Van Mij Zijn

5. Ijsberen

[ een week later ]

Ijsberend met mijn telefoon in mijn handen loop ik door mijn woonkamer. De bel knop is een paar centimeter van mijn wijsvinger vandaan, maar die knop aanraken durf ik niet. Ik weet niet wat het is maar ik heb enorme stress voor de reis naar Bali. De afgelopen week hebben we veel met z'n vijven gebeld. Ik, Raoul, Rob, Matt en Koen. Die gast lijkt me trouwens ook best wel chill. We kunnen het oprecht goed met elkaar vinden hebben ook al een keer afgesproken samen. Wel zo fijn dat je degene kent waarmee je naar de andere kant van de wereld gaat, niet?

Ik ben mezelf weer eens gek aan denken over dit. Er zijn gewoon te veel dingen die door mijn hoofd gaan die ik eigenlijk met Matthy wil bespreken. We gaan samen op reis waarbij we moeten doen alsof we 'gewoon vrienden zijn' Dit hebben we nog nooit eerder moeten doen aangezien wij elkaar zowat alleen in de slaapkamer zien. We zijn heus ook wel eens wat gaan drinken, maar een aanraking onder de tafel ziet toch niemand.
Nu we met drie anderen personen op reis gaan die niets van onze situatie mogen weten, is het toch oppassen.
Gaan we op één kamer? Zo ja, moeten we wel zorgen dat niemand zomaar binnen kan komen. Geen sleutels uitwisselen dus. Ikzelf heb dit al vaker gedaan; sleutels uitwisselen. Gewoon lekker je beste vriend zijn kamer binnen stormen en hem wakker maken met pannen en koud water. Hoort erbij als je met vrienden op vakantie gaat.

Eigenlijk wil ik Matt bellen, en hem vragen wat hij erover denkt. Maar ik durf niet; bang dat hij het raar vindt. Vanaf het begin vond hij me al te veel nadenken over deze reis, maar ik ben gewoon doodsbang ontdekt te worden.
Uit het niets gaat er een knop om bij me. Ik moet hem gewoon bellen en hem zeggen wat me dwars zit. Anders komen we nergens. Met een versnelde hartslag druk ik dan na een half uur op de bel knop. De telefoon gaat over. Één keer. Twee keer. Drie keer. "Met Matthy"

Ik zucht opgelucht als ik zijn stem hoor. "Hai" Zeg ik. "Jo, hoe is 'tie?" Vraagt Matthy enthusiast. Ik glimlach. "Goed, goed. Uhm.." Ik slik even voordat ik hem ga vertellen wat ik eigenlijk wil vertellen. "Ik zat een beetje te denken... over Bali, zegmaar" Ik hoor dat Matthy een slok neemt van een drankje en besluit daarom maar gewoon verder te praten aangezien hij toch niet zal antwoorden nu. "En ik weet gewoon niet hoe we dat moeten gaan doen" Geef ik toe.

Matthy zucht aan de andere kant van de lijn. "Ik snap je; ik wil ook niet dat iemand erachter komt" Zegt hij. "Maar samen naar Bali met onze vrienden? Dat kunnen we toch niet overslaan omdat we bang zijn ontdekt te worden" Ik bijt denkend op mijn lip. Hij heeft gelijk, en ik zal ook niet afzeggen, maar toch blijft het in mijn hoofd rondspoken. "We spreken gewoon af dat we met daglicht vrienden zijn, want 's nachts heeft niemand iets met ons te maken" Stelt Matthy voor. Mijn mondhoek krult omhoog en ik begin te knikken, meer om mezelf wijs te maken dat ik dat dan daadwerkelijk moet gaan doen; op die manier op vakantie gaan met hem.
"Oke, dankje Matt" Zeg ik dan. "Komt goed, anders kan je me altijd nog een keer bellen. Voor wat dan ook" Of hij nou doelt op seks of op serieuze dingen weet ik niet, maar het is in beide gevallen aardig.

We ronden het gesprek af en hangen dan lachend om een grap van hem op. Ondanks dat het gesprek met Matthy me een beetje gerustgesteld heeft, zal de angst om ontdekt te worden toch wel blijven. Ookal blijven we van elkaar af, Raoul is erg oplettend en weet meestal meteen als er iets is. Dit werd ook wel weer bevestigd toen hij een aantal maanden geleden naar mij toe kwam dat hij mijn ex niet helemaal vertrouwde. Ik verklaarde hem op dat moment voor gek maar achteraf had hij volledig gelijk.
En dit is nog maar een van de voorbeelden van hoe goed hij dingen aan kan voelen.

Misschien stel ik me aan, misschien zijn mijn zorgen terecht. We zullen het zien.