Payoff •Changlix•

(P'O) 4

Oy ve yorumu unutmayalım gayri🧡
•••

"Tıp dedi duydun demi yanlış duymadım tıp dedi dimi?"

"Evet Jeongin tıp dedim."

Şaşkın hali hoşuma gittiğinden küçük bir kahkaha attım. Tırlatmış olabilirdim ancak birinci sınıfı bitirmiş biriydim ben. İkinci sınıf başlamadan okulu dondurduğumdan da nakil olarak buraya geçebiliyordum. Muhtemelen bir test yaparlardı ama pek umrumda değildi.

Konu bölümümse yenilmem olasılık dahilinde bile olamaz.

"O zaman bölümden kaymıyorsun?"

Yan yan baktım yanımda oturan arkadaşıma. Böyle bir şeyi sorması hataydı. O da bunu fark etmiş olacak ki anladım anlamında başını salladı ve önüne döndü. Tıp okumak benim en büyük hayalimdi. Delirsem de ölsem de değişecek bir şey değildi bu.

"O zaman... Hm. Chan hyungla eşitseniz üçüncü sınıf olman gerekiyor ama iki sene beklettin ve hm... Eğer geçersen ikinci sınıf olarak başlarsın bende ikinci sınıfım seungmin de öyle. Bölümlerimiz farklı ama olsun bu daha çok görüşeceğimiz anlamına geliyor."

"Aşırı sevindim."

Yapmacık bir şekilde gülümsediğimde o da aynı şekilde karşılık verdi. Nedense içimden bir ses bu çocukla iyi anlaşacağımı söylüyor.

Üçüde yemeklerine döndüklerinde onları izledim. Yemek yemek istemiyordum hatta görmek midemi bulandırıyordu ama şu an bir sorun yok gibiydi. Sanırım seungmin yaptığından. Sahi... Bir insan nasıl bu kadar güzel olabilir lan? O güzelse ben neyim acaba?

Gerçi benimde giderim var şimdi. Yeşil gözlüyüm ben. Üstüne üstlük gerçek saç rengim siyah. Anlatabiliyor muyum mükemmel miyim neyim ya.

"Şey bu arada projemin minik bir kısmı kaldı. Yardım eder misiniz?"

"Ben uyu-"

"Benim odamda kalacaksın yani..." Elindeki çubukları bana uzattığında gözlerimi kısıp geri çekildim. "Senin yardım etmeme olasılığın yok. Diğer ikisine soruyorum."

"Çocuk. Sinirimi bozuyorsun he."

"Bende seni sevdim Felix hyung~"

---

"AGAGAGGA GEÇ KALDIK!"

Önümde deli gibi koşan çocuğa baktım. Projeye yardım felan derken yaparken uyuyakalmış üstüne üstlük dersine beş dakika kala felan uyanabilmiştik. O da Seungmin sayesindeydi yoksa gecelere kadar yaptığımız proje hiçe gidecekti.

Belki de gitti. Bilemiyorum.

Gidemez lan! Valla yakarım ortalığı. Onun yüzünden ellerim hala yapışkanlıydı. Resmen gece gece yol yorgunluğumun üstüne çubuktan kulübe yaptırmıştı bana.

"SENSEİİ!" Koşmayı kesip ellerimi dizlerime koydum ve bir süre soluklandım. Aslında şu an peşinden gitmemin nedeni proje değildi. Projeyi teslim ettikten sonra çarşıya çıkacak hem temizlik malzemesi hemde birkaç eşya bakacaktık. Yani bu yüzden peşinden it gibi koşuyorum ama hayır. İlerideki okulu görebildiğimden artık koşmama gerek yoktu. Kısacası beni siksen oraya gitmem.

Yanda ki parkın alanına girdim ve banklardan birine oturdum. Gördüğüm kadarıyla Jeongin hocayı yolda hatta arabasındayken tutmuştu. Bu çocuk bence deli ama çaktırmıyor hadi hayırlısı.

Banka iyice yayıldım ve gözlerimi kapatarak sakinleşmeyi bekledim. Dün ağlarken azıcık sürdüğüm rimel akmış ve anca çitileyerek çıkmıştı yüzümden. Bu yüzden olsa gerek yüzüm hassaslaşmış güneşin değmesiyle sızlamaya başlamıştı. Ah cidden... Kızarık olduğuma yemin edebilirim. Çıkarken aynaya bakmalıydım.