MİRAY || GERÇEK AİLEM (Düzenleniyor)

4.bölüm

Kolum biri tarafından çekiştiriliyordu. Yok canım bu çekiştirilme değil bildiğin kolum koparılıyordu. Ulan kolumdan ne istiyorsunuz.

"Kolumla aranızda ki husumeti biran önce çözseniz iyi olur görmem gerek bir rüya var" Kısık sesli gülüş sesini umursamadan gördüğüm rüyaya geri dönmeye çalıştım.

"Kalk artık herkes seni bekliyor aç kaldık senin yüzünden be bu kadar sorumsuz olma" Gözlerimi aralayıp kendime gelmeye çalıştığımda üzerimde ki yorganı çekmeye çalışan Berkay'a baktım.

"Ne yapıyorsun ya sabah sabah" Yorganı bırakıp kollarını göğsünde birleştirdi.

"Saat öğlen oldu neredeyse tembel hayvancık." Alayla güldüğünde gözlerimi devirip yataktan doğruldum. Yüzümü sıvazlayıp karşımda dikilen adama baktım.

"Neyi bekliyorsun gitsene." Kaşlarını çatarak bana biraz daha yaklaşıp dediklerimi umursamadan kısık gözlerle beni inceledi.

"Noldu ya." Geri çekildiğimde hâla beni inceliyordu "Çok garip" sorduğum soruyu duymazdan gelip fısıldayarak konuştuğunda kaşlarımı kaldırdım.

"Neymiş garip olan." Bu sefer bağırmam onu kendine getirdiğinde ne yaptığının farkına varmış gibiydi. Gözlerini kocaman açarak bana baktı "Hiç bir şey çabuk ol" ağzımı açmadan hızlı bir şekilde odadan çıktığında sırıttım. Garip biriydi.

Karşımda kalan aynaya baktığımda yerini değiştirmediğimi fark ettim. Odayı biraz inceleyip ayağı kalktım.

Bundan önceki hayatımda karışanım olmadığı için istediğimi yapabiliyordum. Tüm gün uyumuşluğum bile vardı komşular ses gelmeyince öldüğümü sanmışlar ve polis çağırmışlardı. Akşam saat on bir de bir polis tarafından uyandırılmıştım. Aklıma gelen anıyla gülümsedim.

Banyoya girip işlerimi hallettikten sonra eşofman takımımı giyindim. Yatağımı ve odada ki birkaç dağınıklığı toparlayıp odadan çıktım.

Eve tam alışamadığım için her yeri karıştırmış yaklaşık yirmi dakikanın sonunda merdivenleri bulup hızlı bir şekilde aşağı inmiştim. Salonu toparlayan Zehra teyzenin yanına ilerledim. Bu kadın 65 yaş üstü olan insanlara sempatim artsın diye vardı buna eminim.

"Zehra teyze sevinç hanımlar nerede acaba" Yaptığı işi bırakıp bana baktı"Yemek odasındalar Miray Hanım ilerde mutfağın yanında ki kapı hemen"

"Teşekkür ederim"

"Rica ederim"

İyi de mutfak neredeydi ki? Gösterdiği kısma ilerleyip kapıları teker teker açtım. Nihayet yemek odasını bulduğumda koskoca odada yalnızca çatal ce bıçak sesleri hakimdi. İçeri girip ardımdan kapıyı kapatarak masaya ilerledim. İlk bana bakan kişi Sevinç hanımdı. Gülümseyerek göz kırptığında tebessüm ederek karşılık verdim. Bana ayrılan kısma oturup servisin gelmesini bekledim.

"Müjde hanım Miray'a da servis açın lütfen." Sevinç hanımın seslenmesiyle arka kısımda kalan kadın bana doğru geldi. Boş tabağımı alıp birkaç kahvaltılık koydu Tabağı önüme bıraktığında teşekkür ederek gülümsedim. Şaşırarak bana baktığında gülümsememi bozmadım. Baş selamıyla geri çekildi.

Boğaz temizleme sesiyle bakışlarım o tarafa döndü.

"Sonunda teşrif edebildiniz hanım efendi sizleri bekliyorduk uyanabildiniz. Güzellik uykusu normalde bu kadar uzun sürmüyor aslında ama güzellik uykusuna sizin baya ihtiyacınız var herhalde "Gözlerimi devirdim ve dirseklerimi masaya sabitledim."Benim güzellik uykusuna ihtiyacım yok Olcay bey siz çok ilgilisiniz bu konularla sanırım ama ben sizin gibilerin kış uykusuna yattığını sanıyordum"