bense pes edip odadan çıktım çıktığımı duyan arazda ayaklanmıştı her neyse ben aşağa indim kapının ardından halime annemi çağırdım gelmişti
"kızım bu hal ne"
"halime anne kıyafetlerim evimde almayı unutmuşum gidip almam lazım bunlarda arazın işte"
"o zaman seni şöförümüz demir getirsin"
"kim ki o"
zeynep geldi o sırada
"kapıda duran kişi YENGECİM"
"yengen kurban olsun sana"
Zeynep'ten:
hahayt bir an önce gitsede arazıma kavuşsam
"yaa bende sana kurban olurum"
halime anne;
"maşallah kızlarım benim ne güzel anlaşıyorsunuz öyle"
"yaa ne demezsin halime anne"
zeynep bişe demeden yukarı çıktı bende demirin yanına gidip konağa yol aldık. Yolda giderken fark ettiğim tek şey demirin sürekli bana bakmasaydı rahatsız olmuştum keşke yanımda araz olsaydı..
"isminiz zehra değilmi"
"evet"
"ismin çok güzelmis senin gibi"
"sağol"
"konuşmak istemiyormusun"
"istemiyorum"
"ama ben istiyorum o ne olacak"
"kardeşim sinirimi attırma benim"
"atarsa ne olur güzelim"
vay haysiyetsiz vay bende gözü varmış meğer umarım bunu kimse öğrenmez özellikle araz çünkü ne olursa olsun onun karısıydım ben beni illaki sahiplenecekti.
"fazla uzatma acele etmeye bak sen"
dedim ve sessizlik büründü. Konağa geldik gelince yeğenlerim beni görünce deliye döndüler çok özledim onları onlarda aynı şekilde gidip esra ablama sarıldım bu bu kadar iyiyken möhteber olacak o kadın nasıl o kadar gaddar oluyor hayret eder insan..
