Larawan

chapter two (ang nakaraan)

Sorry for grammatical errors and misspelled words and typographical errors

Please do not take it seriously
--
"Larawan" (chapter two 'Ang nakaraan')
--
"Ate?" Napalingon ako

"Rwen?" Tiningnan nya ako

"Ate ikaw nga!" Sabay yakap nito sakin napayakap nalang rin ako pabalik "what are you doing here?"

"Nag iikot ikot lang, nasa iswela pa kasi yung mga bata eh"

"Oh, it's been fifteen years since the last time i see you te" napatingin ako sa kanya

"Oo nga eh, nahihiya na nga ako sayo eh" napaayos ako ng sarili ko at tiningala sya

"Why? Ate naman"

"Wala lang, wala ako sa kalingkingan mo eh nahihiya akong humarap sayo ang ganda ganda mo oh"

"Oh it's natural, thank you ate"

"Kamusta ang mamma at pappa?" Tanong ko

"Ayun, nasa ibang bansa, mas tinututukan nila yung kumpanya dun while I'm here stress na stress sa kumpanya dito, puro sales sales sales nalang ang pinoproblema ko, tsaka kung anong isho-shopping ko after"

"Ang swerte mo naman, ganyang problema lang yung nasa utak mo" ang saya siguro pag ganyan nalang yung problema ano, parang si mamma noon puro gamit namin at gamit nya ang pinoproblema, habang ako ang laki nung problema iniisip ko kung paano ko mapapakain yung mga bata bukas o sa susunod na araw

"Te akala mo lang maganda but nakakastress kayang isipin yun lalo na pag bumaba ang sales ng kumpanya nako lagot ako kay mamma" napangiti nalang ako, sa totoo lang ang liit na problema lang yan kailangan mo lang maging maayos pa para sa sales yun lang, kumpara sa problema ko buhay yung naka salalay

"Mauna na ako sayo, mag susundo pa ako ng mga bata sa iskwela eh"

"Ate bisita ka naman sa bahay kahit minsan lang oh"

"Susubukan ko" tama tama at may tumigil na isang kotse sa harap namin at binabaan sya ng bintana

"Let's go babe, the kids are waiting for you" sambit nung lalake

"Yeah, bye te" kumaway ako at tiningnan silang umalis, nagulat ako ng may tumapik sa balikat ko

"Hon" napatingin ako sa kanya

"Jusko akala ko kung sino" napatingin ako kay ace at kinuha ito "bahave kaba sa trabaho ni tatay?"

"Hindi syempre, iyak ng iyak diba ace boy?" Tumawa lang si ace

"Dapat talaga iniwan mo na sakin eh, ayan tuloy"

"Wag kang mag alala, kailangan mo ng pahinga, sino ba yun?"

"Si rwen"

"Si rwen? Nag kita na kayo ulit? Kamusta sila?"

"Okay lang, sa kanya pala iniwan yung kumpanya nung umalis sila mamma"

"Oh? Edi mabuti? Bat parang malungkot ka?"

"Wala, naiinggit lang ako kay rwen para kasing ang perpekto nya eh"

"Hon perfect rin naman ikaw, sa sariling paraan mo" napangiti ako

"Thank you" hinalikan nya ako sa noo at patuloy na nag lakad
-----
"Mamma, please let me go please let me control myself now"

"Iha, binigay ko lang yung mabuti sayo hindi mabuti to, sasama ka sa isang lalakeng hindi mo naman kapantay, ano yan langit at lupa kayo?"

"Mamma hindi na ako Eighteen years old, I'm on my own now, what do you want me to do?"

"Tatanggalin ko ang karapatan mo sa pamilyang to, sinasabi ko sayo

"Then do it, hindi ako natatakot mamma kaya kong mag isa"

"Bakit ba gustong gusto mong sumama sa lalake na yan ah? Wala naman yan sa kalingkingan mo alam mo bang gaano kayaman ng pamilya mo tapos ipapahiya mo lang kami?" Sigaw ni pappa

"Desisyon ko na yun pappa, just leave me alone with him"

"Damn that decision, Hindi, you're staying here sa ayaw at sa gusto mo"

"No!"

"Regine, ayus lang naman sakin na iwan mo ako eh wag mo na silang pilitin hindi ka naman talaga bagay sakin eh" napahawak ako sa kanya

"No, i don't want my child to have a broken family, ayokong lalaki sya ng walang ama mas pipiliin kong mawala lahat ng yaman nyo na yan" binigay ko lahat sa kanila yung laman ng bag ko "gawin nyo lahat ng gusto nyo gawin jan wag na wag nyo lang akong habulin pa" hinila ko sya palabas

"Akala ko ba saatin lang yan? Kala ko sikreto lang?" Sabay yakap nito sakin

"Eh wala na akong magawa eh"

"Thank you ah? Pinili mong ipaglaban pa ako? Kahit na Hindi mo naman kailangan eh"

"Hayaan mo na, mas gustuhin ko nalang sumama sa taong mahal ko kesa naman ipagkasundo nila ako sa taong hindi ko naman gusto"

"Mahal kita alam mo yan" napangiti ako at hinalikan ako nito sa noo

"Mahal na mahal kita"
-
"Hon? Okay ka lang? Nagising ka?" Napatingin ako sa kanya

"I'm good, it's just a dream" humiga ako ulit at niyakap si aiden na nasa tabi ko, tumayo yung asawa at inayos yung mga bata "maaga pa ah? Saan ka pupunta?"

"Mag hahanap ng makakain, maaga pa nga kaya matulog na muna kayo ako na bahala dun"

"Okay, thank you"

"You're welcome" sabay kindat nito
-
"Nanay"

"Ha? a-ano?" Napatingin ako kay alaya

"Nanay naman, lutang nanaman" napatawa ako

"Sorry, may naalala lang ako eh bakit ano nga ba yun?"

"Si ace umiiyak" Napatingin ako kay ace at binuhat sya "ano ba iniisip mo nanay?" Tanong nito sakin

"Wala yun anak"

"Hello"

"Tatay!!" Sigaw nila at niyakap yung tatay nila, tiningnan nito ako at hinalikan sa labi

"Kumain kana?" Tanong ko, kinuha nya naman sa kamay ko si ace

"Hindi pa" inabot nya sakin yung isang envelope

"Ano to?" Tanong ko

"Sweldo ko, ibili mo ng pagkain ang mga bata tapos mamaya mag grocery tayo" agad agad ko yung binuksan, ang laki naman nito, siguro nasa twenty thousand yun

"A-ang dami nito?" Tumawa sya

"Yan na ang sweldo ko kada buwan, surprise"

"Wow tatay! Yayaman na tayo nyan" sambit ni alaya

"Maliit lang yan, apat kaya kayo" biro ng tatay nila

"Thank you ah"

"Walang ano man, kumain na tayo tapos pagkatapos nun mag bihis na kayo kasi papasyal tayo"

"Yes yes yes!" Sigaw ng mga bata nagtakbuhan sila papunta ng mesa para kumain

"Eh ipapasyal mo pa sila? Baka hindi na magkasya to?" Tanong ko sa kanya at kinuha si ace

"May extra pa naman ako, wag kanang mag alala" sabay halik nito sa noo ko at sumunod sa mga bata, hindi ako nag sising pinaubaya kay mamma lahat ng yaman ko para lang sa kanya, higit pa naman dun ang natanggap kong kayamanan, ngayon alam ko na paano ang maging kontento sa sarili kong paraan
--
See you on chapter 3!