Aşk-ı Arze

Bölüm 7

sabah olmuştu arazın kolları arasında uyandım araz hâlâ uyuyordu ben kalıp elimi yüzümü yıkadım sonra üstümü giyip aşağa indim zeynep oturuyor ağlıyordu ne oldu ki sabah sabah ona ne kadar gıcık olsamda merak ediyordum. Yanına gittim beni fark etmedi bile bahçeye çıktı sonra bende azcık durup peşinden gittim

"zeynep neyin var ne oldu"

"sanane zehra seni ne ilgilendirir"

"sormakta suç oldu zeynep"

"sevdiğimi aldın elimden daha ne istiyorsun"

çok sinirlenmistim çünkü ben berdel uğruna satılmıştım sonra söylenmeye devam etti artık dayanamadım ve bağırmaya başladım

"bana bak kızım ben buraya İSTEYEREK GELMEDİM ANLADINMI BERDEL UĞRUNA GELDİM HİC TANIMADIĞIM BİRİYLE EVLENDİM LAN BEN NEYDEN BAHSEDİYORSUN SEN KUSURA BAKMA ZEYNEP BORAN ARAZLA ARANDAKİ İLİSKİYİ BİLSEYDİM gelmez vururdum kendimi kumamsın lan sen benim"

o sırada herkes bahçeye toplanmış Seyfettin ağam bile konakta ki herkes. Artık herşey öğrenilmişti ama banada tak etmişti artık dayanamıyorum arkama döndüm seyfettin ağa bana bakıyordu halime annemde ağlıyordum hiç birine bişey demeden çektim gittim ön bahceye çıktım yarım saat kadar geçmişti buket geldi

"ağam çağırır zehra abla"

bişe demedim kalktım konağın hiç bilmediğim bölümü vardı resmen herkes oturuyor araz ve zeynep ayaktaydı içeri girdim yavaş adımlarla ilerdim ne araza baktım ne de diğerlerine ağanın önüne geldim

"zehra bugün bu dönen mevzu nedir böyle arazla zeynep'in arasında ne vardır?"

başımı kaldırdım ve cesurca

"neden oğlunuza ya da torununuza demiyorsunuz da ben"

"onlara sıra gelecek lakin olayları sen anlat en başından buyana!"

araz'a baktım bana bakıyordu yanacaksam sen yak gibi, zeynebe baktım bana deme yapma bişey söyleme gibi bir tavrı vardı ama bunlar bana tak etti artık yeter.

"ağam araz ve zeynep sevdalıdır birbirlerini severler aralarında yüküm ben boşanalım onlar evlensinler"

yiğit ve maraz abi sinirli bir tavırda ve aynı anda

"ben ona yenge demem"

maraz abi

"benim tek bir yengem vardır oda zehra ben kuzenim kardeşim dediğim kişiye yenge demem olsa bile yenge olarak görmem!"

zeynep konuşmaya başladı

"neden ben sizin yengeniz olamıyorum ne eksiğim var ondan ben arazı seviyorum ve bu kızla olmasına izin veremem"

diyip etiğine gizlediği silahını çıkarıp bana doğrulttu

"VUR VURDA BİTSİN BU ÇİLEM VUR"

"ölümün benim elimden olacak zehra DURAN"

gözü sadece beni görüyordu Seyfettin ağa bir atakla elinden silahı aldı ve

"BU KONAKTA SANA ARTIK YER YOK ZEYNEP"

"bu fah!şeyi bana korumayınn ağaaa"

bana fah!şe der demez var olan gücümle tokat attım onu ben namusuma laf getirmem!
Korumalara

"CELİL ABİ ATIN ŞU NAMUSSUZU DIŞARI"

dedim ve dışarı çıkardılar onu

"ağam o kız bu eve tekrardan gelirse ben bu evden giderim"

"Onun bu eve ölüsü bile giremez ve sana gelicek olursak araz cezanı çekiceksin"

"ben bişey yapmadım baba İstanbul'dan geldim 1 ay geçti evlendirdiniz beni hiç tanımadığım kızla benimde sevdiğim kız zeynepti zaten ondan ayrılmıştım ben zehra geldikten sonra"

"doğrumu bu zehra kızım"

"evet ağam"

"çabuk bu işi düzeltin evimde böyle şeyler istemiyorum"

dedikten sonra herkes dağıldı halime anne ve Dilan abla kaldı (Dilan halimenin kardeşi)halime anne yaklaşıp araz'a tokat atmıştı her şeye değilde daha oğullarına bir fiske vurmayan ana şimdi oğluna tokat atmıştı

"sana yazıklar olsun."

dedi ve gitti dilan teyze kaldı

"al oğlum gördün ne yaptığını ağadan ananın arkasından iş çevirmek nasıl olurmuş"

araz ile artık düşman gibiydik ki bir zahmet akşam oldu yemeğe indim sonra diğerleri geldi oturduk araz yanıma oturmamıştı yanımda yiğit vardı

"afiyet olsun yenge"

"sanada yiğit"

Seyfettin ağa bir bana birde araz'a bakıyordu

"siz aranızı düzelttinizmi"

cevap vermedik elini masaya vurup

"ARANIZI DÜZELTMEDEN BU SOFRAYA OTURMAYIN"

diyip kalktı yemek bitince odama geçmek için müsade istedim uygun görüldükten sonra odama çıktım.