chapter eleven

48 4 1
                                    

Sorry for grammatical errors and misspelled words and typographical errors

Please do not take it seriously
--
"Larawan" (chapter eleven)
--
Pagbalik na pagbalik namin ng bahay agad rin nilang inayos yung mga gamit nila alam kong kailangan nya muna ng oras pero gagawan ko to ng paraan pangako

"Kanino tong mga bata"

"Sama ako kay tatay" sambit ni yanah

"Ako rin" sambit ni aiden, ngumiti nalang ako at napatingin kay alaya

"Sge na laya, sumama kana rin wag mo ng isipin si nanay sa ngayon"

"Sorry nanay, nandon yung mga kapatid ko eh, hindi ko kayang malayo sa kanila" sabay yakap nito sakin

"Naiintindihan ko, alagaan mo sila para sakin ah? Aayusin ko to pangako"

"Babalik ka diba?"

"Siguro anak, sge na babye" isa isa silang lumabas, si ace ang naiwan sakin sya nalang, ang bilis? Ni hindi ko talaga alam anong nangyari, ni hindi ko rin alam paano ayusin to?
--
"Ma'am, hindi na ho kayo pwedeng pumasok dito"

"May kakausapin lang"

"Bawal talaga ma'am eh" paano ko sila makakusap nyan? How can i explain to them the whole story? Gusto kong harapin sila hindi ko naman matawagan si rwen hindi rin ako makakapasok ng kumpanya

"Ace? Saan natin hanapin si tatay? Sila ate? Nangako akong ayusin yun eh, pero hindi ko naman alam saan sila?" There's nothing more i can do for now
--
"Ano ho bang nangyayari doc?"

"For now hindi pa namin alam, we do further test pa sa kanya, he needs to stay in this hospital still until the results is here, para mabantay na rin namin sya"

"Salamat po"

"Walang ano man, I'd better go ahead" tumango ako at agad naman syang umalis

"Ace? Magiging okay ka naman hindi ba? Please be okay anak please be okay" 
-
"Iha?"

"Nana? Magandang araw ho? Bakit nandito ka?"

"Si ma'am rwen"

"B-bakit ho?"

"Dinugo" ano!? Kasalanan ko nanaman to

"Ano ho!? Jusko nastress ba sya? Kasalanan ko ho ba?"

"Hindi naman sa ganon, talagang walang ginawa kundi mag kulong sa kwarto eh"

"Nana, pwede pasabi ng sorry? Wala ho talaga akong kasalanan eh ginamit lang ako ni paul para hiwalay sya ni rwen"

"Talaga? Nako si sir talaga oh, sge akong bahala makakarating, ikaw bakit nandito ka?"

"Nandito ho si ace eh, ang taas kasi ng lagnat kanina"

"Oh, ano ba daw nangyari?"

"Hindi pa po nila alam eh, ah nana? Alam mo ba nasaan yung mag aama ko?"

"Ah hindi ko alam eh, nung kahapon kausap ni ma'am si alaya pero wala naman sinabi na asan sila"

"Ah? Sge salamat ho mauna na ho ako baka nagising na si ace eh" asan ba kasi sila? Saan ko sila hahanapin?
--
"Ace's laboratory is normal, wala naman masama sa kanya maybe napagod lang ang bata pwede mo na syang ilabas siguro bukas"

"Thank you doc" ngumiti sya at lumabas ng kwarto, napatingin ako kay ace na hawak hawak ko kanina pa kasi sya iyak ng iyak hindi ko naman kayang makita syang umiiyak ng umiiyak nadudurog ako "hindi ko alam anong gagawin ko ace, hindi ko alam saan ko hahanapin si tatay? Si ate alaya? Si kuya aiden? Si ate yanah? Kahit sa skwela wala na sila? Hindi ko alam paano nag sorry sa kanila? Gusto ko lang naman tumulong eh, even tita rwen? Sya na nga lang yun kaibigan ko? Sinaktan ko pa nanay have nothing except for you, buti iniwan kapa ni tatay sakin kundi wala na akong lakas ngayon"
--
I was sitting here outside the school i was hoping to see my kids there, kahit siguro makita ko lang sila ayus na talagang hindi lang mapalagay yung isipan ko o talagang hindi ko lang kayang hindi sila makita, i was sitting where i usually meet them pag sinusundo ko sila

"Mga bata, pasok na" a driver?

"Thank you tito kris" oh mamma's favorite pamangkin, Kristoffer

"Dali na, hinintay na kayo ng tatay nyo tapos kakausapin daw kayo" hinihintay ko lang na tumingin sila sakin, ang lapit ko na anak oh

"Okay tito" isa isa silang pumasok ng kotse at agad na umalis, nandito na si nanay oh? Ayus na yun, nakita ko naman sila eh
--
"Tatay ayaw kay nanay" sambit ni yanah

"Kuya ayaw talaga eh" sambit ni rwen, dalawa sila ni aiden ayaw ng sumama sa nanay nila

"Ikaw laya?"

"Alam ko na yung ginawa nya tatay, dito nalang rin ako kasama yung mga kapatid ko" napatingin sakin si rwen

"Ano kuya? Ready na yung bahay sa Batangas? Pati yung iskwelang papasukan ng mga bata dun inayos ko na para sa inyo? Ayokong pati tong mga pamangkin ko masasaktan"

"Buo na ang desisyon ko rwen, lilipat na kami dun, salamat nga pala dun ah"

"I don't know why she did this? That's why i don't like her rwen eh pinipilit mo pang ipagtanggol sya samin"

"I'm sorry mamma, i don't know, kung alam ko lang na gagawin nya yun edi sana hindi ko sya pinaglaban pa"

"Alam mo iho, napatunayan mo ang sarili mo sakin, pasensya na at hindi kita pinagkatiwalaan noon"

"Ayus lang ho yun, yung tulong nyo sakin ngayon ay sobra pa"

"Kaming bahala sa inyo"

"You can use the other cars there kuya kung aalis na kayo, then Mamma will fix your work there"

"Salamat rwen ah?"

"You're welcome kuya, are you guys excited to enter a private school?"

"Opo tita" sagot nila

"Thank you tita rwen? Kahit ginawa sayo ni nanay yun? Nandito parin kayo?"

"Of course, hindi nyo naman kasalanan yun eh wala kayong kasalanan dun"

"Tita rwen pwede ikaw nalang nanay namin?" Tanong ni yanah

"Oo naman, bakit naman hindi"

"Yehey! Meron na kaming dalawang mommy! Si mamu tsaka ikaw"

"I like this kid ah"

"Mamu? How cute mamma"

"Tita rwen? Thank you ah"

"Kanina kapa alaya ah"

"Mga bata tara na matulog na kayo dahil maaga tayong aalis bukas" sambit ko at binuhat yung dalawa

"Sasama kami bukas kuya ah?"

"Sge rwen, papatulugin ko lang tong mga to ah, tita salamat po"

"Yeah, good night kids"

"Good night mamu"
-
"Good night aiden" hinalikan ko ito sa noo

"Good night yanah" hinalikan ko rin sya sa noon

"Good night tatay" sambit ni aiden

"Good night tatay" sambit ni yanah

"Alaya, matulog na"

"Opo, good night tatay" may nilagay sya sa ilalim ng unan nya at humiga na rin

"Good night"
-
"As long as nanay's here with you, nothing can harm you" hinaplos ko sya at hinalikan sa noo "Good night ace, i love you?" Hiniga ko sya sa kama at tiningnan lang sya hanggang sa makatulog ako, Masasanay na rin siguro ako? Sa tamang panahon
--
Keep on reading! See you on chapter twelve!

LarawanWhere stories live. Discover now