나의 모든것 ~Hyunlix (+18)

6| Hyunjin..

-Felix 

"Hyunjin.. Ne oldu da hayatıma girdin ne oldu da seni bu kadar sevmeme sebep oldun? Senin bu kadar kötü şeyler yaşadığını bilmiyordum keşke bilseydim önceden seni sarardım. Keşke daha önce karşılaşsaydık keşke daha önce sevseydim seni. Hyunjin.. çok kısa sürede nasıl bu kadar yer kapladın hayatımda anlamıyorum gerçekten nasıl bu kadar bağlayabildin kendine. Nasıl oldu bunlar? Hyunjin.. çok güzelsin. Hem de çok fazla. Hyunjin.. seni seviyorum. Hayatımın en güzel parçası oldun. En değerlim oldun seni seviyorum ama korkuyorum. Ya seni kaybedersem ya görmezsen ya bir şey olursa gerçekten çok korkuyorum seni kaybetmek istemiyorum. Ne olursun kaybolma bırakmayalım birbirimizi ne olursun hep yanımda ol. Ne olursun seni kaybetmeme izin verme. Bunları yüzüne de söylemek isterdim sevdiğimi sürekli dile getirmek isterdim ama korkmasaydım. Korkuyorum Hyunjin babamdan, öğrenmesinden, sana bir şey yapmasından çok korkuyorum. Sana bir şey olsun istemiyorum. Babamın neler yapacağını bilmiyorsun gerçekten bilmiyorsun ben bile bilmiyorum ne yapacağını çünkü bildiklerimin ötesini de yapabilir sadece korkuyorum senin için endişeleniyorum bizim için endişeleniyorum lütfen bunların olmasına izin verme. Ne olur.."

Bunları söyledim yanımda uyuyan bedene. Yüzüne söylemiştim ama canlı bir şekilde konuşmuyorduk konuşmamız tek taraflıydı. Ellerimi uyuyan bedenin saçlarına götürdüm. Saçlarını okşadım. Onu sevdim. Dokunabildim. Kaybetmekten korktuğum. Dokunmaya, dokunmasına çekindiğim bedeni sevdim. Sevebildim. Sonunda çekinmedim.. O uyuyan güzel bedene her şeyi söyleyecektim tüm içimi dökecektim ona. İlk defa gece uyumamıştım. Babam yüzünden her zaman saat 10 olmadan uyurdum bedenim alışmıştı ama bugün öyle değil, bu gece öyle değil. Bu gece Hyunjin'i uyumadan uzun uzun izleme gecesiydi benim için. Ellerimi saçlarından hiç çekmek istemiyordum eğer bir an kaybolursa dokunmadan kaybolmasını istemiyorum ama böyle de avucumun arasından kaybolup gitmesini istemiyorum. Korktuğum için ona, Hyunjin'e biraz daha yaklaştım. Elimi yüzüne koydum, yüzünde gezdirdim parmaklarımı. Kirpikleri, burnu, dudakları.. Her şeyi her zerresi uyurken bile çok güzeldi. Fazlasıyla güzeldi.. Ellerimi yüzünde gezdirirken devam ettim.

"Neden bu kadar güzelsin? Neden benimlesin? Neden bu durumdayız? Neden? Her şeyi sorgulamak, sorguladığım şeylerin cevaplarını tek tek senden dinlemek istiyorum ama olmuyor. Seninle konuşurken gözlerine dahi bakamıyorum ne yaptın bana böyle? Sana bağlanmaktan korkuyorum eğer bağlanırsam ve bir anda gidersen ne yapacağım. Evet biliyorum kısa sürede nasıl böyle hissediyorum? uyanık olsan sorardın belki de. Belki de uyanıksın bilmiyorum ama her şeyi sen bu vaziyetteyken anlatacağım."

Hyunjin kıpırdandı. Geriye bile çekilmedim sadece elimi biraz yukarı kaldırdım uyanmasın diye çünkü her şeyi anlatmak istiyorum, her şeyi dökmek istiyorum. Burada, şuan yoksa başka zaman bir daha anlatamam şuan uyuyor olman benim için şimdilik güzel bir şey. Tamamen bana döndü. Bir soluk uzağımdaydı şuan. Doğruldum sırtımı yatak başlığına yasladım, elimi tekrar uyuyan güzelliğin saçlarına bıraktım ve devam ettim.

"Acaba bu dediklerimi umursar mısın?"

"Umursarım."

"Ne!? Hyunjin uyanık mısın?"

"Gerçekten korkuyor musun?"

'Hepsinde uyanık mıydın gerçekten??'

"Hyunjin saat şuan çok erken uyanman için hadi kapat gözlerini."  Kapatta devam edebileyim.

"Felix" bir şey söylemedim. Efendim bile diyemedim Hyunjin devam etti.

"Devam et"

"Ne?"

"Bana korkularını anlatmaya devam et."

"Ama"

"Lütfen dinlemek istiyorum eğer seni korkutuyorsa benim de duymam gerekiyor."