MİRAY || GERÇEK AİLEM (Düzenleniyor)

1.Bölüm

Düzenleme: Tekrar merhaba umarım düzenlenmiş halini seversin şimdiden bayramını kutlarım ve çok güzel bir bayram geçirirsin kendine iyi bak ^^

başlama tarihinizi alayım

keyifli okumalar

****

Güneş doğmadan kalkmıştım yani kargalar daha bokunu yemeden önce. Kargalar güneş doğmadan mı yiyordu bokunu bilmiyorum ama erken kalkmıştım işte.

Üstelik okul bile yoktu.

Saat yediydi ve benim yapacak hiç bir işim yoktu. Lise son sınıf olduğumdan söz etmiş miydim. Etmediysem şimdi edeyim lise son sınıfım ve yapacak hiç bir işim yok.

Şeytan diyor ki kalk ders çalış. Allah şeytana uydurmasın. Amin.

Annemi genelde görmüyordum, çoğu zaman evi pansiyon gibi kullanıyordu. Muhtemelen bütün zamanını hastalarıyla öldürüyordu. Hastaları kadar değerim yoktu onun gözünde. Hastalarının psikolojisini düzeltirken keşke kendine de bir el atsa belki birçok şey düzelirdi.

Ancak bununla ilgili bir atasözü olduğunu unutmuştum; terzi kendi söküğünü dikemezdi.

Babam yoktu. Bu nedenle baba kavramının altında yatan o şefkati hiç bir zaman hissedememiştim. Olsaydı nasıl bir hayatım olurdu diye düşünmeden geçiremediğim birçok gün vardı. Çünkü küçükken yaşıtlarımın birçoğu babaları ile vakit geçirirlerdi ben ise onları izleyerek büyümüştüm. Belki de olsaydı eğer şuankinden daha kötü bir yaşamada sahip olabilirdim. Bunu elbette bilemezdim ama bir tarafım babasına muhtaç ve hâlâ büyüyememiş kız çocuğu olarak kalacaktı, ne olursa olsun.

Düşüncelerimi def edip yatağımdan doğruldum ve aynada ki yansımama baktım. Kendimi gördüğümde irkilmeden edemedim.

Tuvalete ekmekle girmiştim herhalde bu tipimin bir açıklaması olmazdı.

Saçlarım birbirine girmiş makyajım ise iyice akıp bütün yüzüme bulaşmıştı. Kung fu pandadan daha kung fu pandaydım şuan. Sanırım bunu düzeltebilirdim.

Sanırım.

Yataktan ayaklarımı sarkıttığımda uzun olduğumdan dolayı yere değen ayaklarım, zeminin soğukluyla vücudumun titremesine neden oldu. Ayağı kalktığımda banyoya doğru ilerledim. Banyo da elimi yüzümü yıkayıp odama tekrar döndüm ve dolabımdan kendime eşofman takımı çıkarıp giyindim.

Bu süreçte aynaya bakmamaya özen gösterdim çünkü bazen arkadan bana birinin baktığını sanıyordum. Yeminle psikolojim sağlam değildi.

Odamdan ayrılıp direkt mutfağa gittim ve dolabı açtım bir şey yoktu kapatıp tekrar açtım yine aynıydı kapattım tekrar açacaktım ki iç sesim yemin etmesini mi istiyorsun diye bağırdı bana.

Ne yapabilirim bir umut değişik şeyler gelir diye deniyordum bunu ama olmuyordu. İlerde böyle bir buzdolabı icat etmeye karar verdim ve tekrar açtım dolabı bu sefer süt alacağım merak etmeyin.

Aldığım sütü tezgaha koyduğum sırada telefonum çaldı. Arayan soran kimsem yoktu aslında hayırdır inşallah.

Odama doğru giderken serçe parmağımı masaya çarpmıştım.

Beynim sarsıntı nedeniyle eror verirken hayatı sorguladım bir süre. Kuşlar bana gülüyordu muhtemelen yoksa ben mi delirmiştim. Hayır bende bir sıkıntı yoktu bence baya baya gülüyorlardı.

Aynen inandık bizde.

Şaka bir yana ayağımı hissetmiyordum bir yavru ceylan edasıyla seke seke odama girdim.