Alexandria duvarlarında nöbet tutarken sıcaklık belirgindi. Teninizde biriken, yanaklarınıza ve burnunuza vuran yaz sıcaklığı, beyaz atletiniz ve mavi kot pantolonunuz durumunuza yardımcı olmadı.
İnsanların öğle yemeğini yiyip yollarına devam etmelerini izledin, kendin aç değildin.
"Şimdiye kadar orada yemek yiyor olmanı beklerdim, bu senin favorin." Carl'ı görmek için yan tarafa baktın, uzun kahverengi saçları omuzlarına uzanıyordu ve onun gülümsemesi, ah, dudaklarında daha çok bir sırıtış vardı.
"evet, şey, şu anda pek havamda değilim.. Biraz sonra yerim" gülümsedin, Carl da sırtını duvara yaslarken geri döndü
"Biliyorsun, yemek yiyen insanları izlemek o kadar da büyük bir hobi değil" diye merak etti, ona gerçekten ne istediğini sormadan gözlerinizi devirdin.
"Yeni çizgi romanlarım var, birlikte okuyabileceğimiz yenileri!" küçük bir çocuk gibi sırıttı, sen de ona gülümserken alay ettin.
"sadece bununla söyleyebilirdin,lafı dolandırmana gerek yoktu"
°
şimdi, yatağında bağdaş kurmuş oturuyorsun. masasının etrafında döndü, sizinle yeni çizgi romanlar hakkında konuştu ve elinde bir hediye ile dönerken onu dikkatle dinlediniz
pembe kağıt, bir fiyonka bağlanan bir iplikle kitap şeklindeki bir figürü sardı.
"uh..bu senin için.." birden utandı, yanakları kıpkırmızıydı ve bu pencereden gelen güneş ışınlarından değildi.
"Aman Tanrım, Carl! gerçekten aldın" Kapağında "1"i görünce ciyakladın, en uzun zamandır almaya çalıştığın kitap, çünkü sadece diğerleri vardı... İlki hariç tabii.
"evet, ben kaçıyordum ve uhm..o sadece...oradaydı" evet, sadece orada değildi. Sırf pencereden bir an için onu gördüğü için mağazadaki küçük bir aylak sürüsünü öldürmek zorunda kaldı..ama...bunu sana asla söylemedi
"Bu harika! Teşekkürler!" Carl senin saf mutluluğunu görünce hafif bir tebessüm etti bu onun sık sık göremediği bir şeydi.
koştun ve ona sarıldın, gözlerinin içine bakmak için geri çekildin, sonunda duygularına göre hareket etmeyi düşünürken duygular seni ele geçirdi... ve... yaptın.
eğilirsin ve sonunda. sonunda öptün onu. Her zaman baktığınız yumuşak dudakları, ikiniz de birbirinizi sımsıkı tutarken sizinkileri içine çekti, kısa süre sonra ikiniz de kendinizi onun kucağında yatakta buldunuz, cinsel bir şey yok, sadece sevgi ve saflık.
O belinizi tutarken siz onun yüzünü tuttunuz,tabi o sesten önce her şey iyiydi.
"Carl, sen asla-" Rick kapıyı açtı ve korkuyla üzerinden yuvarlandın ve Rick şok içinde bakakaldı.
"Baba"
"Oh..Oh...um..benim hatam" kapıyı kapatmadan önce geri yürüdü ve sonra merdivenlerden aşağı koşma sesleri geldi. sıcak hissettin ama eskisi gibi değil, utançtan sıcak hissediyordun.
"Ben-ben çok üzgünüm" diye kekeledi Carl, ilk öpücüğünüzün böyle gitmesi için üzüldü ve utandı
bu yüzden belki en iyi ilk öpücük değil ama kesinlikle hatırlanması gereken bir öpücük...
Eveet ilk hikayemiz hayirlı olsun bebekerimm.Oy vermeyi unutmayın istek karakterleri buraya yazabilirsiniz→
