Ruthless Men Series #3: (Ranz Nicolai Morison ) (ONGOING)

Chapter 7

HINDI na nito hinintay pa na makababa ako ng taxi. Matapos n'yang kausapin at bayaran ang driver ay kaagad n'yang binuksan ang pinto ng taxi kung saan ako naka-upo. At walang sabi-sabi kaagad nya akong hinawakan sa braso at pinalabas sa taxi.

Kalmado ang naging kilos nya ngunit makikita ko sa mga mata n'ya ang nagbabagang galit dito. Kinakabahan ako, inaamin ko.

He look very terrifying whenever his mad like this. Sya yung tipong ayaw mong magalit kasi baka iglap lang pasabugin nya yung ulo mo.

Malayo sa mismong boutique ang hintuan namin, marahil ay sinadya nya ito.

Hinila nya na ako palapit sa sasakyan nya, nagkukumahug akong masundan ang bawat hakbang nya, kaya sinubukukan kung hinila ang braso ko na hawak n'ya.

"Bitawan mo ako, walang hiya ka!"

At mukhang hindi nya nagustuhan ang ginawa ko. His cold stare from his blazing eyes there's a flicker of cruelty like he was thinking of punishment for what I did. A shiver run down on my spine.

Lumapit samin si Pax, upang buksan ang pinto, ngunit pinigilan nya si Pax.

" I'll drive Pax, you go with the others"

Bahagya nya lang binalingan si Pax, he nudge his head to him saying that Pax go the car next from his own.

Sumang-ayon naman kaagad si Pax, at marahang tumingin sakin, I think I saw a worry from his eyes when he looked at me. But he immediately look away and turn his back.

Nag aalala ba si Pax sakin?

Alam kong alam ni Pax kung paano magalit ang isang Major Ranz. And I know the Major is already pissed off from what I did, I pulled a stunt of escaping again. 

Mas dumoble tuloy ang kaba na nararamdam ko. Bakit biglang nagdisisyon syang sya ang magmaniho?

" Get in" he said in a stern voice

Binuksan nya ang pinto sa passenger seat. Bahagya n'yang inalalayan ang ulo ko pagkapasok ko sa loob, nabigla ako doon.

In fairness naman sa kanya, may dumikit din palang gentleness sa balat nya huh!

Mabilis syang pumasok sa driver seat at binuhay ang makina tsaka pinaharurot. Mahigpit masyado ang pagkakahawak n'ya sa manibela. His knuckles getting white while holding the steering wheel

Tinignan ko sya alam kung galit sya, halatang galit talaga umiigting kasi ang panga nya. Kahit naka fucos sya sa daan. Nakakabingi ang katahimikan sa loob ng sasakyan nya.

Ayaw ko rin namang magsalita, takot ko lang sa kanya baka sumabog sya at bugahan ako.

Hindi naman gaano kabilis ang pagpapatakbo nya ng sasakyan sakto lang. Hangang sa nakarating kami sa Camp nila.

Parang gusto ko ng umpisahang umiyak, pagkahinto ng sasakyan nya. Ilang sandali  na lang at matatali na ako sa halimaw na major na 'to.

" Why...why you doing this to me? " Hindi na kinaya ng imosyon ko.

Nakayuko ako at unti-unti ng nagsilaglagan ang mga luha ko. Narinig ko ang mahinang buntong hininga nya. Peru walang syang sinabi at sagot sakin.

Hindi rin sya bumaba sa sasakyan, ng tumingin ako sa kanya ay imiigting parin ang panga nya at unti-unting tumingin sakin.

He looked at me coldly his eyes showing no emotion. Hands still gripping the steering wheel. I fixed my gazed into him I blink several times hoping he would change his mind and dropped the idea of marriage. But to my dismay he didn't even utter a single word and just stared at me.