Bu bölümü yazma sebebim aslında tüm işin sadece üyelerden ibaret olmadığnı göstermek. Sahne arkasında tahmin edemediğimiz pek çok şey dönüyor. Üyelerin arkasında kocaman bir staff dağı var ve arka ekiple aralarındaki ilişkiyi gerçekten beğeniyorum. Stray Kids her ödül aldığında odalardan yükselen çığlıklar, sahnede en güvenli şekilde konser vermeleri için harcadıkları çabalar, kamera yönetimleri... Her bir çaba çok değerli.
İyi okumalar.
____________________________
"Çıkalım ve her zamanki gibi elimizden gelenin en iyisini yapıp eğlenelim. Stay bizi bekliyor beyler!"
"Evet!"
Sekizi de beraber yumruklarını havaya kaldırdılar ve bağıra çağıra merdivenlere ilerlemeye başladılar. Arkalarından gülerek bakarken hiç büyümemelerini, hep bu çocuksu neşeleriyle kalmalarını diledim.
"Bayan Areum, konser planı burada. Son kontrolleri yapmak istersiniz diye düşündüm." Yanıma gelen görevli kadına teşekkür edip elindeki kağıtları aldım.
Şayet plana uyulursa bu gece harika olacaktı.
Stay'e süpriz de vardı. Bugüne kadar gittikleri her yerde üyelere süpriz yapıldığından bu sefer de üyeler Staylere bir süpriz yapıp video hazırlamışlardı. Tüm samimi duygularıyla içlerinden geçenleri anlatmışlar, şehrin çeşitli yerlerine bıraktıkları mektuplarla ilgili bilgilendirme yapmışlardı.
Bir gün öncesinde üyeler ikili gruplar halinde tüm şehri dolaşmışlardı. Gizli ya da açık yerlere renkli zarflar bırakmışlar, sahipleri onları bulabilsin diye yanlarından uzaklaşmışlardı. Şehri dolaştıkça bu mektupları bulan Staylerin mutluluğunu düşünemiyordum. Çocuklar gerçekten harika düşünceler ve dilekler yazmışlardı.
Planı teslim ettim. "Her şey yerli yerinde. Plana olabildiğince sadık kalacağız."
"Tamamdır efendim." Görevli yanımdan ayrıldığında ben de monitör odasına ilerledim. Sahneyi her alandan gören kameraların tamamı, eş zamanlı olarak buradaki ekranlarda gösteriliyordu. Deri ceketimi çıkarıp döner koltukta oturan Minsoo'nun arkasına astım. "Bir farklılık var mı?"
"Hayır, her şey olması gerektiği gibi."
"Güzel." Minsoo beyaz perdedeki görevi olan görüntü yönetmenliğini konser alanına taşımış birisiydi. İşini fazlasıyla iyi icraa ediyordu. Ayrıca üyelerin çıkışından bu yana arkadaştık ve son iki yılımız çok daha yakın geçmişti. Ona fazlasıyla güveniyordum.
Açıkcası son zamanlarda staffta güvendiğim tek insanın da o olduğunu rahatlıkla söylebilirdim.
Bu yüzden sabahtan beri zihnimi kurcalayanları dile getirmekte çekinmedim. "Minsoo, içimde bir his var."
Arkasına yaslandı. "Kötü yönde olduğunu tahmin ediyorum. Huzursuz görünüyorsun."
Beni yeteri kadar tanıyordu. İkimiz de hislerimin fazlasıyla güvenilir olduğunu biliyorduk. "Maalesef... Sabahtan bu yana normalde olmayan bir durum oldu mu?"
Duraksadı biraz. Düşündüğünü anlayabiliyordum. "Tesadüf olduğunu düşünmüştüm ama sen böyle söyleyince biraz şüphelenmedim değil. Felix'in kamerası bir süre çalışmadı soundcheckte."
"Şimdi bir sorun var mı?"
"Yarım saat öncesinde düzelttik ama pamuk ipliğine bağlı bir bağlantı var. Yeni kamera ve kablo temin etmeye çalışıyoruz ama bir saatten önce elimize geçmesi zor."
Anladığımı belirtip başımı salladım. Kamera ve kablolarda sorun yaşama ihtimalimiz olurdu ama görüntünün tamamen kaybolması böylesine garanti altında ilerleyen bir şirkette zor görülürdü. Dikkatli davranıp zamanında müdahale etmemiz gerekecekti.
