My Fox ¬; SeungIN;¬

Who Are You?

"günaydın Jeongin-ah~"

"siz kimsiniz ve neden buradayım?"

"merak etme, seni diğer mafyalar gibi ailenin borçları için tehdit etmeyeceğim. "

"o zaman neden buradayım?"

"sence sebebi açık değil mi?"

"IQ?"

"evet."

Derjnce Bir nefes aldım. Yanlış anlaşılma olması lazım.

"Ben sadece kağıt üzerinde zekiyim."

"Seni araştırdım, Yang. Öylece seni kaçırmak saçma olurdu değil mi?"

Sorduğunda başımı salladım, haklıydı. Simasını incelediğimde tanıdık geliyordu. Şimdi fark ettim. O Kim Seungmin'di. Dediği beni biraz düşündürdü, acaba hastane raporlarıma bakmışmıdır? Baksaydı beni istemeyebilirdi ya da önemsiz görmüş olabilir.

"peki, sizin için ne yapmammı istiyorsunuz?"

"biraz daha ileride öğreniceksin. Jeongin."

Bir süre sessiz kaldığında düşündüm, kaçırıldım ama sanki komşumun evindeymiş gibi rahat davrandığımı fark edip oturuşumu ve duruşumu düzelttim.

"Bir soru sormamda sakınca var mı acaba?"

"Sorabilirsin."

Bilgisayarında olan gözlerini benimkiler ile buluşturduğunda sorumu sordum.

"Buraya getirildim ama sebebini merak ediyorum, benimle görüşmek istiyorsanız beni çağırmanız daha iyi olmaz mıydı?"

"aslına bakılırsa haklısın, Yang. Fakat, seni buraya getirtirme sebebimi sana söylediğim zaman kabul etmeyebileceğini düşündüğüm ve reddettikten sonra geri gittiğinde küçük sırrımızı yayabileceğini düşündüm."

Anlamadığım birşey vardı, sebebi neydi? Neden gizli kalsın istiyordu? illagal bir iş teklifi miydi acaba?

"Anladım. Peki, bu iş. İllagal mi?"

Derin bir nefes verdiğinde ona bakmaya devam ettim.

"Evet, Yang."

Saatine baktı ve birdaha konuştu.

"şimdi benimle geliceksin ve detaylı konuşacağız, kaçma girişiminde bulunursan canını yakarım söyliyim şimdiden."

"Anlaşıldı."

Yavaşca ayağa kalktı yanıma gelerek ellerimi çözmeye başladı.

"başka biri olsa karşı koyardı. Sen niye bu kadar sakinsin?"

"sadece yaşıyorum. Yani öldürsenizde  çok fark etmez."

"bu kadar umutsuz olman normal mi?"

"maalesef."

Ellerimi çözdükten sonra ayağımda çözdü. Ardından kalkmam için komut verdi ve dediğini yaparak peşinden gittim. Yavaşca binadan çıkıyorduk.

"Acaba bana kendinizi tanıtabilir misiniz? İsminiz dışında birşey bilmiyorum"

"tabii ki. 28 yaşımdayım. Şirkette genelde kod yazarım. Dediğim gibi, şirket dışında uğraştığım şeylerde var. Ama miras olduğu için yinede önemli."

"ailede birtek siz mi kaldınız?"

"yani şuan kore'deki tek kişi benim desem sorun olmaz."

"anladım."