Larawan

chapter eighteen

Sorry for grammatical errors and misspelled words and typographical errors

Please do not take it seriously
--
"Larawan" (chapter eighteen)
--
"Kinakabahan ako pappa? Hindi pa ako na experience ng ganito ka garbong kasal eh"

"Well nandito kana, ingatan mo yang anak ko ah? Mahal na mahal namin yan"

"Salamat po? At tanggap nyo ako hindi ko alam paano kayo pasasalamat eh"

"Wala yun iho, basta ikakasaya ni rwen gagawin namin"

"Iparating nyo ho kay mamma yung pasalamat ko"

"Makakarating iho"
--
"Nanay"

"Oh? Nakikita mo ako?" Napatingin ako sa paligid ko

"Why? You're not a freaking ghost"

"Akala ko kasi hangin ako eh, wala naman pumansin sakin dito galit ba sila sakin? Hindi talaga ako bagay dito laya eh"

"Nanay, it's tita rwen's happiest moment oh?"

"Oo nga, susubukan ko" ano bang gagawin ko dito? Sisigaw ng 'itigil ang kasal?' Teka sino ba ako?
-
"Laya, kailangan ko ng umalis mag ta-trabaho pa ako eh ikaw na bahala kay ace ah nakikipag laro pa eh"

"Hindi ko na tapusin nanay?"

"Hindi na anak, bye" dali dali akong lumabas ng reception nila at umupo sa gilid, hindi na talaga kaya ng loob kong makita sila ang sabi ko pag nakita ko sila eh babawi ako paano ako babawi nyan? Kung may masisira naman ako? Alam kong may kasalanan ako pero bakit naman ganito yung kapalit? Para akong sinasaksak ng paulit ulit oh

"Regine, i- a- ano nakita kitang lumabas eh, i- ahm? I just wanna say thank you? Hindi pa ako naging masaya ng ganito buong buhay ko" napatingin ako sa kanya

"Alam ko, kaya pumayag akong iwan mo ako eh gusto kong sumaya ka eh, kung nasa akin ka parin eh pareho tayong nangangarap parin hanggang ngayon"

"Thank you?"

"Wag kang mag pasalamat, mangako ka nalang na hindi mo sasaktan si rwen alam mo namang mahal na mahal ko yun alam mo namang mas pipiliin kong masaktan ako wag lang sya, please wag mong gawin yung ginawa ni paul sa kanya hindi ko kayang nakikita na umiiyak si rwen mahina ako pagdating sa kanya eh, tsaka pag masaya kana wag mo rin akong kalimutan ah? Pinaglaban kita at mamma at pappa noon dahil mahal na mahal kita, masaya akong nagustuhan kana nila mamma ngayon"

"Para sa kasiyahan ni rwen? Sabi ni pappa? Mahal na mahal nila si rwen eh kitang kita naman" Tumawa ako

"Kasiyahan ni rwen? Eh yung kasiyahan ko iniisip kaya nila? Sino ba talaga ako sa kanila? Sana matuto naman silang mahalin ako kahit isang araw lang"

"Love!"

"Mauna na ako" agad akong naglakad palayo sa kanila, mahina ka sobra
--
"Kinakausap mo pa si ate ha? Ano mahal mo pa sya? Sya na sumira ng pamilya ko at pamilya nyo?"

"Mahal na mahal ka daw nya, ingatan daw kita at hindi nya kayang makita kang umiiyak mas pipiliin nya nalang daw masaktan sya kesa naman masaktan ka"

"Matagal nya na akong sinaktan, tsaka mahal? Mahal nya ako? Kung mahal nya ako sana hindi nya kasama si paul noon edi sana bumawi ako hindi ba? Alam nya gaano ko kamahal si paul noon tapos mahal nya ako? Wow"

"Alam mo love? Baka may explenasyon naman talaga sya? Hindi lang natin sya hinayaang mag paliwanag?"

"I know her, halika na"
--
"Alaya?"

"Nanay?"

"Batukan mo naman ako oh? Kung panaginip man to gusto konng magising" agad ako nitong binatukan

"Okay na nanay?"

"Medyo masakit ah, pero jusko hindi nga to panaginip"

"Nanay, gising kana eh" napatingin ako kay alyanah na dumaan sa gilid ko

"Alyanah, pansinin mo na naman si nanay oh, alam kong hindi mayaman si nanay kagaya ni mommy rwen nyo pero kayo lang yung kailangan ni nanay eh alam mo ba kayo ang yaman ni nanay kayo nalang yung meron ako eh, alam ko ding hindi ko nabibigay yung gusto nyo kagaya ni rwen na nanjan agad pag hinihingi nyo pero kaya ko naman siguro paghirapan muna yun? Ang daming paraan ni nanay anak tsaka anak hindi umalis si nanay iniwan nyo si nanay, wag kanang magalit oh hindi kaya ng loob ko eh"

"Alyanah, hindi lahat nabibigay sayo ni mommy rwen, meron syang gio at gia at eisy, lalo na pag her and tatay will have another child hindi kana nila mapapansin sinasabi ko sayo"

"Sorry po" tumawa ako at niyakap sya

"Makulit parin ba si alyanah ate?"

"Sobra"

"No kaya"
--
"Buong buo na yung desisyon ko, kukunin ko ang bata"

"You what? Apat yan ang tanong kaya mo ba?"

"Minamaliit mo na ako ngayon? Ako nanaman tutal nag asawa kana naman eh hindi mo na kayang bigyan ng atensyon yung mga anak natin, ibigay mo na sila sakin ilang taon din akong nag hintay oh"

"Sge pero wag na wag kang lalapit sakin pag may kailangan ka naiintindihan mo?" Tumango ako
--
"Nanay? Balik na tayo sa bahay?" Tanong ni aiden

"Oo anak, babalik na tayo dun pero alam nyo namang hindi yun kasing ganda ng bahay ni tita rwen"

"Ayaw naman talaga nila dun nanay eh"

"Bakit naman?"

"Tita rwen always talk about you, and i don't want that"

"Aiden, masanay na kayo ganon naman talaga sila eh at alam ko yun"
--
"Nanay?"

"Oh gising kapa?"

"Ikaw nga po dapat tatanungin ko nyan eh" ngumito ako "bakit?" Tanong nito

"Nothing love, I'm just happy"

"Happy? Why?"

"I have you four already, at least nakabawi na naman ako, kahit dahan dahan"

"But tatay?"

"Wala na akong magawa pa dun, hindi ko na kayang masisi na nakasira ng pamilya"

"Nanay, hindi mo naman ginusto yun eh"

"Hindi nga, pero wala akong nagawa eh mahina ako eh"

"Ano pa ba gagawin mo nanay eh hindi ka man lang nila hinayaang sabihin yung side mo"

"Hayaan mo na, wala na akong magawa, tapos na wala na akong mabawi pa it's done"

"It's okay nanay, it's tita rwen naman hindi ibang tao" napatingin ako sa kanya

"Wow ah? Siguro nga mas tanggap ko pa kung ibang tao yun eh kesa kay rwen? Nasasaktan ako feeling ko bumabawi sila sa nagawa ko eh"

"Okay, let's go inside na"

"Nanay! Cuddle na please, missed cuddles already" sigaw ni yanah

"Sabi ko nga pumasok na" sabay kaming pumasok ng bahay at tinabihan yung tatlo

"Good night nanay"

"Good night anak, mahal na mahal na mahal kayo ni nanay"
--
See you on chapter nineteen lazies!