İntikamın esiri olan bir adam Poyraz Çınar
Sonunda planını devreye sokmak ister. Küçük yemi bir anda avucuna düşmüştür.
Babasının kıvırcığı,
annesinin hicbirseyi olan bir kız Alya Demir
Bir intikam planının içinde kendini bulur.
****
"Ben intikam i...
"🎵Eda güney & Güldiyar Tanrıdağlı🎵" Umutsuz aşk. "Kör kuyularda kalbim ağlar Sesini kimse duymaz"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazı evlatlar babalarını bilmez. O evlatların ilk bilinmeyenleri babaları olur. Belki bazılarının da annesi"
********
Huzur bulduğum kollarım beni bırakmasından korkuyordum. Saçma bir intikam için hayatıma dahil olan bu adam her ne kadar huzur ve güven verse de olmuyordu.
Yapamıyordum.
İçimdeki korku geçmek yerine zamanla büyüyordu. Bunun sebebini her ne kadar biliyor olsam da bilmemezlikten geliyordum. Ne kadar bilmemezlikten gelsem de bir şey ifade etmiyordu ki, yine o gündeydim.
Yaş altı...
Dışarıda oynadığım bebeğim ile eve yürüyordum. Sonra kenarda duvarın dibine sinmiş o kara kediyi gördüm. Her sevmeye çalıştığım kedi beni tırmalıyor olsa da akıllanmıyordum.
Bebeğim ile minik kedinin yanına vardım.
Elimi uzattığımda hırlasa da başını sevdiğim zaman sinmişti.
Onu sevdim en son kucağıma aldım ve eve yöneldim.
Özür dilerim minik Kara kedi olacakları bilsem yanına yaklaşmazdım. Kucağımda o minik kara kedi ile eve vardım.
Elbisem çamur olmuştu annem olsa kızardı ama yoktu.
Babam kızar mıydı?
Hayır o benim kahramanımdı bana kızmaya bırak sesini bile yükseltmezdi. Evin kapısına vurdum. Açan olmadı halbuki babaannem evdeydi.
O an kapıda oturmaktan sıkılmış bir şekilde düşünürken babamın dediği yedek anahtar geldi aklıma. Kapının yanındaki saksının toprağının içinden çıkarttım anahtarı soktum kapıya ağırca çevirdim.
Ev sessizdi hemde fazlasıyla.
Küçük ben dahi olsam bu sessizlik o zaman da garip gelmişti bana çünkü ya babamın telefonla konuşan sesini duyardım ya da babaannemin mutfakta yemek yaparken duymak için son ses açtığı televizyonun sesini .
Hiçbiri yoktu.
Evde olmayabilirlerdi ama babaannem sadece çöp atmaya bensiz giderdi o zamanda televizyonu kapatmazdı. Akşam olmak üzereydi ve ev yemek kokmuyordu.
O zaman girmişti yüreğime sıkıntı ve hiç geçmeyecek o izi bırakmıştı.
Kapıyı ardımdan kapattım kucağımda ki kediyi eve saldım.
Kedi korksada oturma odasına girmişti ilk .
İlk bu evde tanımak istediği yer oturma odası olmuştu ve sonuncu yer olmasını da asla istemezdim.
