දන්නෙම නැතිව බස් එක කිලෝමීටර් 20කටත් වඩා ගිහිං තිබුණා....හිතේ තිබුණු නොසන්සුන් කමටම බස් එකෙන් බැහැපු තැන ම ලයිට් කණුවකට හේත්තු උණ මං මාවම සන්සුන් කරගන්න උත්සාහ කරා.....හැමදාම හිතෙන් මකළා දාන්න ඕන උණු ප්‍රස්නෙ ආයිමත් හිත පුරා එහා මෙහා ගියේ කවදාවත් නොවූුන තරම් හදවත වේදනා දෙද්දී....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
අන්තිමේට ඇහුණු එයාගෙ වචන කන් ඇතුලේ දෝංකාර දෙනවා...ඒ එයා කිව්වේ ඇත්තමද...එයා ඇත්තටම හිතුවෙ මන් කෙන්ති අරන් හිටියෙ එයා කෝල් ගත්තෙ නැති නිසා කියලද...
නැත්තම් එයා කියපු බොරු..බොරුමත් නෙමෙ එක අතකට එයා හංගපු දේවල්...එහෙම නැත්තම් නොකියා හිටපු දේවල්..මං දැන ගත්තා කියලා හිතුණ නිසා ඇති උන බයටද....
ඒ එයාගෙ අහිංසක කමද ,කපටි කමද කියන එක හිතා ගන්න බැරිව මං හිටියෙ දෙලොවක් අතර අතරමං වෙලා....දිග කාලෙකට, හිත පතුලටම ඉබේ තල්ලු වෙලා ගිහිං තිබුණ ඒ මතක ආයිමත් වැටකඩොලු බිදගෙන හිතට ආවෙ අලු යට තිබුන ගිනි පුපුරු හදිසියේ ආපු හුළං පාරක් එක්ක ආයිමත් දැල්වෙනවා වගේ.....
එදා උණ රන්ඩුව,එයා උෂානි එක්ක කියපු වචන,ජීවිතේ පළවැනි පාරට පපාගෙන් කාපු කම්මුල් පාර,එයාලාගෙන් පිටවුණ හිත රිදෙන වචන,එයාගෙ අද හැසිරිමත් එක්ක ආයිමත් හිතට එන්න අරන් තිබුණෙ මටත් නොදැනීම.....
අවුරුදු 18ක් තිස්සේ තමන්ගෙ කියන අය අතරෙම අඩු පාඩුකම් කොයිතරම් තිබුණත්...කොයිතරම් තනිකමක් දැනුණත්.....අඩුපාඩුවක් නොදැනුණු, තනිකම පාළුව ඉස්සරහ නොනැමුණ මං අද නොහිතපු විදිහට එක්කෙනෙක් ඉස්සරහා අන්ත අසරණ වෙලා.....
මට ඕනා එයාව විස්වාස කරන්න...ඒ මූණෙන් පේන....ඒ හැසිරීමෙන් දැනෙන.....ඒ අහිංසක කම,ළෙන්ගතු කම....ඇස් පියන් විස්වාස කරන්න.....මගේම එවුන් කියන දේත් නාහා....එයා වෙනුවෙන් ජීවත් වෙන්න.....අවස්ථාවක් ආවොත්....එයා වෙනුවෙන් මගෙම උන් හරි අත අරින්න...අත ඇරලා හරි එයා ළඟින් ඉන්න.....
YOU ARE READING
💚❤️ 🆁🅴🅼🅾🆁🆂🅴 ❤️💚 Complete
Fanfic🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 FF/NonFf හදිසියෙන් යද්දී ඔබ දුරට මාගෙන් දුටුවාද කඳුලු දෑසේ ඒ ආදරයයි මා පැතුවේ ඉක්මනින් එන්න මා කීව වචනේ ඇයි නෑසුනා වාගේ තනිකම විතරක් ඉතිරි කළේ මේ පපුවේ ගිනි දැල්වේ එක මොහොතක් ඉන්නට බෑ ඈතින් පෙර වාගේ ඔය තුරුලේ තව මොහොතක් ඉන්නට බෑ ආයෙත්...
