Van Mij Zijn

20. Weltrusten

Eerst mijn broek, dan mijn shirt die ik naast mij op de grond neerpleur. Ik kijk dan naast mij en zie dat ik daar mijn slaapshirt nog heb liggen. Maar als ik die wil pakken voel ik twee handen zich op mijn schouders plaatsen. "Kan je die niet uithouden?" Vraagt Matthy mij zacht. Zo te horen en voelen is hij achter mij komen zitten op zijn knieën. "Nee Matt, we gaan zo slapen" Zeg ik hem. "Ik ben niet meer moe" Zegt hij zacht. "En ik weet wel iets om me weer moe te maken" Ik grinnik zacht; ik wil hem niet het gevoel geven dat ik hem uitlach of iets, maar ik vind het gewoon grappig hoe we elkaar een paar dagen hebben ontweken en hij nu ineens dit doet. Nu weet ik ook wel dat nuchtere Matthy dit nu niet zou zeggen.

Ik wil wat terugzeggen, maar ik slik luid als ik zijn lippen ineens zacht in mijn nek voel. Hij begint mij te kussen in mijn nek en achter mijn oor waardoor ik mijn ogen voorzichtig sluit. Oh, wat voelen zijn lippen toch goed. Waar dan ook...
"Matthy ik-" Stamel ik. "Sttt..." Fluistert hij voordat hij begint te zuigen en hierdoor een zuigzoen achterlaat. Hoe goed en fijn dit ook voelt, ik kan hem dit niet laten doen. Ik denk niet dat hij vrolijk wordt als hij morgen weer nuchter is en ziet dat ik een paar zuigzoenen in mijn nek heb zitten. Ik durf te wedden dat hij boos op mij zal worden dat ik hem niet tegen heb gehouden.

"Matt we gaan slapen" Zeg ik dan. Ik schraap mijn keel even en schuif dan voorzichtig een stukje verder naar voren op het bed waardoor zijn lippen mijn nek automatisch verlaten. Ik pak met een versnelde ademhaling mijn shirt weer op en trek deze dan toch over mijn hoofd heen. Hierna draai ik mij naar Matthy om, die zich teleurgesteld in het matras heeft laten vallen. Ik open het dekbed en sla mijn benen eronder terwijl ik mijn hoofd boven mijn kussen positioneer voordat ik hem erin laat vallen. Matthy volg met zijn ogen mijn bewegingen, en kopieert ze dan.

Met onze hoofden naar elkaar toe gedraaid kijken we elkaar even in stilte aan. Hij is zo prachtig, en zeker nu ik hem weer heb gesproken weet ik weer precies waarom ik me zo voor hem voel: hij is hem, en hij is zo leuk... Fuck. Ik wil hem zo graag. Ik wil zo graag dat hij van mij is, en niet alleen als ik zijn polsen boven zijn hoofd heb gepind. Dat ik hem de mijne mag noemen. Dat hij mijn vriend is, en niet zomaar een vriend. "Welterusten, Matthyas" Zeg ik zacht. Ik heb het nachtlampje uitgedaan, en alleen zijn mooie blauwe ogen zie ik nog. "Kusje?" Vraagt hij mij zacht terug. Ik frons door zijn vraag. "Milo kusje" Herhaalt hij. Ik glimlach even, maar snap nou niet helemaal wat hij bedoeld. "Mag ik kusje?" Hij zet zijn puppyoogjes op, en ik slik even. Het is zo'n slecht idee om hem nu te kussen, maar hoe kan ik dit nou weigeren?

Ik beweeg mijn hoofd een klein stukje naar rechts, maar blijf met de twijfel zitten of ik dit wel moet doen. Matthy's mondhoek schiet omhoog als hij merkt dat ik het wel van plan ben, en blijft me ongelooflijk schattig aankijken. "één kusje, ja?" Zeg ik nog. Hij knikt uitbundig en verplaatst zijn hoofd ook wat meer naar mij toe. Fuck wat wil ik zijn lippen weer graag proeven, al zullen ze nu het meest naar alcohol smaken. Heel voorzichtig en heel langzaam laat ik onze lippen elkaar raken.

Ik sluit mijn ogen genietend van dit moment, maar trek al snel terug. Dit kan ik niet doen... niet nu. "Kom op, alsjeblieft nog eentje?" Vraagt hij mij. Nog voordat ik iets kan zeggen plaatst hij zijn lippen weer op die van mij. Dit keer komt zijn hoofd een beetje los van het kussen waardoor ik hetzelfde moet doen. Ik wil zo graag terugtrekken. Of nouja, dat zou ik moeten willen. Maar eigenlijk is het enige wat ik wil hem blijven zoenen. Voor altijd.

"We moeten echt gaan slapen Matt..." Zeg ik dan uiteindelijk. Ik moet hiermee stoppen. Ik moet hier een einde aan maken. Ik moet een einde maken aan deze avond. "Oke dan, pretbederver" Zegt hij met de grootste grijns ooit op zijn gezicht.
Ik glimlach ervan, en lik mijn lippen als ik begin te twijfelen aan of ik iets moet doen wat ik in gedachten heb.
"Mag ik... mag ik bij je liggen?" Vraag ik dan toch. Matthy knikt blij en opent zijn arm voor mij. Met heel veel tegenstrijdige gedachtes ga ik dan toch met mijn lichaam in zijn arm liggen. Ik wil gewoon bij hem zijn. Hem voelen, hem zien en.... Van hem zijn... ookal is het alleen maar voor vannacht.

"Dankjewel Milo" Hoor ik hem ineens zeggen. Ik besluit niets terug te zeggen en gewoon af te wachten wat hij gaat zeggen. "Ik weet dat ik dronken ben, en ik weet ook dat ik waarschijnlijk rare dingen heb gezegd of gedaan," Hij zucht een keer. "Eigenlijk weet ik niet heel veel op dit moment. Ik hoop dat ik niet iets heel ergs heb gezegd of gedaan. Want ik wil jou niet kwijt"

Hoe graag ik ook op deze woorden zou willen reageren, hoe graag ik hier ook over zou willen nadenken en mijn brein overuren zou willen laten draaien over deze woorden doe ik het niet. Ik ben er te moe voor; er is te veel gebeurd vandaag en deze week om daar op dit moment mijn energie in te stoppen.
"Welterusten lieve Matthy" Fluister ik.
'Welterusten Miel"