Küçük Bir Sır✓

0.1

Ağlamaktan kızaran gözlerim,Karanlığa gidiyor

kapanıyor gözlerim bu son sözüm yada son kelimem mi?
yada son ölümüm mü? hangisi gerçek?

Yaşamak mı?

Ölmek mi?
***

Sıcak yatağımda uyuyordum derin derin taki telefonumun zilini duyana kadar.
o an bir sıçrayışta kendimi yerde bulmuştum ''has siktir ya'' yerden yavaş yavaş tam kalkarken annem odayı basmıştı ''kız iyi misin ölmedin ya'' dediği anda tiz tiz bakmıştım yok annecim ölmedim ayaktayım demeyi istedim ama bişi demedim.

ayağı kalkıp yatağıma oturdum telefonumun ekranını açmıştım bugün pazartesiydi..
yeni okula başlangıç tabi,hep kendi sorunlarım yüzünden okul değişikliğim oluyordu ailem bu durumdan bıkmıştı.
Haklılardı tabi onlara fazla zorluk çıkarıyordum ama bu sefer sorun çıkartmamaya özen gösterecektim,onlara yavaştan iyi olduğumu iyileştiğimi kanıtlayacaktım tabi ki.

aniden yatağa attım kendimi kendi süslediğim tavanıma bakıyordum buluta benzeyen pamuklarla dolu güzel görüntüye.
Hep bu odada kalmak istiyordum,her saat her saniye sadece bu odada mutlu oluyordum bizzat kendim oluyordum doğrusu,sadece burda gülüyorum bilgisayar başında filmler izler kitaplar yazar okurdum bizzat saçma sözlerde yazardım inanabiliyor musunuz ne kadar eğlenceli olduğunu size ait yada bize ait bir oda ayrı bir dünya..

yavaştan kalktım yatağımı düzeltip yorganı toplamıştım ayağıma küçük pafuduk terliğimi giydim yavaştan adımlar atarak dolabımı açtım üstüme geniş bir boğazlı kazak giydim altıma ise lacivert geniş bir pantolon giydim üstüme gömleğe benzeyen bir çeket giydim saçımı topladım ve kapımı açıp merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladım.
masaya oturup babamın her gün nefis yaptığı yumurtayı ve tostu yemeye başladım ''enfes olmuş babacım ellerine sağlık!!'' dedim.
Ardından babam ''ne demek güzel kızım istediğin kadar ye hep yaparım kilo almış olursun biraz'' deyip hafiften gülmeye başladı bende ardından sırıttım ve telefonumun ekranını açtım saat çoktan 07:30 olmuştu.

hemen kalkıp annemi ve babamı öpüp evden çıkıyordum ''iyi bir gün geçir kızım dikkat et kendine unutma ilk günler biraz zor olabilir ama alışırsın görüşürüz!'' dedi bende ''tamam baba anne sağ ol görüşürüz!!''
hemen çantamı sırtıma aldım ve kapıyı açıp çıktım.
hemen okula gitmeye başladım hava çok güzeldi,gökyüzü çok parlaktı mutlu sayılırdım taki kafama top darbesi alana kadar..
aniden kafama ağrılar girmeye başladı korktuğum şey oluyordu Gölge,kısık sesler..

saniyelerce nefesim kesilmeye başladı bana zarar veriyordu kalbim sıkışıyordu nefes nefeseydim...
çok korkuyordum sesler duymaya başladım ben her saniye öldürüyordu boğuluyor gibiydim aniden dizlerimin üstüne düştüm tek elimle başımı tutuyordum aniden insanlar etrafıma toparlanmaya başlıyordu.
Bir yaşlı kadın kolumdan tutup. ''iyi misin evladım kötü görünüyorsun.''

'' ş-şey iyiyim ben gerçekten..''

ardından kadın;

''Hayır değilsin gel yardım etmek istiyorum gir koluma''

''Gerçekten iyiyim bırakın,sizi tutmak istemem''

''A-ama''

''BIRAKIN!''

Bağırdığım an tüm insanlar bana bakmaya başladı alaycı bir yüzler sadece korkuyordum bilerek bağırmamıştı'm..

ardından kadın;

''tamam kızım neden bağırdın ki sadece yardım etmek istiyordum sadece üzgünüm.''

''ş-şey asıl ben ü-üzgünüm lüt-''