Larawan

prologue

Sorry for grammatical errors and misspelled words and typographical errors Please do not take it seriously
--
"Larawan" (prologue)
--

Labing apat na taon, labing apat na taon na kaming kasal mahigit twenty years na kaming mag kasama ang dami nga lang nagiging problema, apat yung anak namin si alaya fourteen, si aiden eight, si alyanah five tsaka si ace mag iisang buwan palang, akala ko madali lang hindi pala

"Nanay gutom na ako" reklamo ni alyanah

"Ako rin nanay" sambit naman ni aiden, napatingin ako sa asawa ko

"Halika kayo, sama kayo kay tatay kakain tayo ah?" Binuhat nya silang dalawa "hindi ka sasama alaya?"

"Hindi na tatay, tutulungan ko si nanay sa gawaing bahay eh hindi na ako kakain mamaya nalang silang dalawa nalang muna"

"Oh sige, dadalhan nalang namin kayo mamaya" tumango kaming dalawa
--
"Nanay, diba may kaya yung pamilya mo? Bakit hindi mo sila kausapin ulit?" Napatingin ako sa kanya

"Anak, hindi kasi ganon kadali yun eh, oo mayaman sila pero pumayag akong kalimutan nila ako para lang dito sa buhay na to para sa tatay nyo" binuhat nya si ace at binigay sakin

"Nanay kailangan pa ba yun?" Tanong nya

"Ayaw kasi nila sa tatay nyo, yun lang yung paraan para makasama ko sya kaya ginawa ko plus binigay ka saamin ng hindi namin inaasahan kaya wala na rin akong magawa pa"

"Wala talaga ako sa plano nanay no? Kung wala pa ako nun siguro mag kakaron kayo ng matinong buhay ni tatay?"

"Siguro pero wag mo nang isipin yun, maswerte naman kami sayo eh sobra"

"Nanay kasi hindi ako payagang mag trababo ehh" nilapag ko si ace sa kama at napatingin sa kanya

"Alaya, fourteen ka palang hindi naman kaya ng konsensya ni nanay yun gawain ko yun hindi gawain nyo"

"Nanay kaya ko na naman eh, para ako nalang mag papaaral kanila aiden"

"Hindi, hindi parin ako papayag" pinipilit nya talaga kami tungkol jan, pakiramdam ko alam nya lahat nararamdaman nya na yung paligid nya alam nya sigurong hirap kami ng tatay nya pag dating sa mga kapatid nya
--
See you on chapter 1! Ang simula