Küçük Bir Sır✓

0.8

Karanlığımla başbaşa kaldım
Ne aydınlık var nede ışık
Daha kendimi bile bulamazken
Seni nasıl bulucam,bana yardım et..

Ada

Az önce ne yaşamıştım resmen ölücek gibiydim ve sarp bana sarmıştı,kolları bedenimdeydi beni koruyacağını söylemişti o derin konuşması sarılması nedensizce beni sakinleştirmişti içimde bir huzur olusmuştu..
Ailem hemen odaya gelmişti nasıl olduğumu sormuşlardı sarılmışlardı ardından konusmuslardı benle merak etmislerdi onlarla konusurken kafamı çevirmiştim kapıya baktığımda sarp yoktu?
Sarp nereye gitmişti,nerdeydi?
Gitmişmiydi..
Öylece haber vermeden mi?

"Anne sarp nerde nereye gitti?"

"Ha?"

Annem arkasına dönmüştü etrafa bakınıp kapıya doğru gitti dışına baktı ortalıkta yoktu

"Kızım gitmiş,çocuk bari haber verseydi ya"

"Anladım anne,ne zaman çıkıcaz hastaneden çok sıkıldım"

"Az önce yaptık eşyalarını toplayıp çıkıcaz"

Anneme kafamı onaylıyacak şekilde salladım,annem eşyalarımı topluyordu babam beni oturtup odadan çıkmıştı annem üstümü değiştirmeme yardım etmişti üstüme ince bir kazak ve çeket giydirmişti altıma geniş pantolonlardan giydirmişti ayakkabılarımı giyip yavaş yavaş kalkmaya başladım.
Annem eşyalarımla dolu olan çantayı babama verdi ben bei tutarak yürümeye başladık yavas yavaş yürüyorlardı benim için hastanenin kapısından çıkıp etrafa bakınmıştım 1 hafta sıkışmıştım bir odaya gözlerim ağrımıştı,bi etrafıma bakındım sarp bahçede de değildi
Nereye gitmiş olabilirdi ki..
B

abam arabanın kapısını açmıştı yavaştan beni oturtmaya çalışıyorlardı

"Anne,baba ben iyiyim gerçekten böyle yapmanıza gerek yok gerçekten turp gibiyim ya"

"Babasının prensesi her ihtimale karşı yardım etmeye çalışıyoruz"

"Gerçekten iyiyimm"

Babam kafasını sallayarak ön koltuğa oturdu anahtarı katarak çalıştırdı ve sürmeye başladı..
İlerliyorduk camdan evlere gökyüzüne yolda gecen insanalra bakıyordum.
Yaşamak gerçekten güzel bisiymiş
Yada öyle miydi?
1

5 dakikalık yoldan sonra eve varmıştık kapımı açıp tam inecekken babam kolumdan tutmuştu

"Baba ben kendim inebilirim iyiyim ben"

"Aa bak düşücektin gel yardım ediyim"

"Anne babama bisi söyle ya"

Annem gülerek eşyalarımı alıp kapıya doğru gidiyordu anahtarı kapıya katıp döndürdü kapıyı açtıktan sonra babam beni tutup yavaştan içeri götürüyordu ben de babamın kolunu bırak eşyalarımı annemden alıp yukarı çıkmaya çalışıyordum ama izin vermiyorlardı illahi yardım edeceklerdi.

"Kızım dur sakin biz seni çıkaralım"

"Vallaha beni durduramazsınız kendim çıkarım aa"