나의 모든것 ~Hyunlix (+18)

3| -bu b-ben miyim?

'Ne?'

Boşları aldım ve korkuyla mutfağa ilerledim. Mutfağa gittiğimde direkt Felix'i aradı gözlerim. Boşları görevlisine vererek Felixi aramaya devam ettim. Bulamadım.

"Hyung, Felix nerede??"

- "Lavobaya gitmişti en son."

"Geldiğinde hiç bir yere ayrılmamasını söyler misin??"

- "Tamam söyleyeceğim."

Hızlı bir şekilde patronun odasına gittim. Kapıyı çaldım ve içeri adımladım.

- " Sorun mu var Hyunjin??"

"Hayır ama Felix ile erken çıkabilir miyiz?"

- "Ne kadar erken?"

"Mümkünse şimdi. Lütfen.."

- "Acil ise çıkabilirsiniz."

"Teşekkür ederim"

Hemen mutfağa gittim. Beklediğim gibi Felix oradaydı.

"Felix!"

"Ah, Hyunjin. Ne oldu??"

"Gel gidiyoruz erken çıkacağız seninle."

"Neden?? Hemde patron???"

"Konuştum ben."

"Geliyorum."

Felix'in kolundan tutmuştum çıkarken ama farketmemiştim. Refleksti sanırım. Arabaya bindik. Benim evime gidecektik.

"Hyunjin ne oluyor??"

"Anlatacağım Felix. Lütfen gidene kadar soru sorma. Lütfen."

Ses çıkartmadı. Yol boyunca gözünü ondan ayırmadan gelmiştik eve. Çok endişeleniyordum onun için. "Geldik."
Eve girmiştik. Halen ses çıkartmıyordu. Kafası eğikti. Neden hep kafasını eğiyordu ki?

"Ne oluyor artık söyle lütfen." demişti.

"Merak ettiğim şeyler var Felix."

"Neyi merak ediyorsun??"

"Bana bu işe gerçekten neden girdiğini söyler misin." Sessizleşti. Kafasını yeniden eğdi.

"Demiştim ya paraya ihtiyacım vardı diye."

"Hayır o bir cevap değil. Ben gerçeği duymak istiyorum."

"Neden soruyorsun bunu durduk yere."

"Lütfen soru sorma cevap ver." Korktuğum için lütfen diyordum sürekli.

"İstemiyorum."

"Felix anlat."

"Hayır."

"Bugün o köşe masada oturan iki kadın vardı. Seni konuşuyorlardı."

"Ne??!! Kim?? Ne diyordu??! Hyunjin anlat.. Lütfen.."

"Kadınlardan birisi seni gözetliyormuş. Ve öbür kişiden seni takip etmesini isteyecek.

"Onlar konuşurken mi duydun???"

"Evet.

Ayağa kalktı. Ellerini saçları ile birleştirip "Kurtulamayacağım" diye söylendi.

"Neler olduğunu anlat lütfen."

"Hyunjin bana yardım et lütfen onlardan kurtulamayacağım. Lütfen yardım et" ağlamaya başlamıştı.

"Sakin ol. Yanındayım. Ne gerekiyorsa yardım edeceğim. Önce ne olduğunu anlat."

"Hepsini babam yapıyor. Hep kendi dediği olsun istiyor. Peşime bir sürü insan taktı." Hepsini üstün körü anlattığı belliydi. Bir şeyler diyordu ama neden öyle yaptığını söylemiyordu.