Criminal • Hyunlix

23. Bölüm

Hyunjin

Sadece düz bir ifadeyle duvarı izliyordum. Arkamdaki bedenin uyuyup uyumadığını bilmiyordum. Aklım şimdiki konumumuzda kalmıştı.

Uyandığımda başım ağrıyordu. Belki bunu duymaktan bıkmışsınızdır, ama öyle. Üşüme hissiyle uyanmıştım. Buna rağmen belimin çevresi adeta yanıyordu. Teni tenime değiyordu...

Neden çıplaktım onu bile bilmiyordum. Aramızda bir şey yaşandı düşüncesi beni korkutuyordu. Bunu istemezdim. Sanırım...

Uyuyup uyumaması umurumda değildi. Karın bölgemi okşayan baş parmağıyla uyuyorsada artık uyandığını anladım.

"Dün gece... ne oldu?"

"Hiç bir şey" cevabı gecikmemişti.

"Neden çıplağım o zaman?" Arkamı dönüp yüzüne bakmıyordum. Olduğumuz konumu hiç bozmadan konuşuyorduk.

"Alkolü fazla kaçırmıştın. Azıcık ateşin çıkmıştı bu yüzden üstünü çıkardın"

Dediklerine hiç inanmak istemiyordu bir yanım. Ama nedenini bilmiyordum.

Kollarının arasında arkamı döndüğümde kısada olsa dudaklarım dudaklarına değdi ve hemen geri çekildim.

O hiss... çok tanıdık gelmişti. Ben gözlerimi şaşkınlıkla aralarken o buna hiç tepki vermemişti. Aniden aklımda canlanan görüntülerle biraz ondan geri gittim.

"Yalan söylüyorsun..." hatırlıyordum. Bir şeyi bir kere unuta bilirim belki ama ikinci sefer asla.

"Beni öptün" dedim şaşkınca ve birazda hayel kırıklığıyla. Beni öpmüştü ve bunu benden saklamıştı. Sarhoş birinden faydalanmak gibi...

Bunu beklemiyordu anlaşılan. Ellerini belimden çekip doğruldu. Dediğim gibi geri kalanını hatırlamasamda beni öpütğünü hatırlıyordum. Muhtemelen daha da ileri gitmişti.

Öylece yataktan kalkıp bir şey demeden üzerindeki tshirtü çıkardı ve yeni bir tane giyindi.

"Bir şey söyle!" Sesim bu sefer biraz daha yüksek çıkmıştı. Omzunun üzerinden bana kısa bir bakış attı.

"Ne söylememi istersin?"

"Yalan söylememeni"

"Sadece öpüştük. Başka bir şey olmadı. Ayrıca sen beni öptün. Ben sadece karşılık verdim"

O bir suçluydu. Yalan söylemek onun için en ufak suçtu. Nerden bileyim doğruyu söylediğini?

"Üzerini giyin. Bu gün varıyoruz" diyip odadan çıktı.

Bense yatağa geri uzanıp yorganıma biraz daha sarıldım. Başım çatliycaktı. Ama dünkü alkol yüzünden değil. Düşünmekten.

Sarhoş kafayla aklımın alamadığı şeyler yaptığımıza eminim. Dediğim gibi, yalan onun için en küçük suçtu.

Ne yaptık ya da ne oldu bilmiyorum. İşler boyutu aşmış mıydı bilmiyorum. Buna rağmen hiç bir şeymiş gibi gitmişti. Evet ondan ne beklerdim ki zaten beni yattığı kızlardan farklı görmesini mi?

Ben kız bile değilim. Erkekle erkek arasındada daha önce bir ilişki görmemiştim ve toplumdan duyduğum kadarıyla yanlıştı bu. Babam olsa kardeşime yaptığından beterini yapardı muhtemelen bunu öğrenseydi. Ama ben babama ve topluma karşı biriyim. Bir erkeği seve bilirim. Ya da bir kızı. Bir erkekle sevişe bilirim, ya da bir kızla. Ama bu erkek Yongbok olduğu için sevmek kelimesini eliyorum. Ya da en azında onun bana sevgi beslemeyeceğini düşünüyorum...