Ateş ve Kor

25. Bölüm

Selaamm

Uzun süredir bazı sebeplerden dolayı bölüm atamıyordum özür dilerimm

Sizi çok seviyorumm ❤️

Keyifli okumalar 💗

Uyandığımda Demir hâlâ uyuyordu. Yavaşça Demir'in kolları arasından sıyrılıp banyoda rutinimi yapıp çıktım. Telefonumu alıp salona indim sessizce, hava almak istiyordum. Bahçeye çıkıp derin derin temiz hava soludum. Telefonum çalınca ekrana baktım. Annem arıyordu. Açıp kulağıma koydum.
"Efendim?"
"Günaydın, nasılsın kızım?"
"Günaydın, iyiyim anne. Sen?"
"İyiyim ben de, benim aklım sen de kaldı biraz. Konuştunuz mu hiç?" Diye sordu,
"Evet. Hallettik. İyiyiz merak etme." Dedim rahatça,
"Tamam kızım. Uğrarım ben bir ara senin yanına."
"Tamam. Görüşürüz."
Telefonu kapattık.

Arkamdan bir el belime sarıldığında korkuyla arkama döndüm.
"Ya Demir." Demir gülümseyerek bana bakıyordu.
"Korktum. Sessiz sessiz yaklaşıyorsun bir de" boynumu öptü.
"Korkma sevgilim."
Ayrıldığımızda,
"Sen ne zaman uyandın?" Diye sordum, "Az önce." Dedi, Yanağından öpüp geri çekildim.
"Bu kadar mı?" Diye sordu,
"Ne bu kadar mı?"
"Yanağımdan öpüp kaçabilceğini mi düşünüyorsun?" Dedi belimi daha sıkı tuttuğunda,
"Kaçtığımı kim söyledi?" dedim elimi boynuna sardığımda. Gülümsedi, yavaşça yaklaşıyordu ki Baran'ın sesini duymamızla gözlerimizi ona çevirdik.

Baran ilk önce öksürdü.
"Abi kusura bakmayın, rahatsız ediyorum. Ama bir bakman lazım." Dedi Demir'e bakıyordu.
"Söyle." Baran bana baktı. Ardından yine Demir'e çevirdi bakışlarını, Demir,
"Söyle Baran." Dedi benim yanlarında olduğumu umursamadan, Baran,
"Gül'e onu kimin yaptığını bulduk." Dedi, Demir'in yüz hatları sertleşti.
"Kim?" Dedi korkutucu ses tonuyla,
"Fevzi kılıç, Gül'ün okuduğu okulda bir öğretmenmiş."
İnşallah düşündüğüm şey değildir. Nolur o olmasın, nolur.

"Noluyo?" Diye sordum, Demir beni es geçerek,
"Yarım saate arabayı hazırla Baran. Onu da nereye götüreceğinizi biliyorsunuz." Dedi, Baran.
"Emredersin abi." Dedi ve gitti. Demir bana döndü.
"Seni annene bırakayım ister misin? Ben gelene kadar tek durma. Sıkılırsın."
"Nereye gideceksin?"
"Küçük bir işim var. 1 buçuk, 2 saate gelirim." Dedi,
"Bu adam öğretmeni falan diyodunuz kimin öğretmeni? Düşündüğüm gibi birşey yok de mi Demir?" Diye sordum tereddütle, birkaç saniye gözlerini gözlerimden ayırmadı.

"Gelince anlatıcam. Şimdi zamanı değil güzelim." Dedi,
"Tamam. O zaman ben de hazırlanıp anneme gideyim." Birlikte odaya çıktık ve hazırlanmaya başladık.

                       ....................

20 dakika sonra hazırdık ikimizde, Demir,
"Hazırsan çıkalım. Seni de bırakalım." Dedi,
"Hazırım da sen bırakma. Taksiyle giderim ben." Dedim,
"Neden? Ne gerek var?"
"Ya zaten tatlı alıcam canım çekti biraz." Dedim,
"Tamam alırım ben. Uğraşma şimdi."
"Aşkım gerek yok. Sen geç kalma. Bana bir taksi çağır, çıkalım." dedim, bu sefer ikna olmuşa benziyordu.

Taksi çağırdıktan sonra bahçeye indik. Taksi gelmişti. Taksiye bindim. Demirlerden hemen sonra evden çıktık. Taksici,
"Adres neresi?" Diye sordu,
"Karşındaki arabayı takip edin lütfen." Demir söylemezse neler olduğunu ben öğrenirdim. Eğer düşündüğüm gibi birşey varsa o adamı sağ bırakmam.
Demirlerin biraz arkasından gidiyorduk. Yol gittikçe ıssız bir yere çıkıyordu. Demir ahşap büyük bir evin önünde durdu. Ben de biraz geride inmiştim.

Demir içeri girdi ben de eve yaklaştım. Kapıdaki koruma saniyeler önce gitmişti. Evin içine yavaşça girip seslerin olduğu odaya yaklaştım. Demir'in bağırış sesleri geliyordu. Kapının yanında durdum ve dinlemeye başladım. Demir adamın yakasından tutmuş sarsıyordu.
"9 yaşında bir çocuk lan o çocuk!" Yüzüne sert bir yumruk çaktı. Adam nefes nefese kalmıştı, ağzı burnu kan içindeydi.
"Küçücük kıza nasıl dokundun lan sen! Nasıl!" boğazımdaki ağırlıktan yutkunamıyordum.