Göz Ucu ( +18 )

Bölüm 7

Herkese merhabalar ❤️

Yeni bölüm ile karşınızdayız

Keyifli okumalar ballarım 🍯

Bu gün pazardı ve saat ona gelmek üzereydi yatağımdan asla çıkmak istemiyordum ama mutfaktan sesler geldiği için de uyuyamıyordum, sonunda kalkma kararı alıp yatağımdan kendimi atım odamdan çıkıp ilk banyoya uğradım ordan da mutfağa geçtim geçmemle masadaki güzel kahvaltı ile göz göze geldik.

"Günaydın" diyip masaya doğru yürüdüm İnanç Alp "Günaydın mi öğle oldu, baktım senin kalkacağın yok ben kalktım" ona gözlerimi devirdim ve masaya geçip oturdum "Ee kalkıp ne yapıcam ki" İnanç çayları da masaya bırakıp oda oturdu "Kalkıp bana kahvaltı hazırlayabilirsin mesela" uyku sersemiyle ona bakıyordum "Eee sen bize hazırlamışsın" bana baktı "İyiki varım değil mi? Ben efsane biriyim " ona bakıp güldüm "Tabi canım iyiki" dedim ve kahvaltımızı yapmaya başladık.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra evi toparladım İnançla dünkü sakız falı aklıma geldi içimde artık hiç anlam veremediğim şeyler oluyordu bunca yılık çocukluk arkadaşım onca zaman hiçbir şey olmamış şimdi neden böyle oluyordu ki Allah'ım artık aklım ve kalbim benim hiç istemediğim bir şekilde hareket ediyorlar ve ben bunu durduramıyorum.

"Peri haftaya dayımın nişanı var annem Periyi de alıp gel dedi" duyduğum sesle birlikte hemen ona döndüm "Gerçekten mi? Bu çok güzel bir haber" Salih dayısı çok iyi bir insandı ve beni çok seviyordu ee tabi bende onu "Evet geliceksin değil mi?" İnanç gözlerimin içine baktı "Evet gelicem" diyip ekledim "Ne giysem yaa" İnanç Alp "Kızım bı dur yaa daha bir hafta var" güldüm "Olsun şimdiden hazırlık yapmam lazım" bana gözleri ile olabilecek bütün bakışları atı.

İnanç'ın telefonu çaldı hemen açtı iki dakika geçtikten sonra kapatıp bana baktı "Annem çağırıyor bizi" kaşlarımı çatım"Beni de mi?" İnanç "Evet çabuk giyinip gelin çarşıya çıkıp nişan için alışveriş yapıcakmışız" İnanç Alp'e sevinç dolu gözler ile baktım çünkü İnanç'ın annesi bana o kadar iyi davranıyordu ki, benim annemin yapmadığını Melek teyze yapıyordu ve hep derdi 'Sende benim yavrumsun' diye oda benim için çok değerliydi "Tamam ben giyinip geliyorum" dedim ve odama koştum hemen bir pantolon ve sweatshirt çekip montumu akıp çıktım o kadar heyecanlıydım ki ilk defa böyle şeylere şahit oluyordum.

Ben tek çocuktum keza İnanç'ta öyle bizim bunları görme şansımız hiç olmamıştı, İnanç'ın da tek dayısı vardı o an bu andı ikimiz de bu duyguyu tadıcaktık.

Evden çıkıp inançların evine geçtik onların evi çok güzeldi, büyük ve lükstü

Melek teyze "Hoş geldiniz canlarım" diyip direk gelip bana sarıldı "Hoş bulduk Melek teyzeciğim" dedim içeri geçtik "Allah tamamını erdirsin inşallah çok sevindim" Melek teyze güldü "Amin amin inşallah darısı başına" dedi ve benle İnanç Alp'e bakıp ekledi "Yani başınıza" ben İnanç Alp'e baktığımda bana bakıyordu gözlerimi ondan çekip Melek teyze baktım "İlk İnanç Alp bulsun da bana Allah büyük hem daha çok küçüğüz" İnanç Alp hemen konuştu "Sen kendine kimseyi bulmayacaksın, beni de karıştırmayın" Melek teyze güldü "Nasıl da kıskanır, kardeşi gibi görür..." Melek teyze konuşmasını bitirmeden "Biz kardeş falan değiliz anne" diye ortaya atıldı İnanç Alp o kadar sinirli gözüküyordu ki zaten İnanç hep sinirliydi ki , Melek teyze "Tamam tamam sustum hemen sinirlenme, neyse bir çay koyup geliyorum" diyip yanımızdan mutfağa geçti "İnanç neden bu kadar sinirlendin" dedim bana bakmadan "Sinirlendiğim falan yok" diyip lafı ağzıma tıkıştırdı resmen ama asla öyle değildi her hâlinden beliydi şuan bir barut gibiydi, benim anladığım neden bu kadar sinirliydi alt tarafı bir laf.