Married to a Devil

9

Pagkagising ko wala na si Josh sa tabi ko kaya nag decide na akong mag shower at mag ayos ulit. I know after this wala na, aalis na siya and It's killing me. Ayoko mag take risk ulit kasi pagdating sa kanya parang feeling ko masasaktan lang ako ulit.

After ko mag ayos bumaba na ako at nakita ko siyang nag pprepare ng breakfast.

"Good Morning, Mi bella esposa. I cooked pancakes for our breakfast. Come on let's eat and I'll take you home."

Tumango na lamang ako at lumapit na sa kanya. Iginaya niya ako sa dining chair at umikot na siya para makaupo rin. Siya rin ang nag serve sa plato ko ng pancakes and nilagyan niya ng honey syrup and ipinagtimpla niya na rin ako ng black coffee. Tinitingnan ko siya habang ginagawa iyon, never as in never in my dreams na gagawin niya iyon kasi noon halos ipagtabuyan niya ako. I know hindi pa sapat itong ipinapakita niya para mapatawad ko siya pero atleast he's trying.

"Done checking me out, mi amor?" sabay wink.

"Hindi ahh! Kapal mo. Kumain na nga lang tayo."

Ngumiti na lamang siya pero hindi man lang umabot iyon sa kanyang tenga. I know he's still hurting and I know ako ang dahilan non pero ayoko na siyang paasahin pa eh. Huminga muna ako ng malalim bago mag salita.

"J-josh, about what happen last night? Sa tingin ko mas maganda na ito. Ayoko kong paasahin ka pa, sorry but I still chose Matthew over you. Tama ka hinding-hindi niya ako sasaktan at mas sasaya ako sa kanya. Sorry but I think hanggang dito na lang siguro tayo. I hope you understand and respect my decision kasi kahit ipilit pa natin pareho lang tayong masasaktan kaya mas maganda na tapusin na natin ito. Again, Sorry. I-i hope you will find someone that you will love as much as you love me." sabi ko ng garalgal ang boses.

Tahimik lamang siya at pinagpatuloy na lang namin ang pagkain. He didn't intend to speak or utter a word bagkus tinitingnan na lang niya ako habang kumakain.

Tama lang naman yung sinabi ko sa kanya atleast hindi ko na siya papaasahin pa at hindi na siya umasa. Yes, I admit that I still love him but this is the end for us. I love Matthew but it's not the way that I love Josh so much. Ayokong magpaka martir at alam kong masakit sa kanya yung sinabi ko kanina at mas lalo rin kung maghanap nga siya ng iba. Isipin ko lang iyon ay parang sasabog na ang puso ko sa galit.

"Mag ayos ka na aalis na tayo. Ililigpit ko lang ito." utos niya.

"O-okay. I'll wait for you in the car after I'm done."

"Kay.."

Simula nung sinabi ko yun sa kanya kanina parang dumistansya na siya at lalong lumungkot ang dating niya. Sorry talaga, Josh. Inayos ko na ang dala kong gamit at nagtungo na sa garage ng bahay niya.

Habang naghihintay ako may nakita akong mini garden doon sa gilid kaya pumunta muna ako. Namangha ako kasi ang daming tanim na rose doon iba't ibang kulay pa. I didn't know na marunong siya sa garden. Kinuha ko ang cellphone ko at kinuhaan iyon ng litrato. Remembrance ko iyon sa pagpunta ko dito sa bahay niya.

Narinig ko na nag sstart na ng engine si Josh kaya dali-dali na akong pumunta at sumakay na rin ako. On the way na kami pauwi at ni isa sa amin ay walang umiimik. Nilibang ko na lang ang sarili ko sa pagtingin sa bintana ng sasakyan.

After an hour ay nakarating na rin kami sa bahay. This is our goodbye then.

"Hey, where here. So this is my last day to see you. Take care of yourself, mi amor. Te amo tanto que me duele dejarte ir. I hope we will crossed our paths again even if it take years. Be happy and I know that he will take care of you. So goodbye then. Te quiero siempre, mi amor." then he wave his hands for goodbye.

"Ingatan mo ang sarili mo ha. Don't skip meals kahit na busy ka sa trabaho. I'll visit the country if I have spare time. Adios, ex marido."

I wave at him too, at dali-dali akong pumasok sa loob. And there, lumabas na ang hikbi na kanina ko pa pinipigilan. Ang sakit sakit sobra, fuck! I didn't know na ganito kahirap magpaalam sa taong mahal ko.

Sana hindi ako mag sisi sa desisyon ko na tuluyan na siyang hiwalayan. Kahit na sinabi ko sa sarili ko na naka move on na ako, still hindi pa rin pala. Kahit na andiyan si Matthew na siyang tumulong sakin makalimot hindi pa rin mawawala iyong pagmamahal na ibinigay ko kay Josh noon.

Oo nga at natutunan kong mahalin si Matthew pero nagtatalo ang isip at puso ko. Sabi ng isip ko si Matthew kasi for my convenience at sure akong hindi nya ako sasaktan, sa puso ko naman si Josh peri kapag sa kanya alam kong sasaya ako kahit na masaktan man ako. Argh! It's giving me a hard time.

Matthew Calling..

"Hello babe?"

"Hey guapa! How are you?"

"I'm having an headache babe. I can't come to work today. Can you please tell my secretary that cancel all my appointments today and re-schedule it for tomorrow?"

"Yeah, sure babe. Drink medicine kay? I will go there later before lunch time."

"It's okay babe. Kaya ko naman kahit ako lang. Makakaabala pa ako sayo niyan. Maybe for dinner ka na lang pumunta then bring me food okay?"

He chuckled. "Okay babe, I'll bring food for you. Bye babe. Get rest and sleep. I love you."

"And I love you too."

End Call

Humiga na lang ako sa kama ko at kahot na anong gawin kong pag paling ng higa ay lumilipad pa rin ang isip ko kay Josh.

How was he?

Is he okay?

Fuck! Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. I think I'm going insane right now.

Oh, Josh. Bakit pati isip ko sinama mo na rin sa pag alis mo.

to be continued..

A/N: POV naman ni Josh sa next update.