. "Dadalaw po kayo, sir?"

Roi tightened his hold on Ezrs's hands. "Yes, officer. Can we go and see him?"

"This way, Mr. and Mrs. Kingston..."

Sumunod silang dalawa sa pulis at ilang sandali pa ay huminto sila sa isang kwarto kung saan p'wede nilang makausap ang tatay ni Roi. May screen doon sa gitna na naghahati sa dalawang gilid. Para hindi sila magpang-abot pero, may maliliit ding butas doon at speaker na maliit para magkarinigan ang dalawang panig.

"Maupo muna po kayo, tatawagin namin siya," sabi ng pulis bago umalis.

"Sit here, love," masuyong sabi ni Roi pero, umiling si Ezra sa kaniya.

"Ikaw ang maupo, Roi. Ikaw ang kakausap sa kaniya kaya, ikaw ang maupo. Ayos lang ako, nandito ako sa likod mo," malambing na saad ni Ezra at inangat ang magkasalikop na kamay nila ni Roi bago niya hinalikan ang kamay ng lalaki. "I'm here with you, mahal ko. Just hold my hand tight if you feel scared."

Roi's eyes softened at her words. He stared at her so lovely that no one could ruin. Magmula noon hanggang ngayon, si Ezra pa rin talaga ang nagpapakalma sa mga negatibong emosyon niya. She will always be his peace.

They noticed the door opened from the other side. Napalingon silang dalawa at doon ay nakita nila ang tatay ni Roi na nakaposas at nakasuot ng kulay kahel na damit. Gulo-gulo ang buhok nito at halata ang pagbawas ng timbang.

Naupo si Roi at malamig na tiningnan ang ama niya. Walang nagsalita sa kanilang dalawa hanggang sa binasag ng ama nito ang katahimikan.

"Why are you here? You're here to laugh at me?" His father's tone is still full of mockery. Parang ayaw nitong ipakita na mahina ito.

Roi stared at him before he took a deep breath, calming himself. Naramdaman niya ang kamay ni Ezra sa magkabilang balikat niya kaya kumalma siya at nagkaroon ng lakas ng loob na magsalita.

"I never wanted to see you again but, for my peace of mind, for our peace, I'm here to ask you questions that bugs me..." Roi's voice is firm. "Pagkatapos nito, asahan mong kailanman ay hindi na ako magpapakita sa 'yo."

The old man remained silent, forcing himself to maintain the mockery in his expression but, Roi ignored it. He just wants it to be over.

"Why did you do that? Why is it so easy for you to make my life miserable? Bakit kung kontrolin mo ang buhay namin nila ate parang hindi mo kami anak?" tanong ni Roi. "You even have someone... I thought, you love mom?" nanginig ang ibabang labi ni Roi kaya kinagat niya ito.