~~~~අන්දු POV~~~~
"අනේ දැන් ඇති මහත්තයෝ... දැන් ඇති රත්තරං කිව්වම අහන්නකෝ ප්ලිස්....."
"ඇ..යි ඇ...යි කිව්...වේ නැත්...තෙ මට...ඇයි නොකි...යා හිටියේ... ඇයි හැං....ගුවේ මගෙන්...ඇයි මැණික...ඇයි එහෙම කරේ...."
මං දන්නේ නෑ තප්පර විනාඩි වලින් ගෙවුණ කාලය පැය වලිනුත් ගෙවෙද්දී එයා එකම ප්‍රස්නෙ එක එක විදිහට මගෙන් අහ අහා මාව බඳාගෙන එකදිගට අඬා වැටුණා...එයාගෙ මේ කඳුලු වල බර ,පහුගිය කාලෙ පුරාවට මගෙ පපුවට නොදැනුණ දවසක් නැති තරම් වෙද්දි ඒ කදුළු සිතල උණත්...ඒ සිතල කඳුලු මාව පණපිටින් පිච්චුවා...ඒ කඳුලු හරි බරයි...මට දරන්නත් බැරි තරම්...ඒත් ඒ කඳුළු වලට මූලික හේතුව මමම වෙද්දි...අඬන්න එපා කිය කිය එයා ඉස්සරහා බැගෑපත් වෙනවා ඇරෙන්න ඒ හිත හදන්න විදිහක් මට හිතා ගන්න බැරි උණා....
අපි දෙන්නා දෙපැත්තකට වෙලා ගෙවපු අවාසනාවන්ත කාලෙ ගෙවිලා ගිහිං දැන් අවුරුදු 4කටත් කිට්ටු කාලයක් ගතවෙලා තිබුණා වෙද්දි මගෙ අමාන් ඉමා විදිහට ළඟ ඉඳන් දුන්න ආදරේ ,සෙනෙහස වගේම මගෙ දොස්තර මහත්තයාගෙ අසීමිත උත්සාහය කැපවීම නිසාම...නොහිතුව තරම් ඉක්මනින් මං අතරමං වෙලා හිටපු ලෝකෙන් එළියට ආවා....තවමත් ගතවුණු අමාරු කාලෙ අඳුරු හෙවනැලි කළාතුරකින් දවසක අපිව හොයන් ආවත් මගෙ අසනීප තත්වේ සීයට අනූනාමයක් තරම්ම හොද කරන්න අමාන්ට පුළුවන් උණා...
ජීවිතේ නොදැනිම වැරැදිලා යද්දි වගේම,ඒ වැරදුණු ජීවිතේ ආයීමත් ටික ටික ගොඩ නඟන එක මටවත් එයාටවත් ලේසි උණේ නෑ...අතිත මතකෙක හිරවෙලා හිටපු මං පහුගිය කාලෙ වින්දාටත් වඩා වේදනාවක්..පීඩාවක් ඒ වැරදුණු තැන් හදන්න වගේම මාව ආපහු කලින් තත්වේට ගේන්න දරපු උත්සාහයේදී එයාට තනියම විදින්න සිද්ද උණා...
ඉතිං ඒ ගෙවුණ කාලේ අපි අපි අතින් උණ වැරදි තේරුම් ගන්න ගමන් ඒ වැරදි හදාගන්න වගෙම ඒ වැරදි ආයිමත් නොකරන්න උත්සාහ කරා...ඒ වැරැදුණ තැන් තේරුම් ගන්න උත්සාහයේදි...පහුගිය කාලේ මං විදවපු හැම තප්පරයක් වෙනුවෙන්ම මමත් වගකියන්න ඕනා බව මං තේරුම් ගත්තා...අමාන් ආපහු එනකං බලන් හිටියත්...ආපහු එයා නොඑන තැනට ටිකෙන් ටික නොදැන උණත් ඒ හිතේ මං ගැන තිබුණ විස්වාසේ මං විහින්ම බිඳලා දාලා තිබුණා කියන්න ආපහු නැගිටිණ වෑයමෙදි...මගෙ හිත නොරිදෙන විදිහට අමාන් මට දැනෙන්න අරිද්දී...මං ඒ ගැන ටිකෙන් ටික තේරුම් ගත්තා....
YOU ARE READING
💚❤️ 🆁🅴🅼🅾🆁🆂🅴 ❤️💚 Complete
Fanfic🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀 FF/NonFf හදිසියෙන් යද්දී ඔබ දුරට මාගෙන් දුටුවාද කඳුලු දෑසේ ඒ ආදරයයි මා පැතුවේ ඉක්මනින් එන්න මා කීව වචනේ ඇයි නෑසුනා වාගේ තනිකම විතරක් ඉතිරි කළේ මේ පපුවේ ගිනි දැල්වේ එක මොහොතක් ඉන්නට බෑ ඈතින් පෙර වාගේ ඔය තුරුලේ තව මොහොතක් ඉන්නට බෑ ආයෙත්...
