Glimpse Of The Apocalypse

Chapter 18: Fragment Of Reality

Kai's POV

Tahimik lang akong pinagmamasdan ang kalsada habang nakaupo sa harapan ng bahay pero syempre ay sinigurado kong isara ang gate para walang makapasok dito, wala naman akong nakikitang zombies kaya hindi ako ganon masyadon nagtatago pero siyempre ay sinigurado ko paren ang hindi masyadong mag-ingay.

"Hey, kuya?" Napalingon nalang ako nang marinig ko ang kapatid kong si Kiro na tinawag ako at pumunta malapit sa 'ken, tinanguan ko naman sya, silently asking if he needed something. "..I heard about what happened to kuya Eld."

Sandali lang akong humimig bago ibinalik ang aking mata sa walang lamang kalsada, looking at nothing exactly in particular as I listened to him continue.

"I'm sorry."

Unti akong ngumiti at pinaglaruan ang mga daliri ko saka sandaling tumingin sa kanya, "Why are you saying sorry? You shouldn't be. It's not like kasalanan mo 'yung nangyare."

Matapos non ay bumuntong-hininga ako at muling iniwas ang tingin, letting my mind wander off in to whatever, sandali akong natahimik habang hinayaan ko naman syang magpatuloy.

"Even if I didn't knew kuya Eld that much unlike you, alam ko na he was such a great person and a friend," He paused at nakita ko pa sa gilid ng mata ko ang pag-angat ng dalawang dulo ng kanyang labi, flashing a smile. "Considering how you treated him and how he was also like an older brother to us too."

Hinde ko napigilan ang panginginig ng labi ko nang maalala ko ang itsura ng kaibigan ko, wala akong nagawa kundi iwan nalang sya, hindi ko na napigilan ang medyo pangingilid ng luha ko kaya agad akong yumuko at iniwas ang mata ko para hindi makita ng kapatid ko.

"You know what? Once we get outta this mess, we'll definitely arrange a proper funeral for him. Let's do that once we get to safety, shall we?"

"Hmm, yeah, for sure," Napabuntong-hininga ako at mabilisang pinunasan ang aking mga mata tsaka tumayo ng may ngiti sa aking labi, as if my mind wasn't filled with a ton of sad thoughts a few seconds ago. "We should stop with all the sadness now, let's just focus on getting out of our current situation first."

Agad kong inayos ang sarili ko at tumayo na ren sya mula sa kanyang inuupuan, tumingin-tingin muna ako sa labas bago muling lumingon kay Kiro.

"You should tell the others to get ready. Malapit nang mag-gabi, we'll be heading out soon," At dahil dito ay tumango na sya at pumasok para ipaalam nga sa iba ang sinabe ko habang ako naman ay kinuha na ren 'yung gamet kong nasa upuan bago pumasok na ren.

..

Kat's POV

Grabeng takot ang random kong dumaloy sa sistema ko nang makita namin ang truck na papunta sa aming direksyon, lahat kami ay nagsigawan at di na alam kung ano ang gagawen.

Kuya Kai, Kuya Kino, Kuya Kiro and Ate Hannah, the six of us were all screaming at the top of our lungs as we panicked and all we could do was await our upcoming doom.

The next thing I knew, sobrang saket na ng ulo ko na para bang mabibiyak na ito sa sobrang saket at bukod don ay hindi ko pa maigalaw ang katawan ko, animong kaunting galaw lang ng braso ko ay maaapektuhan na agad ang buong sistema ko.

Bukod pa don, hindi ko mapanatiling nakabukas ang mga mata ko pero kahit ganon, tama na iyon para makita ko ang kalagayan ng mga kapatid at pinsan ko.

They were all unconscious, with blood dripping all over their body at dahil sa hindi nga sila gumagalaw ay para bang patay na sila, non ko lang ren napansin ang likidong dumadaloy sa gilid ulo ko, I was bleeding at bukod don, may ilang bubog ren palang nakadikit sa balat ko.