Yıldız Çiçeği •Texting•

47 /Final/ Part 1

Neler oluyor hikayede bir de şu rüya gerçek olsa olsa sabah olup uyanınca okurlarım beni özlemiş olsaaaa.

HELLOOOOOOO.

Nasılsınız yahuuu? Çok çok çok özledim sizi. Ama çok duygusalım şu anda. O başlıktaki final yazısını görmek bile duygulanmam için yeterli galibaa. Hele bir de bölümün bitişinde de duygulanması var bu işin.

Neyse sizi daha fazla tutmayayım ve hemen bölüme geçelim.

İyi okumalarrrrrrr.

🥀

2 ay geçmişti ameliyat gününün üstünden. Dile kolay koskoca 60 gün..

Çok zor günler olduğu bir gerçekti ama bitmeyen gecelerin ardından bile güneş doğmuyor muydu? Bu zamanlarda öyleydi işte.

Hem yanınızda sevdiğiniz ve size destek veren insanlar olduğunda iyileşmek geçmişe göre daha kolay oluyordu.

Saçlarım hızlı uzayan cinstendi ve bu yüzden birazda olsa ele gelir hale gelmişlerdi.

Benim ameliyatımdan sonraki şu 2 ayda hiç dışarı çıkmamıştık. Ama bugün çıkacaktık. Pikniğe gidiyorduk.

Evet hala yaşıyordum. Garip fakat gerçek. Ameliyatımın uzun ve zor geçtiğini duymuştum. Doktor her şeye rağmen direndin demişti bana.

Bir süre yoğun bakımda da kalmıştım. Ardından normal odaya geçmiştik. 1 ay içinde anca taburcu olabilmiştim. Kalan 1 ayda da Yalın bana bebeği gibi bakmıştı.

Benim hastanede olduğum süreçte belki de benden daha fazla etkilenmişti Yalın. Eve gelmemiz ben dahil herkese iyi gelmişti.

Yalın zorla da olsa beni kendi evine getirmişti ve göndermiyordu. Kabul, bu durumdan şikayetçi de değildim.

Piknik için hazırlanma aşamam devam etmekteyken kapı çaldı. 'Gir' dememle kapı açıldı ve içeri Yalın girdi.

"Hala giyinmedin mi sevgilim? Bak zar zor ikna oldum zaten seni dışarı çıkarmaya, yavaş yavaş vazgeçmeye başlıyorum."

Yanına giderek iki elini de tuttum. Yanağına rujlu dudaklarımla bir öpücük kondurdum.

Makyajdan önce mi sonra mı giyinilir? Ben bugün nedenini bilmediğim bir şekilde sonra giyinmeyi tercih etmiştim.

Pembe bir ruj, açık mavi bir far ve renkli ojelerle güzel olduğuma dair inancım çok yüksekti. Sıra giyinmekteydi elbette.

"Makyajımı yaptım şimdi de giyinecektim. Bu sabırsızlığın sebebi nedir Yalın bey? Bak böyle yapacaksan baştan vazgeçelim."

Öyle mi dercesine kaşlarını yukarı kaldırdı. Bir elimi kısacık saçlarımı arkaya atmak için kullandığım sırada o da boşta kalan elini belime yerleştirdi.

Bu sefer öpen taraf oydu. İyi yanı benim yanağımın ruj olma şansı yoktu.

"Vazgeçelim derken? Ben seni hayatta bırakmam. Gidemezsin hiçbir yere. İzin vermiyorum. Ben nereye sen oraya."

Bak bak bak ağama bak.

Tabii paşam.

"Hayır sen nereye ben oraya değil, ben nereye sen oraya. Çünkü sen hanımcı bir aşkımsın. O yüzden sözümün üstüne söz söyleme canım."

Benim hanım ağaya bağlamamı keyifle izliyordu.

Sen ağaya bağlarken sorun yok ben hanım ağaya bağlayınca da sorun olmamalı Yalıncım.