Yağız' la yaptığımız konuşma sonrasında ikimiz de uzunca bir süre sustuk.
Yağız kafasını omzuna düşürüp gözlerini kapatmıştı. Çok yorgun olduğu belliydi. Benim de ondan farkım yoktu. Gün içerisinde çok fazla uyumuş olmama rağmen hâlâ deli gibi uykum vardı.
Çok stresliydim ve hiçbir şeye odaklanamıyordum. Kollarımı göğsümde birleştirmiş karşımda öylece uyuyan adamı izliyordum. Uyurken bile yakışıklı olan bu adam bana gerçek gibi gelmiyordu. Kaşları çatıktı. Ellerini sıkıyordu. Uykusunda bile gergindi ve bu bile onu karizmatik yapıyordu.
Tam gözlerimi kapatıyordum ki birden içeriye Serkan girdi.
" Selam gençler. "
" Sesini çıkarma Serkan. "
" Oha. "
Yağız'ın uyuduğunu görünce şaşırmıştı. Elleriyle ağzını kapatarak deli gibi gülmeye başladı.
" Neden gülüyorsun acaba? "
" Uyutmuşsun onu. "
Kurduğu cünleden sonra kendini tutamayarak gülmeye başladı.
" Sussana oğlum. Ayrıca ben nasıl uyutabilirim kocaman adamı? Uyuyakaldı. Bende uyandırmadım. "
" Aynen arkadaşım. "
Benimle dalga geçer gibi yavaş adımlarla yanıma doğru yürüdü. Sessizce yanıma oturdu ve benim gibi kollarını göğsünde birleştirip Yağız'ı izlemeye başladı.
" Ne yapıyorsun Serkan? "
Serkan'ın bu hâli çok komikti. Kendimi tutamadım ve sessizce güldüm.
" Sen ne yapıyorsan ben de onu yapıyorum Derin."
" Ben sadece oturuyorum. "
" Hayır. Sen Yağız'ı izleyerek oturuyorsun. "
Birden kaşlarımı çattım ve Serkan'a baktım. Ani hareketim yüzünden korkarak kafasını bana çevişmişti.
" Derin manyak mısın ya? "
" Ben kimseyi izlemiyorum aptal. "
" Ödümü kopardın be. İyice psikopat oldun sen. "
Bana psikopat demişti ve bu saçma bir şekilde bana çok komik gelmişti.
Serkan benim üniversiteden arkadaşımdı ve aynı zamanda şirketteki ortaklarımdan birisiydi. Bu yüzden onunla çok iyi anlaşıyordum.
Beni her zaman dinler ve yardımcı olmaya çalışırdı. Üzgün olduğumu bakışlarımdan, ses tonumdan anlar kendimi iyi hissetmem için her türlü şekile girerdi.
Bu yaşıma kadar nasıl geldiğimi de biliyordu. Annemin ölümünü, abimin verdiği sözü, babamın bana şiddet uyguladığını, eğitim hayatımı...
Hayatımda gerçekten güvendiğim tek kişiydi diyebilirim. Birbirimizi kırdığımız zamanlar da oluyordu tabii ki ama hiçbir zaman uzun süre küs kalamıyorduk.
" Eve gitmeyecek misin? "
Sessizlik oluştuğu an gözlerimi kapatmış, sakince dinlenmeye çalışıyordum. Serkan'ın birden sorduğu soruyla yavaşça gözlerimi açtım ve ona döndüm.
" Gideceğim. "
" Ne zaman? "
" Birazdan. "
Bugün her zamankinden daha yorgun olduğumu anlamıştı. Bu nedenle eve dönüp dinlenmemi istiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACILARIN EN DERİNİ
Подростковая литератураÇok garip hissediyordum. Sanki bir kum saatin içine hapsolmuştum. Üzerime su doldurmuşlardı. Gelip çeviriyorlardı ve ben öylece dökülüyordum. Tam bittiğini düşünüp rahat bir nefes alacakken tekrardan çevriliyordum ve sular altında kalıyordum. Aklıma...
