Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adı: Arel
Soyadı: Erdem
Yaş: 20
Kan grubu: A+
Derin bir nefes aldım ve aşağı inerek tahlil sonuçlarına baktım. Gördüğüm sonuçla elimi yumruk yapıp sıktım. Hastalığı Erzemle aynıydı.
" doktor bey! Hastanız bayıldı! " Diyerek odaya giren hemşire ile hızla ayağa kalktım ve odadan hızla çıktım.
" sarı alana aldık doktor bey hastanızı " diyen hemşireyi onayladım.
Sarı alana girince hemşirelerin korkuyla Arelin durduğu bölüme baktıklarını gördüm. Hızla oraya yöneldim.
Arel sessizce inliyor, kıyafetinin yakasını sert bir şekilde çekiştirmeye çalışıyordu. Hemşireler Arelin kendine zarar vermesini engellemeye çalışıyorlardı.
" düşük doz sakinleştirici yapın! " Diyerek bağırdım.
" iyi olacaksın, sakinleş " dedim sakin bir şekilde.
Hemşirelerin getirdiği damar yolu tepsisi ile damar yolu açıp serumu taktım. Serumdan önce hafif doz sakinleştirici yapılmıştı.
Tüm değerler normale dönerken derin bir nefes aldım ve Arele baktım. Yorgun bir şekilde yatıyordu. Etrafa bakınca ailesinden birini aradım ama kimse yoktu. Tam dışarı çıkıp bakacağım sırada tutulan önlüğüm ile Arele baktım. Yanına eğildim.
" ne oldu Arel? " Diye sordum.
Yutkundu.
" korkuyorum " dedi sessizce.
" iyi olacaksın " dedim.
Kafasını iki yana salladı.
" ailem...korkuyorum " dedi ve beni bırakıp gözlerini kapattı.
