MÜHÜR

Bölüm 8

Merhabalar, keyifli okumalar 🍀
Yorumlarınızı bekliyoruz arkadaşlar. Ne kadar çok yorum o kadar çok bölüm...

†****"""""""""*****************""""""

Ruhum ölü bir bedenin içinde hapsolmuş bir şekilde umudun yeniden doğuşuna gün sayıyordu.

Arada ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordum öylece çöktüğüm kapı eşiğinde oturalı epey olmuştu. Taki kapı ardından gelen sese kadar. O an kendime gelmiştim. Dikkatlice sesi dinledim ve odanın kapısını açıp koridora doğru baktım. Bu ses bir çocuğa aitti. Ağlıyordu. Hemen onu bulmak için odadan çıkıp sese doğru yöneldim. İçeride güzeller güzeli bir kız çocuğu vardı ve kapısını tıklatıp "girebilir miyim?

dedim.. Karşıdaki minik kız ağlamaklı gözleriyle şaşkın şaşkın bana baktı.
"Sende kimsin ?
"Merhaba adım Asmin. Yanına gelebilir miyim?
"Ama sen yabancısın. Annem yabancılarla konuşma dedi
"Evet yabancıyım ama tanişabiliriz belki çok iyi arkadaş olabiliriz seninle.
"Peki benimle oyun oynar mısın?
"Evet oynarim.
Küçük kızın korkması çok normaldi çünkü aşağıda herkes bağırarak konuşuyordu. Daha fazla korkmasın diye Elif'i kucağıma alıp hemen odama geçtim.

Gül hanım duruma  hiddetle karşı gelir. Azat bey karısına sakin olması gerektiğini söyler. Ve sakın bir üslupla oğluna bakarak;
"Behram nasıl böyle bir şey yaparsın? Niye aramadın beni ?

Dildar hanım yerinden kalkıp torununa yaklaşarak;
"Sen ailemiz için en iyisini yaptın. Kan davasının önüne geçtin yoksa çok can yanacaktı.
Gül hanım parmaklarını sert bir şekilde koltuğa bastırır. Dildar Hanım'ın söyledikleri rahatsız eder onu. Sesinin tonuna dikkat etmeden "Ne diyorsun sen anne ?" Diye soru sorar ama kayınvalidesi oralı olmaz.

"Yeter artık. Zöhre ikinci defa bizi yüzüstü bıraktı. Ona uzattığımız eli tutmadı. Başkasını bize tercih etti. Bu evlilik olmak zorundaydı. Size denilseydi ne yapacaktınız.
"Zöhre bir hata yaptı. Ya sen, sen nasıl getirebildin bu kızı buraya. Üstelik buse varken seni bekliyorken.

Gül hanım kendi kendine konuşmaya devam eder. Behram koltuğun üzerindeki ceketini alarak hızlıca  evi terk eder.
Yıldırımlar tek tek çakılıyordu. Zöhre ailesine neler yapmıştı böyle... Perperişan olmuştu herkes. En ağır şey ise Behram ve Asmin'e bırakılmıştır.

Genç adam dışarda arabasına binmiş derin derin düşünüyordu. Evet annesi haklıydı hayatında bir kadın yani buse vardı. Nasıl düzelteceğini bilmiyordu. Kafası çok karışıktı. Üstelik Savaş'la da konuşması gerekliydi. Kızkardeşinin gidişi onun omuzlarına yük bindirmişti. Arabasını çalıştırıp evden uzaklaştı. Son süratle hızını kesmeden sahile gelir. Bir nebze de olsa nefes alabilmek için. Dakikalarca sessiz bir şekilde denizi izler. Aniden arabasını çalıştırıp Buse'nin evinin yönüne çevirerek yola koyulur. Arabasını hızlı bir şekilde evin önünde durdurup anahtarını alarak ikişer üçer adımlarla merdivenlerden çıkıp Buse'nin kapısının önüne gelir. Öylece kapıya bakar. Çalıp çalmama konusunda düşünür. Derin bir nefes alır ve zile basar. Karşıdan kapıyı açan Buse sevinç çığlıklarıyla Berham'a sarılır.
"Hoşgeldin sevgilim. Çok özledim seni
Elini tutup içeri çekerek koltuğa otururlar.
"Nasılsın Buse
"İyiyim. Sensiz ne kadar iyi olunabiliyorsa.
Behram başparmağıyla alnını kaşır ve gözlerini önündeki halıya kenetler. Buse elini tutar ve ters giden biseyler olduğunu sezer.
"Her şey yolunda mı Behram?
"İyi her şey yolunda.
"O zaman en sevdiğin kahveyi ısmarlayayım sana.
Buse yerinden tam kalkacakken Behram kolunu tutar ve oturmasını söyler. Nasıl anlatması gerektiğini bilmez.  Buse'ye ne diyeceğini düşünür ama zamanı olmadığının kararına varır ve hiçbir şey demeden sessizce evden çıkar. Buse şaşkın bir şekilde ardından bakakalir.