Toivoa || Hyunlix

19

Chris Grey - Let the World Burn

"Bir tanem bunları niye en başından bana anlatmıyorsun? Ne demek ailen geldi, ne demek Soobin ayarlamış?"

"Sen önce toparlan diye...."

"Ben uyurken nelerle uğraşmışsın yeterince korkup üzülmemiş gibi. İki uyuduk diye fırsattan istifade çakallar piyasaya çıkmış! Korkma bebeğim, ben uyandım. Gel kollarımın arasına." Felix kollarını açmış, sevgilisinin ona doğru gelmesini işaret etmişti. Hyunjin ise hiç vakit kaybetmeden ona açılan kollar arasına girmişti. 

"Senin uyanman yeterli. Doksan dokuz sorunum olsa bile senin sağlıklı ve yanımda olman diğer sorunları unutmamı sağlıyor. Sen iyi ol, sadece sana zarar gelmesin."

"Senin yanında olabilmem için senin de hep sağlıklı olman gerekiyor. Birbirimize iyi bakalım, birbirimiz için kendimize dikkat edelim ve uzun bir süre birlikte yaşayalım sevgilim."

Hyunjin kıkırdayıp sevgilisinin boynuna gömmüştü kafasını. Bu hareket Felix'i huylandırınca gülerek kafasını geri çekmiş ancak kolları arasındaki çocuğu sıkmayı bırakmamıştı. Geriye, sırtüstü koltuğa düşmüştü üstündeki sevgilisiyle. 

"Yaşayalım sevgilim." Dudakları üstüne öpücük bırakarak imzalamıştı Hyunjin bu sözleri. Kalkmadılar. Dakikalar geçse de gülümseyerek bakmayı özledikleri gözlere baktılar. 

"Ben sana olan sevgimi açıklayamıyorum Hyunjin..Böyle..kelimeler yetersiz kalıyor, anlatabiliyor muyum?"

Tekrar yumuşak bir öpücük bıraktıktan sonra ayırdı Hyunjin dudaklarını altındaki dudaklardan.

"Anlatabiliyorsun sevgilim. Belki de ben de öyle olduğum için anlayabiliyorumdur."

Yarım bir sırıtış bırakıp aniden pozisyonlarını değiştirdi Felix. Üstündeki çocuğu yatırıp kucağına yerleşti. Bir süre yukarıdan onu izledikten sonra sağ elini sevgilisinin yanağına koydu ve gittikçe ona doğru eğildi. Onu öpmesini bekleyen Hyunjin gözlerini kapatmışken kulağına değen dudaklarla ve fısıldayan sevgilisinin sesiyle irkilip gözlerini açmıştı.

"Sen de aramızdaki gerilimi hissediyor musun?"

"Ben gergin değilim ki? Sen gergin misin? Neden gerginsin?"

Panikleyen sevgilisini gülümseyerek ve öperek sakinleştirdi Felix. 

"İkimiz arasındaki çekimi kastettim. Beni çok fena kendine çekiyorsun genç adam. Kapılıp gidiyorum. Boğulacak olsam da sorun değil. Seninle boğulacaksam sorun yok."

"Bazen ettiğin laflara karşılık cevap veremiyorum. Ne dersem az kalacakmış gibi. Beni o kadar değerli hissettiriyorsun ki...ama üzgünüm henüz dışarıda çok vakit geçirip insanlarla iletişime geçmedim ve pek kitap okuduğum da söylenemez. O yüzden şimdilik güzel cümleler kuramam ama doğrudan sana seni sevdiğimi söyleyebilirim. Sonuçta yalan söylemekte de pek becerikli değilim değil mi?"

"Yalan olacaksa bile senin ağzından sevildiğimi duymak bambaşka bir his. Umarım her zaman beni seversin Hyunjin.."

"Aksi mümkün mü?"

"Mümkün olmayacak hale getireceğim." 

Felix farkındaydı. Hyunjin ile tanıştıktan sonra değiştiğinin farkındaydı. Ancak bunu çok da umursadığı söylenemezdi. Yanında Hyunjin varsa yeterliydi. Belinden sıkıca sarılmasıyla gözlerini çocuğun gözleriyle birleştirdi.

"Ben de istiyorum. Ancak sen dinlenmelisin. Yaran tamamen kapanana kadar seni hiçbir türlü zorlamak yok, genç adam."

Felix burukça gülümsedi. "Ben genç değilim."