Larawan

chapter four

Sorry for grammatical errors and misspelled words and typographical errors

Please do not take it seriously
--
"Larawan" (chapter four)
--
"Ate, you can start on the company tomorrow don't worry you can bring ace with you, tsaka ikaw lang din naman isa sa opisina na yun meron kayong dalawa privacy" sabay abot nya sakin ng isang envelope

"Thank you rwen" sabay lapag ko nung picture frame

"Oh, that's a vacation tho" napatingin ako dito

"I see, is this in italy?" Tanong ko

"Yeah it is, sila mamma at pappa lang yan kasama nung mga anak ko, bonding daw nila"

"Ahh? Eh yung painting na yun?" Sabay turo ko nung painting nilang lahat sa may handan ng bahay "it caught my attention, Ang ganda"

"Ah yun? Pinasadya ni mamma yan para jan, kulang nga eh"

"Ha? Paano kulang eh kompleto kayo oh? Si mamma si pappa ikaw yung asawa mo yung mga bata?"

"Ikaw" Tumawa ako

"Walang kulang rwen, kompleto kayo hindi na naman talaga ako kasama jan eh"

"Still, you're my ate"

"Well thank you? I'll go ahead"

"Yeah, see you tomorrow" lalabas na sana ako ng nakasalubong ko si mamma kasama si pappa

"Rwen, gusto ng umuwi nung mga bata eh kaya ayan, anong ginagawa mo dito?" Tanong nito sakin

"Mamma, ate's here because i gave her a job"

"A job? On my company? Is she even qualified?" 

"Ma'am, may tinapos naman ako kahit papaano" sagot ko

"Mamma stop it" tiningnan ko sya at lumabas ng bahay, mamma how? Ang sabi mo sakin noon ako yung pagaasa mo kesa kay rwen and now you're underestimates me? How?
--
"Oh pre, may nag hihintay sayo sa labas, magandang babae" napatawa ako

"Ah, asawa ko yun, uwian na hindi ba?"

"May sampong minuto pa"

"Oh sge" nilapag ko yung mga gamit ko at tiningnan sya mula sa Glass door, sumenyas ako na may oras pa tumango naman sya at ngumiti, ang ganda talaga ng asawa ko

"Pre saan mo ba nahanap yang asawa mo?"

"Ha? Secret syempre kawawa sayo si mareng winnie eh" tumawa sya

"Hayaan mo yun"

"Alam mo pre, matuto kang mag mahal malay mo si mareng winnie pala eh ang daming sakripisyo sayo at sa pamilya nyo, kaya ako? Mahal na mahal na mahal ko yang asawa ko sinakripisyo nyan buong buhay nya at yaman nya para sakin"

"Yun? Sakripisyo? Eh chismis lang alam nung asawa ko na yun eh" Sabay kaming tumawa dalawa

"Oh tara na, labas na tayo" kinuha ko yung bag ko at lumabas

"Oh pre, asawa ko, hon edgar pre asawa ko"

"Aba ang swerte naman nitong pare ko ah"

"Syempre naman ako pa"

"Tara na nag hihintay na ang mga bata"

"Mauna na kami" paalam ko at umalis

"Nag hihintay na ang bata sa bahay, baka mag reklamo na yun si ate alaya mamaya" sambit nya

"Date muna tayo mahal, ice cream gusto mo?" Tumawa sya at tumango

"Sge ba"
--
"Hi kids"

"Nanay! Tatay!" Sigaw nung mga bata

"Oh may dalang ice cream si tatay oh, pero bago yan kakain muna kayo ng kapunan diba nanay?" Tanong nito sakin

"Oo" sagot ko at nilapag yung binili naming pagkain nila

"Letchon manok!" Sigaw nilang tatlo

"Anong meron po? Bakit ang dami nating pagkain?" Tanong ni alaya at binigay sakin si ace

"May trabaho na ako, we need to celebrate that"

"Paano naman si ace hon?"

"Pwede ko naman daw dalhin si ace sabi ni rwen"

"Okay mabuti"

"Kain na dali, para makain nyo na yung ice cream nyo"

"Yes!"
--
"Thank you rwen"

"No worries ate, basta ikaw, ace would be comfortable here tsaka si alyanah at Aiden nasa play area sila kasama si gia at gio"

"Thank you again, may pa special treatment pa ako"

"You're special ate, kaya dapat lang"

"For now you have nothing to do pa ate, since wala pa naman masyadong collaboration ang company pero pag meron na asahan mong naka harap ka lang jan sa computer at nag ty-type"

"That's fine, thank you rwen"

"Stop saying thank you regina"

"Thank you rwen lorelei"

"Tama na nga, i need to get back to work enjoy your first day ate"

"Yeah, i will"
--
"Hi hon, kamusta ang first day?" tanong nya at kinuha si ace sa kamay ko

"Good, i enjoyed it"

"Kayong dalawa anong ginawa nyo habang nasa trabaho si nanay"

"Nag laro" sagot ni aiden

"Nasa playroom sila kasama yung mga anak ni rwen"

"Oh mabuti, tara na at baka nag hihintay na si laya sa bahay"

"Yeah halika na"
--
"Alaya louisse?" Mag s-six na ng hapon at ngayon lang sya umuwi "anong oras na oh? Diba alas tres yung uwian nyo? Bakit ngayon ka lang? Eh akala namin nandito kana?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya

"May dinaanan lang po" tiningnan ko lang sya

"Alaya? Anong oras na? May pake kaba sa oras ah? Nag aalala kami sayo oh? Saan ka galing? Alam mo namang delikado jan sa tabi tabi hindi ba? Tingnan mo oh mag didilim na ngayon ka lang bumalik?" Sermon ng tatay nya

"Hon hayaan mo na, matuto rin yan"

"Walang matutunan yan kung hindi pagsabihan, lesson learned alaya ah? Pag ginawa mo pa to ulit makakatikim ka sakin" bumalik sa kusina yung tatay nya, tiningnan nya ako at lumabas, sumunod ako sa kanya at umupo sa tabi nya

"Ano bang ginawa mo?" Tanong ko

"Lumabas lang po kasama yung classmates ko, hindi ko napansin yung oras nanay sorry"

"Naiintindihan ko anak"

"Galit ba si tatay sakin?"

"Hayaan mo na yun si tatay, akala nya kasi eh nandito kana eh"

"Sorry nanay, for making you and tatay dissapointed"

"It's not a disappointment anak, ni hindi nga yan nakakalahati sa mga nagawa ko kay mamma at pappa eh, alam ko ang pakiramdam ng kagaya mo kaya naiintindihan ko yun, tsaka kailangan mo rin minsan eh"

"Thank you nanay" niyakap ko sya at hinalikan sa noo

"Pumasok kana dun, kakain na tayo" tumayo sya at pumasok ng bahay, alam kong marami kang hindi nagagawa na nagagawa ng ibang bata na katulad mo, it's definitely my fault
--
See you on chapter three!