merhaba
bu kurgu için heyecanlıyımm! araştırarak ve gerçek bilgilere dayanarak yazmaya çalışıyorum. elimden geldiği kadar sizlere de bilgi vermeye çalışacağım. fakat hatalarım olabilir. eksik kaldığım yanlar olabilir. öyleyse başlayalım?
"Kendim de gidebilirim Soobin."
"Ama seni ben bırakmak istiyorum. Bu seni alakadar etmez."
"Off!"
"Hadi ama! İlk iş günün, bari bugün sevimli bir çocuk ol."
"Yeterince sevimliyim. Sür hadi geç kalacağız."
Felix ilerideki beyaz arabaya doğru ilerlemiş ve kapısını açmaya çalışmıştı. Açılmayınca geri çekilip elini beline koyarak Soobin'in kilidi açmasını beklemişti. Felix'in bozulduğunu gören Soobin sırıtarak yaklaşmış ve kilidi açmıştı. Beklemeden kapıyı açıp kemerini takan Felix telefonunu açmış ve hangi şarkıyı açacağını seçmeye çalışıyordu.
"Of bu kadar heyecanlı olma ama ya. Neşe saçıyorsun resmen."
"Akıl hastanesine çalışmaya gidiyorum Soobin? Nasıl bir ruh halinde olmamı isterdin?"
"Evet işte, onca iş varken neden bu?"
"Akıl hastasıyım ben. Hastaları tedavi ederken kendimi de oraya kapatıyorum."
"Ben de öyle düşünmüştüm. Kesinlikle normal değilsin. Ama ben de seni bu yüzden seviyorum işte." Soobin arabayı sürerken yanındaki çocuğa bakıp gülümsemişti.
"Bir sıkıntı olursa ara beni tamam mı? Hemen gelirim."
"Tamaam. Korku filmi çekmeyeğiz. Onlar da insan."
"Suç işleyen ve akli sorunları olduğu için cezaevi yerine orda kalan insanlar. Gerçekten. Dikkatli ol."
"Dikkatli olacağım. Gerçekten." Biraz olsun sakinleştirmek için çocuğun kolunu tutmuştu.
"Artık rahat edebilirim." Yolun geri kalanını gülümseyerek ve Felix'in açtığı şarkılara eşlik ederek geçirmişti Soobin. Felix için endişeleniyordu. Ama onun kendini koruyabileceğini de biliyordu.
...
"O zaman çıkmadan önce beni arıyorsun ve ben gelip seni alıyorum."
"Tamamdır. Görüşürüz, dikkatli git."
"Beni bu kadar çok merak etme, sen yanmışsın bana." gülerek uzaklaşan çocuğu izledi bir süre Felix. Ardından binaya doğru ilerledi. Aslında heyecanlıydı. Yeni bir yer. Yeni kişiler. Yeni hastalıklar. Oldukça heyecanlandırıcı bir durumdu.
...
"İşte burası sizin odanız. Tekrardan hoş geldiniz." Gülümseyerek odadan dışarı çıkan kadının kapıyı kapatmasını bekledi ve odanın içine adımladı. Etrafta göz gezdirdikten sonra pencerenin önüne geldi ve dışarıya bakındı. Etraf boştu. Gidebilecek bir yer yoktu. Burada kalanlar için oldukça sıkıcı olmalıydı. Bir süre daha oyalandıktan sonra yavaştan yerleşmeye başladı. Bugün ilk iş günüydü ve çalışanlar ile tanıştıktan sonra ve etrafı gezdikten sonra hastalarla yavaş yavaş tanışmaya başlayacaktı. Bunun için yerleşmeye başlamıştı.
Yanında getirdiği birkaç eşyayı masasına ve kitaplığa yerleştirdikten sonra odadan çıkmıştı Felix. Burada çalışan diğer insanlarla tanışmak için alt kata inmişti. Zaten yavaş yavaş öğrenirdi diğerlerini ama beraber çalışacağı insanları görmek istemişti.
Herkes ile aynı anda tanışamazdı. Sonuçta bugün gelmeyen kişiler vardı. Zaten tanışma faslını uzun tutmak istemiyordu.
"Bu kadar genç birini beklemiyordum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Toivoa || Hyunlix
Teen Fiction"Ben deli değilim! Gerçekten! Bana inanıyor musun?" "Sana inanıyorum Hyunjin." Lee Felix, Hwang Hyunjin'in de yatılı kaldığı akıl hastanesinde psikiyatrist olarak çalışmaya başlar. Tüm verilere rağmen sorunları olmadığını savunan ve yıllarca sessiz...
