Chapter 19: Temporary Haven

72 6 0
                                    

Kino's POV

Tulad ng napag-usapan ay isang grupo kami ngayong kumilos at tahimik na tumatakbo patungo sa exit ng lugar na ito.

"Malapit na ba tayo?" Tanong ni Eya kila Russell and Nigel na medyo may idea sa mga daan dito dahil may kaibigan daw pala silang nakatira dito.

"Uhh, medyo," Hindi siguradong sambit ni Russell at nagpatuloy lang naman kame at hindi na nagtanong.

"Eya!" Pabulong kong sigaw nang muntikan siyang matapilok, mabuti na lamang ay agad ko syang nahawakan at napigilan ang pagtumba nya. "Stay close to me."

Sinigurado ko pang hawakan ang kamay nya para hindi na maulit at nagpatuloy ma kame sa pagtakbo kasama ng iba, as we kept moving forward, hindi ko napigilan ang panay na pagtingin sa likod namin kung saan may ilang kunting humahabol sa 'men at may napansin ako dito.

"Now's probably not the time for this," Panimula ko pa dahilan para tumingin ang iba sa aken ngunit bago ko pa man mapatuloy ay may pumutol na agad saken. "But—"

"You're totally right. Now's not the time for what you've got to say," Putol ng kambal kong si Kiro dahilan para tignan ko sya ng slightly na masama. Slight lang naman.

"Oh, c'mon, hear me out," Tumingin lang ulet sya and I took that as a sign to continue on. "Napansin ko lang na ang bagal tumakbo nung mga zombies."

At dahil don ay lumingon den si Kiro para tumingin at tumango-tango sya, "You're right. They are..slow. Nice eye."

Itinaas taas baba ko pa ang kilay ko dahil sa sinabe niya at saka sunod na napatingin kay Mael na sunod na nag-salita, "Yet they are still able to follow us and catch up no matter how fast we run."

"That's because we're just humans," Ani naman ni Kat dahilan para mapatingin kame sa kanya. "We get tired unlike them, it must be the virus. They're not fast but it doesn't mean they can't get to us. Kung kailan pagod tayo, tsaka sila nakakalapit at nakakakagat."

"Mhm. And that's how the virus spread," Dagdag naman ni kuya Kai.

Matapos nito ay muli panandalian kaming natahimik nang bigla nalang huminto sila Russell at Nigel at sinenyasan kami na tumahimik gamit ang kanilang hintuturo.

"Ano meron?" Mahinang tanong ni Mael at inangat naman ni Russell ang kanyang daliri para ituro sa isang gilid.

"Keep quiet, be careful," He said as we peaked our heads on that certain corner and there we saw the horde of zombies blocking the road at bukod pa don ay marame reng mga kotseng nakahinto at nakaharang dito kung san-san.

"Is that the exit?" Tanong ni Tris dahilan para dahan-dahang tumango si Nigel para ikumpirma ang tanong nya at dahil dito ay halos lahat sa amin ay napabuntong-hininga at hindi alam ang gagawin.

"Whare we gonna do now?" Tanong naman ni Ares, sandali kaming natahimik bago nagtaas ng kamay si kuya Kai para magsalita.

"I have an idea," Panimula pa nya at muling sumilip para ituro 'yung mga kotse. "Well, this is our only option. We should just use the cars and hide behind them until we make it to the exit."

All stayed silent but me being me couldn't keep my mouth shut, "Not gonna lie, that's the first bad idea you've ever presented, kuya. I mean, that's like an obvious thing that—"

"Shut up," Putol ni Kiro nang magkatinginan kame dahilan para agad kong sinara ang bibig ko na para bang zipper at tinapon ang kunyareng susi nito. "Anyway, a single car wouldn't be able to hide all of us so I guess we should spread out a bit?"

And without a second though, with Eya's hand on mine, I lead her to one of the cars and made sure na tahimik at dahan-dahan lang kame.

"Wait, guys!" Tawag pa ni Kat ngunit paglingon namen ay nakatago na kame sa likod ng mga kotse.

Glimpse Of The ApocalypseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon