Van Mij Zijn

16. Wegstoppen

Geïrriteerd tik ik met mijn vingers op het bureaublad. Alsof mijn bloed olie is gaan de gedachtes over mijn gevoel naar Matthy als een vuurtje door mijn lichaam heen. En zeker niet op de goede manier; ik word er gek van. Wat wil ik? Wat voel ik? Ik weet het niet en ik kan niet stoppen met erover na te denken. Hij blijft in mijn gedachten, wat ik ook doe.
Door al deze spanning schrik ik me dood als ik ineens twee handen op mijn schouders voel.
"Hey" Het zijn Matthy's handen die ik voel en meteen ontspan ik me.

"We hebben nog ruim twee uur voordat we weer naar de jongens moeten, nietwaar?" Mijn mondhoek schiet omhoog en ik knik zacht. Zijn handen wisselen nu af tussen mijn nek en schouders terwijl ik hem steeds meer naar me toe voel leunen. "Dus ik heb je ook nog twee uur voor mezelf" Zegt hij dan zacht. Weer knik ik zacht. "Wil je?" Fluistert hij voordat hij me zachte kusjes geeft achter mijn oor. "Ja.." Mijn stem slaat zowat over, dus ik probeer het opnieuw. "Ja, ik wil jou"
"Hmja?" Ik slik even en draai mijn hoofd naar hem om. Hoevaak moet hij nog bevestiging van mij krijgen? Hij grinnikt als hij mijn semi-geïrriteerde blik ziet en plant dan zijn lippen rustig op die van mij. Maar meteen krijg het gevoel wat ik gisteren ook voelde toen ik zijn lippen proefde op het strand. "Mag ik? Mag ik je kussen?" Vraagt Matthy mij. "Zeker?" Vraag ik hem. Ik weet niet wat deze actie voor gevolgen zal hebben voor onze 'relatie' en ik ben bang dat we alles verpesten. Dat angstige gevoel is sterk, maar het gevoel wat ik nu in mijn hart voel is overheersend.

Uit angst dat dat gevoel nu groeit, sta ik tijdens de kus op en leg ik bijna boos mijn handen op zijn heupen. "Oh, meneer wil dominant zijn hm?" Vraagt Matthy mij grinnikend. Ik kan er echter niet om lachen en duw hem steeds verder naar achter tot hij op zijn rug in het matras valt.
"Bek dicht" Ik buig weer voorover om mijn lippen met die van hem te verbinden. Ik voel hem grijnzen en zijn handen zich naar mijn shirt bewegen. Hij klemt zijn vingers in de stof en trekt me nog dichter naar hem toe. Hierdoor moet ik, om mezelf overeind te houden, mijn knie tussen zijn benen zetten. Mijn handen zet ik naast zijn armen die hij ondertussen om mijn nek heeft geslagen.

Ik heb het gevoel alsof ik alles onder controle heb, tot ik Matthy zijn lichaam een stukje voel verplaatsen. In eerste instantie denk ik dat het is omdat hij niet lekker lag of iets, maar al snel wordt mij duidelijk gemaakt waarom hij het deed. Hij draait ons in een soepele beweging aan waardoor ik nu degene ben die op mijn rug op bed lig. "Wat doe-" Hij legt grijnzend zijn vinger op mijn lippen om me te sussen. "Bek dicht" Ik rol mijn ogen en zucht. Leuk hoor Matt, mijn eigen woorden tegen me gebruiken. Ondertussen trekt hij zijn shirt over zijn hoofd heen en buigt hij dan weer over mij heen. We liggen nu precies omgedraaid. Ruig plant hij zijn lippen weer op die van mij en begint zijn handen over mijn lichaam te bewegen.

Niet veel later liggen we precies hetzelfde, maar dan al half naakt. Onze kledingstukken overal en nergens, en onze ademhaling nogsteeds veel sneller dan normaal. "Matt- doe iets..." Dat elke keer tegen me aanschuren, die te kleine aanrakingen om goed te voelen en dit getreuzel duurt me allemaal te lang. Zonder een woord naar mij uit te spreken zakt hij zijn lichaam tot hij volledig op mijn schoot komt te zitten. Hierdoor probeer ik ook een beetje overeind te gaan zitten door mijn ellebogen onder mijn lichaam te plaatsen. "Wacht" Zegt hij ineens. "Condoom" Vervolgt hij zuchtend. "Heb je die niet in je nachtkastje liggen dan?" Vraag ik verbaasd. Ik dacht dat hij ze wel daarin had gelegd. Ik bedoel; uiteindelijk slapen we op één kamer samen voor een reden.
Hij stapt van mij af en gaat dan ook het bed af. "Heb ze in mn toilettas gedaan maar er niet uitgehaald, ligt in de badkamer" Zijn stem vervaagd naarmate hij verder loopt. Wie legt dat ook in de badkamer? Heeft hij dan de vorige keren het gewoon alvast in z'n zak gedaan of wat?

Terwijl ik op hem wacht kan ik het niet helpen om in mijn hoofd te malen. Ondanks dat alles van mij om aanrakingen schreeuwt en niet om gedachtes waar ik niets aan heb, doe ik het toch. Dat gevoel... dat rare, aparte gevoel maar fijne gevoel iedere keer dat hij mij kust. Iedere keer dat hij bij mij is of als ik met hem kan lachen. Is dat normaal? En ergens diep in me weet ik wat het is, maar die gedachte stop ik ver weg. Want zodra ik die gedachte naar de voorgrond laat komen heb ik er voor mezelf aan toegegeven. En dat wil ik niet. Want het is niet zo... denk ik.

"Heb 'm" Matthy komt enthousiast weer de kamer binnengelopen en legt de condoom naast ons op bed. "Waar waren we?" Grijnst hij. Ik slik mijn gedachtes weg en probeer me weer op de jongen te focussen die weer op mijn schoot klimt. Onverwachts tikt hij mijn ellebogen onder mij vandaan waardoor ik nu met mijn rug in het matras val. Hij legt zijn handen op mijn armen, en al snel is duidelijk dat dat is om zichzelf te ondersteunen. Zacht begint hij zijn heupen te rollen en we beginnen erdoor zwaarder te ademen. Matthy buigt voorover en begint mij in mijn nek te kussen. Een zachte kreun ontglipt mij als hij een zuigzoen zet. Na dit komen zijn kusjes steeds meer omhoog tot hij bij mijn mond aankomt. Eerst geven we elkaar wat korte kusjes, maar al snel wordt dit langere zoen. Ondanks dat ik er alles aan doe om er niet aan te denken gebeurd het toch. Kan ik hem dit wel aandoen? Ik kan niet nu seks met hem gaan hebben terwijl ik diep vanbinnen weet dat ik iets heel anders voor hem voel dan alleen vrienden. Waarom is dit zo fucking moeilijk?

"Matt-" Ik probeer mijn armen zacht los te krijgen. "Matthy i-" Zijn lippen stoppen mijn zin. "Wacht-" Kan hij mij voor heel even uit laten praten? Op dit punt ben ik echt gewoon geïrriteerd. Het is al moeilijk genoeg...
"Matt stop!" Geschrokken laat hij mijn armen meteen los en gaat hij rechtovereind op mij zitten. We hijgen allebei voor een seconde uit, maar al snel zit ik meer op het punt van huilen dan op het punt van geil zijn. "Deed ik wat verkeerd?" Vraagt hij mij. Hier was ik al bang voor. Hij trekt altijd alles meteen naar zichzelf toe terwijl de enige die hier wat aan kan doen ikzelf ben. "Nee, nee! Je deed niets verkeerd. Ik. Ik deed wat verkeerd"

"Als ik wat heb gedaan moet je het zeggen he. Ik wilde niets doen wat je niet fijn vond maar ik dacht gewoon ik doe... uh en ik wilde niet dat je je niet comfortabel voelt ofzo, nee dus dan moet-" "Matthy luister nou verdomme is een keer naar me." Misschien is het niet slim om nu zo boos te gaan doen, maar ik kan die emotie nu niet uitschakelen. "Het ligt aan mij. Ja? Ik- ik kan dit nu niet met je doen, dat is oneerlijk voor jou..." Ik zie de tranen bij hem ophopen, en ik wil eigenlijk niet eens weten hoe ik erbij zit. "Je wilt dit niet meer?" Vraagt hij dan. Zijn stem slaat een beetje over, maar het lijkt hem niets te boeien. "Nou... nee ik wil wel maa-" "Het is goed. Ik snap het al..." Zegt hij dan. Ik zou oprecht niet weten of hij nu boos of verdrietig is. Waarschijnlijk allebei. "Maar ga. Alsjeblieft." Vervolgd hij. Hij zet zijn been van mij af en geeft me daardoor de doorgang naar buiten het bed.
"Nee, je snapt het niet. Het heeft niks te make-"
"Milo. Ga."

Ik schrik een beetje van zijn boze toon, maar begrijp het ergens wel. Ik blijf hem nog even aankijken om te checken of dit echt is wat hij wil. Maar met tranen ik zijn ogen knikt hij naar mij. Hij wilt echt dat ik ga.
Heb ik het dan helemaal verneukt? Heb ik ons, wat hij hadden, kapot gemaakt? Fuck. Zoveel emoties, zoveel vragen en zoveel gedachtes. Maar eerst zal ik hier weg moeten; hem de ruimte geven. En mijzelf, zodat ik kan uitvogelen wat ik nou wil en wat ik nou voel...