Gülümse Köpeğimle

Karar

arkadaşlar tatilde olduğum için uzun süre yazamadım özür dilerim iyi okumalar ♡♥

Evet üniversite seçimi konuşması gelmişti. Hayır onlarla bu konuyu konuşmaya bilirim. Sonuç olarak benim kararım ama ben onlarla konuştuğum halde azar işitiyorum. Babam uzun bir toplantıdan sonra eve yeni gelmişti. Annemde moda tasarım okulundan elbiselere göz attıktan sonra gelebilmişti. İkisini de salonda kitap okurken gördüm. Saat 8.35 idi.

"Anne baba sizinle bir şey konuşmak istiyorum"
İkiside ellerindeki kitapları bırakıp beni dinlemeye başladılar.
"Bu lisede benim son senem sınav puanlarımda 484 . Ben açıksası bu puanımla mimarlık tercih etmek istiyorum"
"Öykücüm tatlım yaşadığın bunca olaydan sonra iyi bir ders çalışamamıştın ancak sınavın iyi geçmişti. Puanında gayet iyi. Ama ben bu puana karşılık senin doktorluğu seçiceğini düşünmüştüm"
Neyy doktorluk mu.?

"Ama ben tıp istemiyorum mimar olmak istiyorum kararıma saygı çıkacağınızı sanmıştım"

"Tabiki saygı duyuyoruz ama mimarlık olmaz"

"Neden.?"

"Çünkü ünlü iş adamı Hakan Yılmaz'ın kızı mimarlık seçti demeyecekler küçük hanım"

"Haa anladım sizin magazin haberleriniz yüzünden ben mimar olamıyorum"

"Tatlım gururumuz var şirketimizin ailemizin babanın benim"

"Anne biz ona gurur demiyoruz ego diyoruz"
"Öyküüü"
"Ne yalan mı.?"
"Mimarlık seçmeyeceksin doktor olacaksın sen"
"Kusura bakmayın hayatımı hastanelerde geçiremem"
"Şımarıklık yapıyorsun"
"Sizde saygısızlık"
"Doğru konuş"

Koşarak odama çıktım. Yatağıma uzandım. Kumsal uykudan kalkmıştı. Sahi kaç gündür onu takmıyodum. Kendi dertlerimdeydim. Onu öptüm sarıldım. Ona her şeyi anlattım. Beni tek dinleyen oydu. Aşkım Kumsal'dır. O sırada kapımı çaldılar.

"Öykü açar mısın kapıyı.?"
Babamın sesiydi. Açmasam zaten anahtar vardı açardı boşuna uğraşmasın şimdi. Odama girdi.

"Tatlım özür dilerim seni istediğim mesleğe zorladım"
Babam işte. Kıyamıyorlar bana bende onlara.
" Baba bende özür dilerim"
"Ben sadece kızımın doktor olmasını istemiştim ama sen istemiyorsun ne yapalım artık mimar bir kızım olur benimde"

O kadar duygusal konuştu ki ağlayacaktım. Aslında doktor olmak hep istemişimdir. Ama Deniz'e mimarlık dedikten sonra bilmiyorum.

"Baba aslında bende hep doktor olmak istemişimdir madem sizde istiyosunuz yüzünüzü kara çıkarmıcam"

"Tatlım güzel kızım bize bakma sen istediğin bölümü seç pişman olma daha sonra"

Bir anda fikrim değişmişti. Çünkü onlara kıyamıyodum. Ben onların hep küçük prensesleri oldum. Şimdide onların istediklerini yapıcam. Sonuç olarak hep onlar benim istediğimi yapıyor. Zaten benim şu son olaylar yüzünden mutsuz oldular. Mimarlıktan doktor olmaya hazırlıcaktım kendimi sanırım. İşte sevmediğim iki yanım ;

1. Sulugöz olmam
2. Çabuk karar değiştirmem

Ve şuan 2.'yi uyguluyodum. Ama kulaklarımda babamın sözü çınladı. Pişman olma. Hayır olmayacağım gerçekten. Bunu yapabilirim. Dr. Öykü Yılmaz olabilirim söz veriyorum.